Χρήστος Χατζησπύρου

Ένα πρωί σε κάποιο καφέ στους Αμπελοκήπους, μπήκε ένας συνηθισμένος νέος γύρω στα 28. Ήταν κομψός και με καλό παρουσιαστικό. Προχώρησε, λοιπόν, στο μπαρ του καφέ και ζήτησε κάποιον υπεύθυνο από τον υπάλληλο που εργαζόταν την στιγμή εκείνη. Εκείνος του απάντησε πως ο υπεύθυνος έχει ρεπό ενώ λείπει και το αφεντικό. Ο νέος φάνηκε να στεναχωριέται. Ο υπάλληλος τον ρώτησε τι θα ήθελε ακριβώς… και εδώ ξεκινάει η ιστορία.

Ο νέος του είπε ότι ψάχνει ένα καλό καφέ προκειμένου  να του μάθουν να φτιάχνει καφέδες. Όλους τους καφέδες της αγοράς. Και φυσικά με το αζημίωτο. Δηλαδή, θα εργαζόταν στο μαγαζί για 4 ώρες και θα πλήρωνε κιόλας προκειμένου να μάθει τα «κόλπα» του επαγγέλματος.  

Το ποσό δεν  έχει σημασία αλλά η απελπισία  του προκειμένου να μάθει να φτιάχνει καφέδες και να μπορέσει να εργαστεί και να βγάλει το μεροκάματο του.  

Δεν τελειώσαμε όμως εδώ. Ο άλλος νεαρός στο μπαρ, παραξενευμένος με αυτό που άκουσε τον ρωτά την ηλικία του, αν έχει σπουδάσει, καθώς και γιατί έκανε  τέτοια σκέψη. Απαντώντας ο νεαρός, είπε ότι είναι 28 χρονών, μαθηματικός και δύο χρόνια τώρα που έχει το πτυχίο, ψάχνει για δουλειά. Τον πρώτο καιρό έψαχνε στην ειδικότητα του, σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, ωστόσο δεν βρήκε κάτι και έτσι ψαχνόταν και σε άλλους τομείς εργασίας.  

Ώσπου κάποια μέρα συναντά κάποιον θείο του, ο οποίος του ανέφερε ότι νοίκιασε μια καντίνα. Ο νέος χάρηκε και του είπε να τον πάρει για δουλεία. Ο θείος του τον ρώτησε αν ήξερε να φτιάχνει καφέδες. Ο νέος απάντησε αρνητικά και εκείνη την στιγμή του απαντάει ότι “αν ήξερες θα σε έπαιρνα!”….   

Χωρίς δεύτερη σκέψη ο νέος αποφάσισε να μάθει να φτιάχνει καφέδες πληρώνοντας μάλιστα όποιον τον μάθαινε.  Και έτσι κατέληξε στο κατάστημα καφέ να εξιστορεί την ιστορία του.  

Όταν τα άκουσε αυτά ο υπάλληλος σάστισε! Όμως είπε στον νέο μαθηματικό πως, αν ήθελε ο θείος του να τον πάρει για δουλειά θα τον έπαιρνε χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι, τον προέτρεψε να μάθει σπίτι του να φτιάχνει τους απλούς καφέδες και άμα με το καλό πάει σε κάποιο κατάστημα θα μάθει και τους υπόλοιπους.  

Η ιστορία είναι  πέρα για πέρα αληθινή γιατί έτυχε το γεγονός να συμβεί μπροστά μου. Και δεν σας κρύβω ότι με συγκλόνισε.  

Και η δική μου  ερώτηση είναι αν με αυτήν την  κρίση θα τα δούμε όλα ή όχι...