Μια "συνάντηση" τέχνης στην οδό Πειραιώς

Οι επιμελήτριες της έκθεση "A gathering" που εγκαινιάζεται την Παρασκευή στο κτίριο 260 της οδού Πειραιώς ως μέρος του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών μιλούν στο Πρώτο Θέμα για την έκθεση που διοργανώνουν, τις αντίξοες συνθήκες του να ζεις ως επιμελητής τέχνης στην Αθήνα και το πώς βλέπουν οι ξένοι καλλιτέχνες την Ελλάδα.

Εικοσιοκτώ Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες δημιουργούν έργα-αφίσες σε σχέση με την Ελλάδα. Κάθε αφίσα λειτουργεί ως ο χώρος στον οποίο οι καλλιτέχνες αποδίδουν είτε συγκεκριμένα βιώματα είτε φανταστικούς συσχετισμούς, δημιουργώντας συνδέσεις με την Ελλάδα. Οι συσχετισμοί που προκύπτουν είναι είτε αφηρημένοι και ασαφείς είτε αντιπροσωπευτικοί των αναμνήσεων κάποιας συνομιλίας, μιας εικόνας, ενός γεγονότος, ενός συναισθήματος.

Το project a gathering διερευνά τη διαχείριση και τον επαναπροσδιορισμό των ταυτοτήτων σε μία χρονική περίοδο όπου τα σύμβολα και τα στερεότυπα χρησιμοποιούνται προκλητικά. Η Ελλάδα είναι η εναρκτήρια αφορμή για την αναπαράσταση των διαδικασιών της μνήμης και της παραγωγής νοήματος. Κάθε αφίσα λειτουργεί ως η επιφάνεια στην οποία μπορεί να προκύψει οποιουδήποτε τύπου έργο (κείμενο, φωτογραφικό, ζωγραφικό, κολλάζ).



Μέσα στο Μάιο, οι αφίσες εμφανίστηκαν σε διάφορα δημόσια σημεία της Αθήνας με ιστορική και πολιτική βαρύτητα καθώς επίσης και σε διαφορετικά μίντια - έντυπα και ηλεκτρονικά.
Μετά το Φεστιβάλ Αθηνών, η έκθεση θα μεταφερθεί τον Οκτώβρη στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Αόρατες Πόλεις για τα εκατό χρόνια απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης.

-Πως ξεκίνησε η ιδέα για την έκθεση
Η όλη ιδέα του πρότζεκτ ‘a gathering’ στηρίχθηκε στην επιθυμία μας να δουλέψουμε σε κάτι το οποίο να αντικατοπτρίζει τη σημερινή κατάσταση. Μας ενδιέφερε η συζήτηση που έχει επανέλθει σε σχέση με τις ταυτότητες, τα στερεότυπα, σε μια εποχή ωστόσο που το θέμα των ταυτοτήτων έχει γίνει σχεδόν ταμπού. Η Ελλάδα ως σημείο αναφοράς προέκυψε φυσικά, αφού εδώ ζούμε και καθότι στο επίκεντρο μιας γενικότερης συζήτησης περί ταυτοτήτων.
Ζητήσαμε λοιπόν από εικοσιοκτώ διεθνείς καλλιτέχνες να φτιάξουν ένα έργο για την Ελλάδα, όπως εκείνοι τη γνωρίζουν ή τη φαντάζονται, το οποίο να παρουσιαστεί με απλό αλλά αποτελεσματικό τρόπο. Επιλέξαμε τα έργα να γίνουν αφίσες και να τα εκθέσουμε σε διάφορα σημεία της πόλης και να δούμε τι θα συμβεί. Επίσης, αποφασίσαμε το πρότζεκτ να ολοκληρωθεί με τα έργα συγκεντρωμένα στον ίδιο χώρο. Αυτό θα συμβεί στο χώρο της Πειραιώς 260 στο Φεστιβάλ Αθηνών (έναρξη 8 Ιουνίου) και στη συνέχεια στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο.

