Προδημοσίευση: «Κάτω από το δέρμα» του Γκούναρ Κάιζερ
Από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
Το «Κάτω από το δέρμα» του Γκούναρ Κάιζερ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος είναι μια τολμηρή, πρωτότυπη και υποβλητική ιστορία που προκαλεί τον αναγνώστη να βυθιστεί στις σελίδες της!
Η υπόθεση: Νέα Υόρκη, τέλος της δεκαετίας του ’60. Ο σπουδαστής λογοτεχνίας Τζόναθαν Ρόζεν γνωρίζει τον βιβλιόφιλο δανδή Γιόζεφ Άιζενσταϊν. Μέσω του μυστηριώδους αυτού μεσήλικα, ο άβγαλτος νεαρός δεν θα έρθει μόνο σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης και του πνεύματος, αλλά θα διδαχτεί επίσης την τέχνη της ερωτικής αποπλάνησης –και εκείνες οι φωτεινές μέρες θα σηματοδοτήσουν την ενηλικίωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Τζόναθαν αρχίζει να υποψιάζεται ότι πίσω από τη βιτρίνα του μέντορά του κρύβεται ένα φοβερό μυστικό. Αυτή η υποψία όμως δεν θα γίνει βεβαιότητα, παρά μόνο δύο δεκαετίες αργότερα… Μια ιστορία που παρασύρει τον αναγνώστη στον σκοτεινό κόσμο των βιβλίων, ταξιδεύοντάς τον από τη Νέα Υόρκη του '69 στο Βερολίνο και από την εποχή του Μεσοπολέμου στην πτώση του Τείχους.
Είπαν για το βιβλίο: «Με το πρώτο του μυθιστόρημα, Κάτω από το δέρμα, o Gunnar Kaiser δείχνει τη λογοτεχνική του δεινότητα και ξυπνά στον αναγνώστη μνήμες από τα μεγαλύ-τερα διεθνή best seller. Το βιβλίο του είναι μεγαλειώδες και μελετημένο όπως Το όνομα του ρόδου του Ουμπέρτο Έκο, ανατριχιαστικά ελκυστικό όπως Το άρωμα του Πάτρικ Ζίσκιντ, ανυπότακτο στη γραφή σαν Το σύνδρομο Πορτνόι του Φίλιπ Ροθ.» –Wiener Zeitung
«Ένα βιβλίο που ξεχειλίζει από βιβλία, αισθησιασμό, εμμονές, έγκλημα, Ιστορία και ιστορίες. Το ντεμπούτο του Gunnar Kaiser είναι ταυτόχρονα σκληρό θρίλερ, ιστορία ενηλικίωσης, ταξίδι στον χρόνο, βαθιά υπόκλιση μπροστά στο τυπωμένο χαρτί –και δεν ενδείκνυται για ευαίσθητες ψυχές.» –Welt am Sonntag
«Στο πρώτο μυθιστόρημα του Gunnar Kaiser, ένας βιβλιόφιλος μετατρέπεται σε δολοφόνο. Το Κάτω από το δέρμα πραγματεύεται ένα φονικό πάθος, αλλά, προπάντων, αποτελεί ευλαβική υπόκλιση μπροστά στον θαυμαστό κόσμο των βιβλίων και τη ζωή, που θα ήταν τόσο φτωχή χωρίς αυτά.» –Berliner Zeitung
Προδημοσίευση
Αυτές ήταν οι εβδομάδες έναν χρόνο μετά τον θάνατο της Φρίντα, οι εβδομάδες που ο Γιόζεφ Άιζενσταϊν έγινε δεκαοκτώ. Θα περνούσαν μερικοί μήνες ακόμη για να κατανοήσει οριστικά αυτό που είχε δει, όμως από εκείνη τη νύχτα στο κατάστημα του Αμπράμσκι υπέφωσκε μέσα του η βεβαιότητα ότι ήξερε το μυστικό της Germania. Είχε δει την ομορφιά της με τα ίδια του τα μάτια και ακόμη περισσότερο: την είχε αισθανθεί. Δεν υπήρχε πια καμιά αμφιβολία.
