Τί με συντάραξε στις Κάννες;

16.05.10 – ΗΜΕΡΑ 5η

Aγαπητό μου Καννολόγιο, στο σχολείο ήμουν σκράπας στα μαθηματικά, δηλαδή εντελώς όμως, γι αυτό και μάλλον έγινα γραφιάς διαφορετικά που ξέρεις, μπορεί να γινόμουνα και πυρηνικός φυσικός .

Που σημαίνει ότι αν μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, έχει δέκα κυρίαρχα έντυπα με απεσταλμένους στις Κάννες οι οποίοι ξεμαλλιάζονται για εφτά κυρίαρχες συνεντεύξεις στις οποίες διεκδικούν θέση ταυτόχρονα όλα τα άλλα έντυπα του κόσμου, εκ των οποίων εφτά συνεντεύξεων ακυρώνεται η μία γιατί του ενός σταρ πέθανε το παπαγαλάκι του και το θρηνεί, χάνεις άλλη μια που ήσουνα υποψήφιος από ίντριγκα καλού και αγαθού συναδέλφου και τρως πόρτα από άλλες δύο επειδή πολύ απλά τρως πόρτα (δεν τρελαίνονται κι όλας με το μέγεθος της ελληνικής αγοράς οι ξένες εταιρείες για να σε βάλουν προτεραιότητα) τι σου μένει στη σούμα;

Έλα μου ντε. Το μόνο σίγουρο είναι πως σου μένει υπερφουσκωμένος λογαριασμός τηλεφώνου από την προσπάθειά σου να επικοινωνήσεις με 150 διαφορετικούς υπευθύνους δημοσίων σχέσεων, δύο ζευγάρια παππούτσια λιωμένα από το πάνω κάτω στην Κρουαζέτ και μια ανανέωση της συνταγής σου για αγχολυτικά. Κάπως έτσι περνάνε οι μέρες μας εδώ στην Νότια Γαλλία με το διαγωνιστικό πρόγραμμα στα μισά πλέον σχεδόν του φεστιβάλ να μην έχει συνταράξει ιδιαιτέρως κανέναν, τουλάχιστον όχι τόσο όσο μας συντάραξε το έκτο πανωσήκωμα της μούρης της Μεγκ Ράιαν  με την μύτη της να μην ξεχωρίζει πλέον σε μέγεθος, σχήμα και τοποθέτηση από αυτήν της Νικόλ Κίντμαν.

Τόσο ψηλά σου λέει τοποθετήθηκε η μύτη που καταδέχτηκε να φωτογραφηθεί μαζί της (με ολόκληρη την Μεγκ και την ψηλομύτη της) εώς και η βασίλισσα Νουρ της Ιορδανίας στο κόκκινο χαλί του οικολογικού ντοκιμαντέρ «Countdown to zero» της Λούσι Γουόκερ. Λίγο χλωμές οι σημερινές αφίξεις με τη Ζιλιέτ Μπινός να βασιλεύει με χάρη και με διαφορά από τις υπόλοιπες, στο πλευρό του σκηνοθέτη Μίκαελ Χάνεκε στον οποίον και απενεμήθη το παράσημο της Λεγεώνας των γραμμάτων και των τεχνών που αν δεν με απατά η μνήμη μου, έχει απονεμηθεί και στη Μιμή Ντενίση.

 Τυχερός ο Μίκαελ, στον αντίποδα δηλαδή του Πολάνσκι που εξακολουθεί να είναι κατ’ οίκον μπουζουριασμένος στην Ελβετία, και οι συνάδελφοι του κινηματογραφιστές μαζεύουν υπογραφές εδώ στις Κάννες με υπότιτλο «Λευτεριά στη Βόρεια Μύκονο» για να τον λευτερώσουνε όμως πολλοί εξ αυτών, ανάμεσα στους οποίους και ο Μάικλ Ντάγκλας αρνήθηκαν να υπογράψουν για λόγους ηθικής την ώρα που έρχονται στο φως, καινούργιες καταγγελίες για ακόμα μία σεξουαλική παρενόχληση, από την ηθοποιό Σαρλότ Λιούις, που ο εικάζει ότι ο Ρομάν της πασπάτεψε το χουχούνι της όταν ήταν ετών 16, το 1982.  Ιζαμπέλ Ιπέρ, Κώστας Γαβράς κι αυτοί στη μικρή μας πόλη, γι αυτό και εγώ, την έκανα από νωρίς (εξ’ αιτίας της Ιπέρ γιατί με φοβίζει) και πήγα στο νησάκι St Honoret που είναι η μονή του Αγίου Πατρικίου, 20 λεπτά με το καραβάκι μακριά από την τρέλα των Κανών.

Μια ομορφιά και μια ησυχία, να κλαίνε τα από μέσα σου, το νησάκι με καλογέρους, σαν από ταινία λες και τους περάσανε από casting για να τους δεχτούνε, οι πιο μικροί είναι και ομορφούλικα αλλά δεν συνεχίζω γιατί κολάζομαι.

Το σημερινό menu ταινιών συμπεριλάμβανε σε επίσημο διαγωνιστικό , το δράμα εποχής «La princesse de Montpensier» του Μπερτράν Ταβερνιέ και το «Outrage» του Κιτάνο, στο οποίο «Outrage» o θρυλικός Τακέσι μετά από πολλά χρόνια ξαναπιάνεται με το είδος που τον αγαπήσαμε, δηλαδή τα μαφιόζικα της Γιακούζας, και αιματοκυλάει τον κόσμο. Του ενός του καρφώνει καλαμάκι στα αυτιά, του αλλουνού του χαράζει με χαρτοκόπτη τη μούρη, ενός παραδίπλα, του βάζει τη γλώσσα ανάμεσα στα δόντια του και του πιέζει με φόρα τα σαγόνια. Μια χαρά, αλλά βαριέσαι λίγο γιατί κάπου κάπως τα έχεις ξαναδεί άσε που αν είσαι και νυσταγμένος όλοι οι σχιστομάτηδες σου φαίνονται ίδιοι, τα ονόματά τους δεν τα θυμάσαι και χάνεις τον μπούσουλα με την υπόθεση. Που σημαίνει ότι ούτε κι από δω ήρθε καμία έκπληξη και ο Μάικ Λι, με το «Αnother Year» μέχρι στιγμής, συνεχίζει να προηγείται στις προτιμήσεις των κριτικών που οι περισσότεροι είναι και συνομήλικοι του οπότε τους καταλαβαίνω και σεβάσμιος απέναντι στο γήρας, σιωπώ και αναπολώ τους καλογέρους. Για εντελώς πνευματικούς λόγους εννοείται.