Το υπέροχο Magic Hour του Κώστα Καπάκα

Μια από τις μεγάλες θετικές εκπλήξεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν το υπέροχο Magic Hour του Κώστα Καπάκα, το οποίο προβάλλεται από χτες στους κινηματογράφους. Τολμηρό, πρωτότυπο και απίθανο σενάριο με απίστευτη φαντασία και ακτινογραφία της πραγματικότητας. Εξαιρετική κωμωδία (;;;) με επίκαιρους προβληματισμούς και διλήμματα, στην εποχή της ελληνικής οικονομικής κρίσης με όλους τους χαρακτήρες της νεοελληνικής ζωής. Περιγραφή των συνηθειών της εποχής της μεταπολίτευσης. Αναλυτική ψυχανάλυση στους καθημερινούς αντιήρωες της ζοφερής πραγματικότητας με πολλά αδιέξοδα.

Δύο νεοέλληνες διαφορετικοί σαν χαρακτήρες και με αρκετά αντίθετη πορεία μέχρι σήμερα ενώνονται από μία καραμπόλα του πεπρωμένου και ταξιδεύουν άσκοπα (;;;) στην ελληνική επαρχία πίνοντας εισαγόμενες μπύρες, ενάντια στην μοίρα τους και στην τρομερή δύναμη της βαρύτητας των δεδομένων καταστάσεων.  Στο τέλος με ουτοπικό πέταγμα με αεροπλάνο του φίλου τους νικούν τον νόμο που τους κρατάει στην πεζή πραγματικότητα. Η αποθέωση της σουρεαλιστικής πλευράς της ζωής των πρωταγωνιστών.

Οι δύο αντιήρωες, σύγχρονοι έλληνες, με διαφορετικά προβλήματα και απογοητεύσεις οδηγούν μία νεκροφόρα αντί για άλογο σαν δύο Δον Κιχώτες της μοντέρνας εποχής κατευθυνόμενοι στο άγνωστο. Ο πρώτος: κουλτουριάρης καλλιτέχνης που κάνει διάφορες εργασίες για την επιβίωσή του, γνώστης της πιάτσας, ευέλικτος και πονηρός γεμάτος δάνεια και εκκρεμότητες, στο βάθος όμως πολύ αγνός και άκακος. Ο δεύτερος: συνεπής και ήσυχος υπάλληλος  μέχρι χθες παντρεμένος που σε μία και μόνη μέρα χάνει την εργασία του και σε λίγη ώρα ανακαλύπτει την απιστία της γυναίκας του.


-    Έξυπνη η παρουσίαση της χρήσης πονηρών ξενοδοχείων από εκπροσώπους της εξουσίας που αναφέρεται στην υποκριτική-διπλή ηθική της σύγχρονης κοινωνίας.

-    Οξύ χιούμορ με την τηλεοπτική βία. Όλα τα κανάλια να πάρουν συνέντευξη από τον απατημένο πρωταγωνιστή προβάλλοντας άκομψα τα μικρόφωνα και υποβάλλοντας ερωτήσεις με ύφος ανακριτή στο όνομα της ενημέρωσης.

-    Εξαίσια η σκηνή όταν ο απολυόμενος νεοέλληνας αφιερώνει την επιταγή της αποζημίωσής του για να ταξιδέψει με το τρενάκι του τρόμου σ’ ένα τσίρκο.

-    Εξαίσιοι διάλογοι γεμάτοι προβληματισμούς. Άφθονο γέλιο και τέλειος αυτοσαρκασμός του πρωταγωνιστή-πρώην σκηνοθέτη.

-    Μεγάλο ξέσπασμα θυμού πραγματοποιείται στην φάση που μέσω κινητού ο κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές βρίζει με νεοελληνικές φράσεις του πεζοδρομίου, τον καταπιεστή του άλλου: τον κακό εργοδότη και την μοιχαλίδα σύζυγο. Η κορύφωση έρχεται με το πέταγμα του κινητού τηλεφώνου και την απελευθέρωση των αντιηρώων από την επικοινωνία.

-    Πολύ επίκαιρη η σκηνή με τους Γερμανούς τουρίστες και οι αντίστοιχοι διάλογοι στον σιδηροδρομικό σταθμό που δεν λειτουργούσε.

-    Εξ’ ίσου και γεμάτη προβληματισμό η σκηνή και οι διάλογοι με τον πακιστανό μικροεπαγγελματία που με ολύμπια υπομονή προσαρμόζεται στις εντολές των ελλήνων πελατών και δέχεται να πληρωθεί ακόμα σε δραχμές προβλέποντας το αβέβαιο οικονομικό μέλλον. Η νηφαλιότητα και η εργατικότητα του αλλοδαπού τον βοηθά να αντικαταστήσει αργά και σταθερά τους έλληνες στις θέσεις εργασίας.

-    Αντιπροσωπευτικοί τύποι νεοελλήνων ο ιδιοκτήτης βενζινάδικου και ο οδηγός πελάτης της καντίνας. Δείχνουν με τη συμπεριφορά τους την ανατολίτικη νοοτροπία με τον ανάλογο άκομψο σνομπισμό.

-    Πού συμπαθητικός ο γεράκος εκπρόσωπος της παλαιάς γενιάς που φροντίζει για τα έξοδα της κηδείας του.

-    Εξαιρετική η μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου δένει με την εξέλιξη του έργου. Ακούγεται και δύο φορές η 5η συμφωνία του Μπετόβεν. Τυχαίο είναι που επιλέχθηκε με δεδομένο ότι λέγεται «Συμφωνία του πεπρωμένου»;

-    Απίθανη επιλογή δύο παλαιών ελαφρών ελληνικών τραγουδιών. Φανερώνουν την νοσταλγία των ηρώων για το
παρελθόν.

Γεμάτοι με δυσδιάκριτα και ανέφικτα όνειρα, πλήρεις από απογοήτευση, απαλλάσσονται σταδιακά από τα αγαθά του πολιτισμού, χρήμα, κινητό τηλέφωνο, βενζίνη, κασέτες, αυτοκίνητο για να πετάξουν με σουρεαλισμό ενάντια στην βαρύτητα στον συννεφιασμένο ουρανό με την βοήθεια του αεροπόρου φίλου τους.

Μια ταινία, πανέξυπνος συνδυασμός ρεαλισμού και σουρεαλισμού. Μια περιγραφή νεοελληνικού ρομαντικού δονκιχωτισμού με αναπόληση στο «τρένο της μεγάλης φυγής».

Εξαιρετική φωτογραφία του Γιάννη Δασκαλοθανάση και άψογες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, Ρένο Χαραλαμπίδη και Τάσο Αντωνίου. Εκπληκτικοί διάλογοι και αυτοσχεδιασμοί που θυμίζουν τις παλιές εποχές του γνήσιου σινεμά. Επίκαιρο όσο ποτέ! Με πολλά αστεράκια!!! Περιμένουμε να το ξαναδούμε.