Χρ. Ι. Στεφανάδης

Αυτός που κάνει την προδοσία ονομάζεται προδότης.

Εσχάτη προδοσία είναι αυτή που στρέφεται κατά της χώρας και του πολιτεύματος και είναι η μόνη που επισύρει ποινή. Οι άλλες περιπτώσεις αποδοκιμάζονται και προκαλούν την απαξίωση του προδότη ή των προδοτών.

…Πρόσφατα, ένας σημαντικός άνθρωπος της τέχνης, χαρακτήρισε ως προδότες, αυτούς, τις πολλές χιλιάδες, που έφυγαν από την χώρα μας . Έφυγαν απελπισμένοι από το φάσμα της ανεργίας, απογοητευμένοι από την αναξιοκρατία που στραγγαλίζει διαχρονικά τα όνειρα και τις ελπίδες τους, αλλά παράλληλα αποφασισμένοι να διεκδικήσουν σε καλύτερες κοινωνίες αυτό που πίστευαν ότι δικαιούνται… Αυτό που η πατρίδα μας αδυνατούσε να τους δώσει.. Την αξιοπρεπή επιβίωση, την αξιοκρατική ανέλιξη, την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο… 
… Έγραψα ένα γράμμα σε ένα (ή μία, δεν έχει σημασία) , από τους νέους επιστήμονες που έφυγαν…Έναν από τους “προδότες”!

Είναι γιατρός . Τον ρώτησα γιατί έφυγε από την μητέρα πατρίδα.Γιατί εγκατέλειψε την εθνική προσπάθεια σε αυτή την κρίσιμη εποχή για το έθνος.. Γιατί έδωσεδικαίωμα στον σημαντικό άνθρωπο της τέχνης να τον χαρακτηρίζει προδότη.  

Μου απάντησε αμέσως.. « Ήμουν ένας πού καλός μαθητής στην επαρχία. Μπήκα με τις πανελλήνιες εξετάσεις στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήμουν ένας πολύ καλός φοιτητής σε ένα πανεπιστημιακό περιβάλλον, που μεθοδικά προσπαθούσαν να απαξιώσουν συμφοιτητές μου, ενταγμένοι σε ακραίες πολιτικές παρατάξεις. Που προσπαθούσαν μέσα από καταλήψεις και καταστροφές, να απαξιώσουν το ακαδημαϊκό σύστημα αλλά και το πολιτικό…  Πήρα το πτυχίο μου χωρίς καμία καθυστέρηση. Τελειώνοντας ,αναζήτησα θέση για να κάνω την ιατρική ειδικότητα. Η αναμονή για την έναρξη στο νοσοκομείο που είχα επιλέξει, τεράστια..

Τέσσερα χρόνια! Τέσσερα χρόνια για την έναρξη και μετά ειδικευόμενος, με συνθήκες εργασίας σκληρές, αλλά με αμοιβή που δεν θα μου επέτρεπε να επιβιώσω… Θυμάμαι  με πικρία, τις υποσχέσεις των θεσμικών παραγόντων και των πολιτικών, για αξιοκρατική και όχι με αρχαιότητα πρόσληψη στην ιατρική ειδικότητα… Υποσχέσεις και εξαγγελίες που όμως ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Που ο λαϊκισμός και το πολιτικό κόστος δεν άφησαν να υλοποιηθεί το αυτονόητο . Δηλαδή η επιλογή των υποψηφίων  να γίνεται βάση ουσιαστικών προσόντων και όχι με αρχαιότητα .Ότι δηλαδή  γίνεται στον πολιτισμένο ακαδημαϊκά κόσμο.

 Ήμουν 25 χρονών και οι αγρότες γονείς μου, με δραματικά μειωμένο εισόδημα, αδυνατούσαν να με βοηθούν ακόμα.. Και ήμουν μόνος (η) ακόμα… Που σκέψη για γάμο!

Αναζήτησα διέξοδο στο εξωτερικό. Στην Μεγάλη Βρετανία.. Έστειλα το βιογραφικό μου, πέρασα από συνέντευξη και με προσέλαβαν σε μεγάλο νοσοκομείο. Εργάσθηκα και εργάζομαι σκληρά. Αλλά σε πολύ καλές συνθήκες. Και αμείβομαι σε βαθμό που καλύπτω όλες τις ανάγκες μου. Άλλα το κυριότερο, λειτουργώ μέσα σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον, που την εξέλιξή μου θα την καθορίσει κατά κύριο λόγο η αξία μου και η απόδοσή μου.. Ο νόστος βέβαια μέσα μου υπάρχει. Νοσταλγώ το χωριό μου, τους φίλους μου, τις φυσικές ομορφιές της χώρας μου.. Ίσως κάποτε γυρίσω πίσω. Ίσως τότε βρω μια άλλη πατρίδα, που δεν θα αναγκάζει τα παιδιά της να καταφεύγουν και να εργάζονται στις επιστημονικές αγορές της Δύσης , όπου όμως μπορούν να επιβιώσουν και να αναγνωρισθεί η αξία τους… Τώρα που σου γράφω , θυμάμαι τους στίχους του μεγάλου Νίκου Γκάτσου… Είναι πολύ επίκαιροι .

“…Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς…

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού…

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.”

Τελικά, δεν είμαι προδότης!»

Ούτε βέβαια όλοι οι άλλοι, τα εκατομμύρια !,  που έφυγαν τον προηγούμενο αιώνα και τα τελευταία χρόνια ήταν προδότες… Εργάτες, επιστήμονες, τεχνοκράτες… Δεν πήγαν στις αυλές των Περσών όπως οι προδότες στην αρχαιότητα… 
Απεναντίας, τιμούν εκεί που πήγαν την πληγωμένη πατρίδα.
Και ίσως αποτελέσουν στο μέλλον μια σωτήρια λύση.
Ιδιαίτερα εάν η πατρίδα αποφασίσει να τους δώσει το αυτονόητο δικαίωμα της ψήφου στις εκλογές!

*Ο Χριστόδουλος  Ι. Στεφανάδης
Είναι καθηγητής Καρδιολογίας