Μέχρι τη στιγμή όμως που θα κρατούσε στο χέρι του βιβλιοδετημένο από τον ίδιο ένα βιβλίο αυτού του είδους, το οποίο θα μοιραζόταν το μυστικό της Germania, χρειαζόταν εκτενής μελέτη. Ο Άιζενσταϊν αντιλαμβανόταν ότι στεκόταν μόλις στην αρχή του δρόμου ο οποίος θα τον οδηγούσε στις αίθουσες αυτής της επιστήμης –ή είχε να κάνει εδώ τελικά με μαγεία, λευκή ή μαύρη, με τη φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών; Όπως και να είχε το πράγμα, έπρεπε να συνεχίσει τον δρόμο του. Έτσι άρχισε την έρευνα σε βιβλιοθήκες και ασχολήθηκε με το κόψιμο του δέρματος, τη διαδικασία της εκδοράς, της κατεργασίας, το ξύσιμο και το ασβέστωμα, τη δέψη με θειικό άλας αλουμινίου, με λίπος, με αλάτι, με αυγό και αλεύρι, με άλατα χρωμίου, σουμάκι, φλοιό βελανιδιάς, ούρα ή βελανίδια. Ασχολήθηκε με τη δομή και τις ιδιότητες του δέρματος, τις στιβάδες και τα διαφορετικά είδη δέρματος που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα, με την παχιά επιδερμίδα και τη λεπτή επιδερμίδα, την υπερκεράτωση και τη βλαστική στιβάδα, τη χροιά, τα δερματογλυφικά, και τα απτικά σωμάτια. Ασχολήθηκε με την παράδοση της αφαίρεσης του κρανιακού δέρματος και με την τεχνική της ιατρικής αποκόλλησης, του προσεκτικού αποχωρισμού του δέρματος από τον μυϊκό ιστό.
Αυτό τράβηξε κάμποσες εβδομάδες. Διάβασε ό,τι έπεφτε στα χέρια του. Όμως αυτό που ουσιαστικά τον συνάρπασε δεν το προσέγγισε με αυτόν τον τρόπο.
Κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης ανάμεσα σε δύο βιβλία, όταν ο Κορνέλιους κατέβηκε στο εργαστήρι, βρήκε το θάρρος να μιλήσει στον μάστορα για την ανακάλυψή του, την οποία ασφαλώς μόνο ως αόριστη εικασία μπορούσε να περιγράψει. Εκείνος δίστασε. Όμως επειδή αυτό που διέκρινε στον μαθητευόμενό του ήταν απλώς επαγγελματική περιέργεια και όχι υστεροβουλία, του μίλησε τελικά για μια παλιά, χαμένη στην περιοχή του μύθου, παράδοση της συντεχνίας των βιβλιοδετών.
«Είδα κι εγώ ο ίδιος μια φορά ένα τέτοιο βιβλίο», είπε ο μάστορας. «Ήταν στη βιβλιοθήκη του Λούβρου, μπορεί να είναι εκεί ακόμη. Μια γαλλική Βίβλο του δέκατου τρίτου αιώνα, δεμένη με το δέρμα ενός ανθρώπου. Καθόλου κακή δουλειά, απ’ όσο μπόρεσα να διακρίνω, όμως όχι κάτι το ιδιαίτερο. Τίποτα που να χτυπάει στο μάτι με την πρώτη. Αν ο επισκέπτης του μουσείου δεν ήξερε το υλικό του καλύμματος, σίγουρα θα προσπερνούσε το βιβλίο χωρίς να δώσει σημασία».
«Το αγγίξατε όμως, μάστορα, το αγγίξατε;». «Πώς το φαντάστηκες αυτό; Δεν έχεις ξαναπάει σε μουσείο, Γιόζεφ; Σίγουρα θα ήθελα να το κρατήσω στα χέρια μου για να δω τον τρόπο που φτιάχτηκε. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε ακόμη περισσότερο ήταν η πληροφορία του ξεναγού στο μουσείο πως το δέρμα ανήκε σε έναν επίσκοπο του Παρισιού. Είχε κληροδοτήσει το θνητό περιτύλιγμα του σκηνώματός του στην Εκκλησία και ως ένδειξη ύψιστης ευλάβειας είχε παραγγείλει να το επεξεργαστούν για κάλυμμα του εξωφύλλου».
«Όμως ποιος μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο; Ποιος βυρσοδέψης θα επεξεργαζόταν ανθρώπινο δέρμα; Ποιος βιβλιοδέτης θα έδενε με ανθρώπινο δέρμα;».
