Προδημοσίευση: «Ο Στόχος» είναι το βιβλίο που άλλαξε τον τρόπο του επιχειρείν στις ΗΠΑ

Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός ένα βιβλίο που έχει χαρακτηριστεί φαινόμενο.  «Ο Στόχος» του Eliyahu Goldratt  είναι ένα κορυφαίο εγχειρίδιο του μάνατζμεντ, γραμμένο σαν αγωνιώδες μυθιστόρημα.

Η υπόθεση είναι η εξής: Ο Άλεξ Ρόγκο είναι ο πιεσμένος διευθυντής μιας εργοστασιακής μονάδας την οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει πιο αποδοτική. Αυτή όμως οδεύει προς την καταστροφή. Έχει ενενήντα μέρες για να σώσει το εργοστάσιο – διαφορετικά, θα το κλείσουν από τα κεντρικά της εταιρείας του με όποιες συνέπειες θα έχει αυτό για το προσωπικό και το εργατικό δυναμικό. Μια τυχαία συνάντηση μ’ έναν καθηγητή από τα φοιτητικά του χρόνια, τον Τζόνα, θα τον βοηθήσει να ξεφύγει από τον συμβατικό τρόπο σκέψης, να δει τα πράγματα αλλιώς και να πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις που θα επηρεάσουν εκατοντάδες ζωές. Ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, μέσα από το οποίο ο Eliyahu Godlratt, ο «γκουρού των επιχειρήσεων» όπως τον χαρακτήρισε το Fortune, αναλύει με απλό τρόπο τη θεωρία του και μπορεί να σας μάθει να θέτετε στόχους συνεχούς βελτίωσης κατανοώντας σε βάθος τα όρια του περιβάλλοντός σας. Με πωλήσεις εκατομμυρίων αντιτύπων σε 35 χώρες, ο Στόχος αποτελεί ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία για το μάνατζμεντ διεθνώς. Περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη πολλών σχολών μάνατζμεντ, ενώ διαβάζεται υποχρεωτικά από όλα τα κορυφαία στελέχη της Amazon για να σχεδιάσουν το μέλλον της εταιρείας. Είναι το βιβλίο που πρέπει να συστήσετε στους φίλους σας στη δουλειά -ακόμη και στα αφεντικά σας- αλλά όχι στους ανταγωνιστές σας!

Όπως έγραψε ο Economist «μια έρευνα για τις αναγνωστικές συνήθεις των μάνατζερ δείχνει ότι, αν και αγοράζουν έργα σαν του Τομ Πίτερς για να τα έχουν στη βιβλιοθήκη τους, το ένα βιβλίο που έχουν διαβάσει από την αρχή ως το τέλος είναι ο Στόχος». 

Το protothema.gr προδημοσιεύει σήμερα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Δεν είναι κακό, αλλά πώς ξέρεις ότι αυτό συμβαίνει όντως έξω στο εργοστάσιο;»
Γυρνάω μερικές σελίδες στο σταντ μέχρι που βρίσκω μία που γράφει τα δύο φαινόμενα του Τζόνα.
«Κοίτα αυτό: Έχουμε στατιστικές διακυμάνσεις στις εργασίες μας;» ρωτάω δείχνοντας τις λέξεις.
«Ναι, έχουμε», απαντάει.
«Και έχουμε εξαρτώμενα συμβάντα στο εργοστάσιό μας;»
«Ναι», απαντάει ξανά.
«Τότε αυτό που λέω πρέπει αναγκαστικά να ισχύει».

«Για μισό λεπτό», λέει ο Μπομπ. «Τα ρομπότ δεν έχουν στατιστικές διακυμάνσεις. Δουλεύουν πάντα με τον ίδιο ρυθμό. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που τα αγοράσαμε: η σταθερότητα. Και νόμιζα ότι ο βασικός λόγος που πήγες να δεις αυτόν τον Τζόνα ήταν για να σου πει τι να κάνεις με τα ρομπότ».

«Πράγματι, μπορείς να πεις ότι οι διακυμάνσεις στον χρόνο κύκλου για ένα ρομπότ θα είναι σχεδόν μηδενικές ενώ δουλεύει», του λέω. «Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μία αυτοματοποιημένη εργασία. Οι άλλες εργασίες μας παρουσιάζουν και τα δύο αυτά φαινόμενα. Και θυμήσου ότι ο στόχος δεν είναι να κάνουμε παραγωγικά τα ρομπότ· είναι να κάνουμε παραγωγικό ολόκληρο το σύστημα. Έτσι δεν είναι, Λου;»
«Βασικά, ο Μπομπ μπορεί να έχει δίκιο. Έχουμε πολύ αυτοματοποιημένο εξοπλισμό εκεί έξω και οι χρόνοι επεξεργασίας πρέπει να είναι αρκετά σταθεροί», λέει ο Λου.
Η Στέισι γυρνάει και του λέει: «Αυτό που εννοεί…»

Τότε ανοίγει η πόρτα της αίθουσας συσκέψεων. Ο Φρεντ, ένας από τους υπευθύνους επίσπευσης, βάζει το κεφάλι μέσα και κοιτάζει τον Μπομπ.
«Μπορώ να σου μιλήσω λίγο;» τον ρωτάει. «Είναι για την παρτίδα του Χίλτον Σμιθ».

