Στην σκηνοθέτιδα Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη το φετινό βραβείο Κάρολος Κουν

«Η Ελλάδα δεν είναι και η πιο εύκολη χώρα για να δουλεύεις και να δημιουργείς. Όμως δεν θέλω να εστιάζω στα αρνητικά. Η αγάπη για αυτό που κάνεις σου δίνει τη δύναμη να προσπαθείς και να πετυχαίνεις»: Η «συνταγή» της επιτυχίας για την σκηνοθέτιδα Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, η οποία έλαβε εφέτος το βραβείο Κάρολος Κουν στην κατηγορία νέου σκηνοθέτη, για το έργο «Ζητιάνος» του Ανδρέα Καρκαβίτσα, είναι απλή. Και η ίδια δίνει απλόχερα τα συστατικά και τον τρόπο: «Αν αγωνίζεσαι με πάθος, ειλικρίνεια, πείσμα και αν δουλεύεις πολύ, οι κόποι σου ανταμείβονται, σε όποια χώρα, κάτω από όποια συνθήκη και από όποια αντιξοότητα».

Η πορεία της τα τελευταία δέκα χρόνια ήταν σταθερά προσηλωμένη προς την επιτυχία, και μάλιστα στόχευσε σε αυτήν, σε συνεργασία με την ομάδα ΆΝΙΜΑ, μέσα από κείμενα Ελλήνων συγγραφέων. Εκτός από τον βραβευμένο «Ζητιάνο», έχει σκηνοθετήσει την «Έξοδο» (κείμενα από βιογραφίες και μαρτυρίες του 1821 και του 1940), την «Κάσσυ» του Α. Φλουράκη, το «Γαμήλιο Εμβατήριο» του Αγγ. Τερζάκη και ως ανεξάρτητη σκηνοθέτης σκηνοθέτησε την «Οδό Αβύσσου» του Μ. Λουντέμη. Ευλόγως προκύπτει το ερώτημα, τι σηματοδοτεί η μέχρι τώρα επιλογή των Ελλήνων συγγραφέων; «Η κρίση με οδήγησε στην αναπόδραστη ανάγκη να ασχοληθώ με το παρελθόν μας. Να αναζητήσω τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτή την τεράστια ηθική, συνειδησιακή και κρίση αξιών. Διαβάζοντας την ιστορία και μελετώντας τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελληνική κοινωνία, μπορείς να εξάγεις κάποια ευρύτερα συμπεράσματα, χρήσιμα για το παρόν και το μέλλον. Ταυτόχρονα και με έναν πιο βιωματικό τρόπο, μυρίζεις και αναπνέεις τις συνήθειες του παρελθόντος, τις παραδόσεις, τις αξιακές πεποιθήσεις των ανθρώπων και με αυτό τον τρόπο ωριμάζεις και προχωράς μέσα σου, αρχικά ως άτομο αλλά και ως μέλος αυτής της κοινωνίας» εξηγεί η κυρία Μοσχοχωρίτη.



Πρωταγωνιστικό, κομβικό ρόλο σε όλα τα έργα έχουν οι γυναίκες. Όλες οι ιστορίες είναι ιδωμένες από την πλευρά τους, και εξηγεί γιατί: «ως γυναίκα και σκηνοθέτης ήθελα να αρθρώσω λόγο με τη ‘γυναικεία’ μου φωνή, ώστε να κάνω εύγλωττη τη σκέψη της γυναίκας και τις επιθυμίες της σε μια άλλοτε πατριαρχική κοινωνία, που όμως ακόμα φέρει συντηρητικές, παλιακές αλλά και κοινωνικά διαμορφωμένες φυλετικές αντιλήψεις. Επιθυμώ να επικοινωνήσω μέσα από τις παραστάσεις μου με το άλλο φύλο σε μια ‘tabula rasa’ ανοιχτή συνομιλία χωρίς στεγανά και όποιες άλλες διακρίσεις. Επίσης επιθυμώ να διερευνήσω όλες τις πτυχές και δυνατότητες του ανθρώπινου όντος εν γένει, φωτίζοντας τη θηλυκή του πλευρά, και ανατέμνοντας την αρσενική του, με πολλή μεγάλη πίστη και αγάπη για τον ίδιο τον Άνθρωπο».

Το επόμενο έργο που θα σκηνοθετήσει θα είναι Αμερικανού συγγραφέα - «Τα Σταφύλια της Οργής» του Τζ. Στάινμπεκ. Και η επιλογή της ίσως σχετίζεται με τη διάκρισή της στον θεσμό Κάρολος Κουν: «Με το βραβείο αυτό νιώθω ένας νέος ‘Σούπερμαν’, έτοιμη να κατακτήσω το θεατρικό σανίδι, γιατί μέσα από το θέατρο αναπνέω τον κόσμο και τους ανθρώπους».