«Κτήνη, νομίζω. Ή ιδιοφυΐες. Εξαρτάται. Γιατί σίγουρα πρέπει να ήταν φοβερά δύσκολο. Η κατεργασία του ανθρώπινου δέρματος, ακόμη κι αν έχει κανείς πρόσβαση στα απαραίτητα εργαλεία και υλικά, είναι εξαιρετικά περίπλοκη όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι. Το δέρμα μας είναι ασύγκριτα πιο λεπτό και εύθραυστο σε σχέση με αυτό του χοίρου ή του μοσχαριού. Η μορφοποίηση αυτού του δέρματος, η βαφή, η στίλβωση, η συντήρηση, έπειτα η διακόσμηση, η εγχάραξη… όλα αυτά έχουν ένα κόστος, το οποίο δεν ανταμείβεται ανάλογα. Και ύστερα υπάρχει και ο κίνδυνος να σε τσακώσουν, να υποστείς ποινική δίωξη και να φας ισόβια. Αυτού του είδους τα έργα δεν μπορείς να τα πουλήσεις εύκολα. Διακινδυνεύεις να καταστρέψεις τη φήμη σου για πάντα. Για να μη μιλήσω για την αποστροφή και την ηθική πλευρά του θέματος. Αν υπήρξαν ποτέ τέτοιοι μάστορες, ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Σε σκοτεινούς αιώνες, στους καιρούς των προλήψεων, της μαύρης μαγείας, ναι, ακόμη και μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα μπορεί ένα τέτοιο έργο να έβρισκε εχέμυθους αγοραστές. Σήμερα όμως…».
Τα λόγια του Κορνέλιους για τους «σκοτεινούς αιώνες» αντηχούσαν στο κεφάλι του Άιζενσταϊν για πολύ καιρό μετά. Έβαλε σκοπό να ερευνήσει το θέμα και έμαθε ότι όλα αυτά ήταν κάθε άλλο παρά θρύλοι. Ο Άιζενσταϊν διάβασε ότι υπήρχαν τόσο πολλά βιβλία για τα οποία υπήρχαν βάσιμες υποψίες πως ήταν δεμένα με ανθρώπινο δέρμα, που μπορούσες να υποθέσεις ότι αυτό το έθιμο είχε μείνει ζωντανό για πολύ καιρό και σε πολλές περιοχές του κόσμου. Η κατεργασία του ανθρώπινου δέρματος ήταν ήδη γνωστή στους αρχαίους Αιγύπτιους και τους Μάγιας, για άλλους σκοπούς όμως. Βιβλία δένονταν συχνά με αυτόν τον τρόπο κυρίως τον Μεσαίωνα· πλάι στη Βίβλο αναφέρονταν, ας πούμε, ο Κανόνας του Αγίου Βενέδικτου ή η Θεία Κωμωδία. Όμως τέτοια βιβλία είχαν φτιαχτεί και στους φωτεινούς αιώνες της Αναγέννησης και του Ανθρωπισμού, του Διαφωτισμού ή του Σεντιμενταλισμού. Το διάσημο εγχειρίδιο του Αντρέα Βεσάλιου για την κατασκευή του ανθρώπινου σώματος, De humani corporis fabrica, με εικονογράφηση του Γιαν Στέφαν φον Κάλκαρ, τυπωμένο τον δέκατο έκτο αιώνα και δεμένο με δέρμα από το λείψανο του ανεπρόκοπου Γιάκομπ Κάρερ από την Αλσατία. Ένα αντίτυπο της Ουτοπίας του Τόμας Μορ υπήρχε στο Εδιμβούργο, στην προθήκη ενός συλλέκτη. Στον παθιασμένο με την πρόοδο, αισιόδοξο δέκατο ένατο αιώνα έδεναν τις δικογραφίες των υποθέσεων φόνου με το δέρμα των καταδικασμένων σε θάνατο· ομοίως και Τα Άνθη του Κακού του Μποντλέρ ή τα ποιήματα του Αρσέν Ουσαγιέ, το μυθιστόρημα του Μπαλζάκ Το Μαγικό Δέρμα ή το Ανάστροφα του Ουισμάνς. Πόσο πιθανό ήταν λοιπόν και τον εικοστό αιώνα, κατά τη διάρκεια του οποίου υπήρξε ένα ραγδαίο πισωγύρισμα του πολιτισμού σε σκοτεινότερες εποχές, μια παράδοση αυτού του είδους να μην έχει τους φανατικούς της;
Με τις σελίδες διαδικτυακού στοιχηματισμού να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, είναι σημαντικό να επιλέγουμε πλατφόρμες με εμπειρία στον χώρο, που έχουν αποδείξει την αξιοπιστία τους, έχοντας μια μεγάλη πορεία στη βιομηχανία του iGaming.