-Πόσο δύσκολο είναι να δουλεύετε μέσα στις συνθήκες κρίσης
Δύσκολο ήταν πάντα. γραφειοκρατία, νεποτισμός, χορηγίες που δεν απονέμονται πάντα αξιοκρατικά αλλά μέσω γνωριμιών. Ήταν αρκετά challenging να αποφασίσουμε να δράσουμε αλλά είμαστε και οι δύο περισσότερο θετικοί παρά αρνητικοί άνθρωποι. Επίσης, οι δύσκολες συνθήκες δημιουργούν πάντα έφορο έδαφος για δημιουργία και επινοητικότητα. Ξεκινήσαμε λοιπόν από το δεδομένο οτι δε θέλαμε να χρειαστούν πολλά χρήματα, έτσι ώστε να μην εγκλωβιζόμασταν σε περίπτωση που δεν κατορθώναμε να βρούμε επιχορήγηση και ταυτόχρονα δίχως να στερηθούμε την ποιότητα στη δουλειά μας. Έτσι προέκυψε η ιδέα ενός πρότζεκτ το οποίο απλώνεται στα μίντια, την πόλη και το χώρο μιας έκθεσης. Κάτι δηλαδή ευέλικτο, ανοιχτό και εξελικτικό.

-Τι feedback παίρνετε από τους καλλιτέχνες για την Ελλάδα και την
Αθήνα συγκεκριμένα.
Κάθε έργο αντιστοιχεί στον τρόπο ανταπόκρισης κάθε καλλιτέχνη στο κάλεσμα μας να μιλήσει για την Ελλάδα. Επομένως κάθε έργο είναι μια μοναδική αντίδραση και περιγράφει ικανά τη σκέψη και ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη. Από εκεί και πέρα, θέλουμε ο θεατής να εντοπίσει τις διαφορετικές φωνές και αντιδράσεις, είτε στο πλαίσιο της εμφάνισης των έργων στην πόλη, είτε στις εκθέσεις, είτε στα μίντια.

-Ποιο είναι το κυριότερο μήνυμα που θέλει να δώσει στο θεατή αυτή η έκθεση.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο μήνυμα και ίσως τελικά αυτό είναι το σημαντικότερο. Bομβαρδιζόμαστε από μηνύματα, μανιφέστο και “μαρκετιζμούς”. Το πρότζεκτ a gathering πραγματεύεται περίπλοκες έννοιες όπως η ταυτότητα και η σχέση των ανθρώπων με τον τόπο με έναν απλό και δημοκρατικό τρόπο. Δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο στόχο, αντίθετα αφήνει ανοιχτά ερωτήματα για το που βρισκόμαστε, που οδεύουμε και πως αυτοπροσδιοριζόμαστε. Είναι ανάγκη να υπάρχει διάλογος, ο διάλογος αυτός να παραμένει ανοιχτός και χωρίς σαφείς απαντήσεις.

Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες:
Ανδρέας Αγγελιδάκης (Ελλάδα), Pierre Bismuth (Γαλλία), Stefan Bruggemann (Μεξικό), Sarah Crowner (ΗΠΑ), Ειρήνη Ευσταθίου (Ελλάδα), Claire Fontaine (Γαλλία), Ivan Grubanov (Σερβία), Banu Cennetoglu & Sylvia Kouvali (Τουρκία & Ελλάδα), Istvan Laszlo (Ρουμανία), Μίλτος Μανέτας (Ελλάδα), Κώστας Μασσέρας (Ελλάδα), Hadley+Maxwell (Καναδάς), Robert Montgomery (Αγγλία), Ciprian Muresan (Ρουμανία), Olaf Nicolai (Γερμανία), Anja Kirschner & David Panos (Γερμανία & Αγγλία), Μαρία Παπαδημητρίου, (Ελλάδα), Χρήστος Παπούλιας (Ελλάδα), Ευτύχης Πατσουράκης (Ελλάδα), Dan Perjovschi (Ρουμανία), Tobias Rehberger (Γερμανία), Pia Rönicke (Δανία), Yann Sérandour (Γαλλία), Nasan Tur (Τουρκία), Βαγγέλης Βλάχος (Ελλάδα), Oriol Vilanova (Ισπανία), Ala Younis (Ιορδανία), Carla Zaccagnini (Αργεντινή).
Πειραιώς 260,
Φεστιβάλ Αθηνών.

διάρκεια έκθεσης:
8 Ιουνίου - 18 Ιουλίου 2012
ανοικτά καθημερινά: 7-11 μμ.