Ο Μπομπ σηκώνεται για να βγει έξω, αλλά λέω στον Φρεντ να περάσει. Είτε μου αρέσει είτε όχι, πρέπει να δείξω ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει σε αυτή την… κρίση του Χίλτον Σμιθ. Ο Φρεντ εξηγεί ότι η παρτίδα πρέπει να περάσει από ακόμη δύο τμήματα προτού ολοκληρωθούν τα υποεξαρτήματα και ετοιμαστούν για αποστολή.
«Μπορούμε να τα στείλουμε σήμερα;» ρωτάω.
«Θα είναι τσίμα τσίμα, αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε», λέει ο Φρεντ. «Το φορτηγό φεύγει στις πέντε».

Το φορτηγό ανήκει σε μια ιδιωτική εταιρεία μεταφορών που χρησιμοποιούν όλα τα εργοστάσια του τομέα για να μεταφέρουν εξαρτήματα μεταξύ τους.
«Πέντε η ώρα είναι το τελευταίο δρομολόγιο της μέρας που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να τα στείλουμε στο εργοστάσιο του Σμιθ», λέει ο Μπομπ. «Αν δεν το προλάβουμε, το επόμενο δρομολόγιο είναι αύριο το μεσημέρι».
«Τι θα πρέπει να κάνουμε για να προλάβουμε;» ρωτάω.
«Το τμήμα του Πίτερ Σνελ πρέπει να κάνει κάποια κατεργασία. Ύστερα τα μέρη πρέπει να συγκολληθούν», λέει ο Φρεντ. «Θα προγραμματίσουμε ένα από τα ρομπότ να κάνει τις συγκολλήσεις».
«Α, ναι, τα ρομπότ», λέω. «Νομίζεις ότι είναι εφικτό;»
«Σύμφωνα με τις ποσοστώσεις, οι άνθρωποι του Πιτ υποτίθεται μας δίνουν τα μέρη για είκοσι πέντε μονάδες ανά ώρα», λέει ο Φρεντ. «Και ξέρω σίγουρα ότι το ρομπότ μπορεί να συγκολλήσει είκοσι πέντε μονάδες αυτού του υποεξαρτήματος ανά ώρα».

Ο Μπομπ ρωτάει πώς θα μεταφέρουν τα μέρη στο ρομπότ. Υπό κανονικές συνθήκες, τα μέρη που ολοκληρώνουν οι άνθρωποι του Πιτ θα μεταφέρονταν στο ρομπότ μόνο μία φορά τη μέρα ή ίσως όταν θα τελείωνε ολόκληρη η παρτίδα. Όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε τόσο. Το ρομπότ πρέπει να αρχίσει την εργασία όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
«Θα κανονίσω να σταματάει ένας υπεύθυνος υλικών στο τμήμα του Πιτ ανά ώρα», λέει ο Φρεντ.
«Εντάξει. Πόσο σύντομα μπορεί να ξεκινήσει ο Πιτ;» ρωτάει ο Μπομπ.
«Ο Πιτ μπορεί να ξεκινήσει την παρτίδα στις 12, επομένως έχουμε πέντε ώρες».
«Ξέρεις ότι οι άνθρωποι του Πιτ σχολάνε στις 4;» τον ρωτάει ο Μπομπ.
«Ναι, είπα ότι θα είναι τσίμα τσίμα», λέει ο Φρεντ. «Αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να δοκιμάσουμε. Αυτό δε θέλεις κι εσύ;»
Αυτό μου δίνει μια ιδέα. Μιλάω με το προσωπικό. «Δεν ξέρετε τι να σκεφτείτε για όσα σας είπα το πρωί. Αλλά, αν ισχύουν, τότε θα πρέπει να δούμε τα αποτελέσματα εκεί έξω στο εργοστάσιο. Σωστά;»
Γνέφουν όλοι καταφατικά.

«Και αν ξέρουμε ότι ο Τζόνα έχει δίκιο, θα ήμασταν πολύ ανόητοι αν συνεχίζαμε να διοικούμε το εργοστάσιο όπως πριν, σωστά; Γι’ αυτό θα σας αφήσω να δείτε οι ίδιοι τι συμβαίνει. Είπες ότι ο Πιτ θα αρχίσει την παρτίδα στις 12;»
«Σωστά», λέει ο Φρεντ. «Όλοι στο τμήμα κάνουν διάλειμμα για μεσημεριανό τώρα. Σταμάτησαν στις 11.30. Επομένως θα ξεκινήσουν στις 12. Και το ρομπότ θα έχει προετοιμαστεί στη μία η ώρα, όταν ο υπεύθυνος υλικών θα κάνει την πρώτη μεταφορά».

Παίρνω χαρτί και μολύβι και αρχίζω να καταστρώνω ένα απλό χρονοπρόγραμμα.
«Η εκροή πρέπει να είναι εκατό τεμάχια ως τις πέντε η ώρα… ούτε ένα λιγότερο. Ο Χίλτον λέει ότι δε θα δεχτεί μερική παράδοση. Αν δεν μπορούμε να ετοιμάσουμε ολόκληρη την παρτίδα, τότε δε θέλω να στείλουμε τίποτα», λέω. «Τώρα οι άνθρωποι του Πιτ υποτίθεται ότι παράγουν με ρυθμό είκοσι πέντε μέρη την ώρα. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα έχουν έτοιμα είκοσι πέντε τεμάχια στο τέλος κάθε ώρας. Άλλες φορές τούς βγαίνουν λιγότερα, άλλες περισσότερα».

Τους κοιτάζω· συμφωνούν όλοι.