Τι προβλέπουν οι κυβερνητικές ρυθμίσεις για την ενιαία τιμή βιβλίου

Οι προβληματικές ρυθμίσεις που αφορούν στην αλλαγή της διάθεσης των βιβλίων στην αγορά απασχολούσαν έντονα εδώ και μέρες τους εκδότες και τον χώρο του βιβλίου.

Μετά τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου, προκύπτει κι άλλο ένα “αγκάθι”, που έγκειται στον ορισμό του λογοτεχνικού βιβλίου, το οποίο τύποις εξαιρείται από την απελευθέρωση του συστήματος της ενιαίας τιμής.

Τι άραγε σημαίνει η εξαίρεση του λογοτεχνικού βιβλίου από την ελεύθερη διακίνηση των υπολοίπων κατηγοριών; Ποιος αλήθεια ορίζει με αυστηρό τρόπο ποιο βιβλίο είναι ακραιφνώς λογοτεχνικό;

Παρότι οι σελίδες του νομοσχεδίου δείχνουν να ορίζουν διατάξεις περί ενιαίας τιμής στην ουσία θέτουν διατάξεις που απλώς συγκεκριμενοποιούν τη μοναδική εξαίρεση στην απελευθέρωση των τιμών -που είναι ο τομέας των λογοτεχνικών βιβλίων.

Για την ακρίβεια η ρύθμιση ορίζει ως εξής: “Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εκδίδει λογοτεχνικά βιβλία στην Ελλάδα ή εισάγει λογοτεχνικά βιβλία που τυπώνονται στο εξωτερικό στην ελληνική γλώσσα οφείλει να καθορίζει την τιμή και τις πρόσθετες παροχές όσους προμηθεύονται αντίτυπα του βιβλίου για διάθεση στο κοινό”.

Τι όμως συμβαίνει με τα υπόλοιπα βιβλία που είναι “μη λογοτεχνικά”; Κι αν ένας εκδότης διαθέσει όπως θέλει το βιβλίο με τη σκέψη ότι δεν είναι αμιγώς λογοτεχνικό ποιες ακριβώς θα είναι οι κυρώσεις.

Τα ερωτήματα αυτά συζητιούνται εδώ και καιρό στον εκδοτικό κόσμο που έχει κινητοποιηθεί σύσσωμος κατά των νέων μέτρων που όχι μόνο συνιστούν κίνδυνο για την αγορά του βιβλίου στην Ελλάδα αλλά σημαίνουν τον θάνατό της.

Στο εξωτερικό η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών εφαρμόζει την ενιαία τιμή προασπίζοντας το βιβλίο ως πολιτιστικό αγαθό ( όπως Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Δανία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Αυστρία, κ.α.). Στη Βρετανία και το Ισραήλ όπου εγκαταλείφθηκε το σύστημα της Ενιαίας Τιμής όχι μόνο δεν ωφελήθηκε ο καταναλωτής, αλλά τα βιβλιοπωλεία έκλεισαν κι οι βιβλιοπώλες αναγκάστηκαν να εκδίδουν τίτλους-μπεστ σέλλερ που τους βοηθούσαν να επιβιώσουν και αποκλειστικός διακινητής των βιβλίων να είναι μόνο τα σούπερ μάρκετ -που μπορούσαν να αντέξουν το βάρος.