"Αγανακτισμένα" εγκαίνια χθες στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

Με την ταινία Indignados του  Toni Gatlif ξεκίνησε το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ χθες Παρασκευή.  Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Ολύμπιον, προσεγμένο και γυαλισμένο για τα εγκαίνια του Φεστιβάλ, κανείς ένιωθε οτι δεν βρίσκεται στην Ελλάδα της κρίσης αλλά σε μια άλλη χώρα, μια Ευρωπαική πρωτεύουσα συνηθισμένη σε διοργανώσεις τέτοιου τύπου. Η δουλεία του προσωπικού του Φεστιβάλ εμφανής.  Ήταν όλα στην εντέλεια.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ  Θεσσαλονίκης θεωρείται πλέον απο  τα κορυφαία Φεστιβάλ του κόσμου. Και  όχι άδικα. Η επιλογή των ταινιών  είναι εξαιρετική, οι θεματικές ενότητες το ίδιο.

Επιστρέφοντας στους Αγανακτισμένους  του Gatlif, μέσα σε αυτό το υπέροχο κτίριο του θέατρου Ολύμπιον, είδαμε στην μεγάλη οθόνη μια “αντίθετη” Ελλάδα. Την Ελλάδα των μεταναστών και των Αγανακτισμένων.  Ήταν ένα πολύ περίεργο συναίσθημα να βλέπεις την πρόσφατη επικαιρότητα της χώρας σου στην μεγάλη οθόνη μέσα απο την ματιά ενός ξένου σκηνοθέτη και του κινηματογραφικού του φακού.

Η ιστορία μιας μαυρούλας  από κάποια χώρα της Αφρικής είναι  ο κύριος άξονας του ντοκιμαντέρ. Μια μυθοπλαστική αφήγηση της  περιπέτειας της απο την Αθήνα  στο Παρίσι και πίσω στην Αθήνα  και μετά στην νότιο Ισπανία όπου περιφέρεται για να βρει καταφύγιο  μέσα στην Ευρώπη των διαδηλώσεων  και των Αγανακτισμένων.

Το βιβλίο του Στεφάν Εσέλ «Αγανακτήστε» έδωσε και το έναυσμα  στον σκηνοθέτη να παρακολουθήσει την  επικαιρότητα του προηγούμενου χρόνου και να την εντάξει μέσα στην πλοκή  του έργου του. Μια ταινία που  μας καθήλωσε πέραν των γεγονότων  για την ποιητική ομορφιά της  και την απλότητα της περιγραφής της.

Αναμένουμε τις επόμενες μέρες τα άλλα μικρά διαμάντια  του Φεστιβάλ καθώς και τις  παράλληλες δράσεις όπως την έκθεση που εγκαινιάζεται την Κυριακή  με θέμα Urban Survivors επιβιώνοντας στις παραγκούπολεις του κόσμου, στο Μουσείο Φωτογραφίας.

Καλό Φεστιβάλ!