Λυχναράκια, μελιτίνια και άλλα λαμπριάτικα γλυκά με φρέσκο τυρί

Στη μυθολογική του στάνη ο κύκλωπας Πολύφημος πήζει τις μυζήθρες του, στη Σπάρτη οι έφηβοι διαγωνίζονται στην κλοπή του χλωρού τυριού στη γιορτή της Ορθίας Αρτέμιδος, ο Δαβίδ πηγαίνει φρέσκο τυρί ως δώρο εκλεκτό στον χιλίαρχο όταν συναντάει τον Γολιάθ και ο Εμμανουήλ Ροΐδης στο διήγημα «Το παράπονον του νεκροθάπτου» αναπολεί «φαιδράς εκδρομάς εις την Δελαγράτσιαν, με λουτρά εις θάλασσαν χλιαράν και εύθυμα έπειτα προγεύματα εις γειτονικόν κήπον με ψάρια τηγανητά, νεόκοπα σύκα, χλωρόν τυρίον και εύμορφον οικοκυράν».

Μεγάλη η ενασχόληση των ανθρώπων με τα χλωρά τυριά, διότι είναι μεγάλη και η νοστιμιά τους. Και μπορεί η ωρίμανση να δίνει διάρκεια στον χρόνο του τυριού -και άρα μεγαλύτερη εμπορική αξία-, αλλά το φρέσκο έχει πολλές χάρες: ανάλαφρο, δροσερό, ευχάριστο, τρώγεται σκέτο, με φρούτα, με ψωμί, αλλά μπαίνει και σε πίτες, αλμυρές και γλυκές.

Διαβάστε περισσότερα στο Olivemagazine.gr