Σπύρος Παππάς

Η εμπειρία διδάσκει πως τα άτομα δεν είναι εύκολο να συνεργαστούν και να αποκτήσουν αλληλεγγύη, ούτε και να προσανατολιστούν πάντα επιτυχώς προς έναν κοινό στόχο. Όταν όμως υπάρχει θέληση, προθυμία και προσπάθεια τότε η συνεργασία μπορεί να κινήσει μέχρι και βουνά.

Αλήθεια όμως πόσο εύκολη είναι τελικά μια συνεργασία και η προϋπόθεσή της, δηλαδή των κατάλληλων συνεργατών ;

Ένας ηγέτης προσλαμβάνει συνήθως ως συνεργάτες πρόσωπα, που κατά την κρίση του είναι τα καταλληλότερα. Η επιλογή των συνεργατών είναι το κύριο αιτούμενο, διότι οι άνθρωποι αυτοί, σύμφωνα με τα προσόντα και τις εξειδικευμένες γνώσεις τους, μπορούν να βελτιώσουν ή ακόμα και να απογειώσουν το έργο του ηγέτη. Ομοίως και αντιστρόφως να το καταποντίσουν.

Σε μια σχέση συνεργασίας υπάρχει διάθεση προσφοράς η οποία μπορεί να εκπορεύεται από επιδίωξη αμοιβαίων συμφερόντων ή διάθεση κολακείας ή από ανιδιοτελή προσφορά !

Δύσκολο να γνωρίζουμε το είδος της συνεργασίας που έχει συμφωνηθεί μεταξύ του ηγέτη και των συνεργατών και ελλείψει δεδομένων είναι αδύνατον να κρίνουμε, να εκτιμήσουμε ή να προβλέψουμε την πορεία και έκβαση μιας συνεργασίας.

Ως συνήθως, οι συνεργασίες ξεκινάνε πάντα δυναμικά με ενθουσιασμό ο οποίος παραβλέπει τα ελαττώματα του άλλου και προβάλλει κατά κόρον τα πλεονεκτήματα. Είναι ο λεγόμενος «μήνας του μέλιτος» με απροσδιόριστη σχετικά χρονική διάρκεια και μόνο με την πάροδο του χρόνου διαπιστώνουμε την αντοχή, τα ρήγματα, την επιτυχία ή την αποτυχία της συνεργασίας. Οι επιτυχημένες συνεργασίες χαρακτηρίζονται από την αποδοχή, την διάρκεια και τα αποτελέσματά τους.

«Το να βρεθούμε μαζί είναι μια αρχή, το να παραμείνουμε μαζί είναι μια πρόοδος και το να δουλέψουμε παρέα, είναι μια επιτυχία», είχε πει ο Henry Ford, για να τονίσει την αξία της συνεργασίας, της συνεργασίας μέχρι επίτευξης του στόχου.

Η συνεργασία λοιπόν εμπεριέχει την έννοια της κοινής προσπάθειας προς ένα στόχο, που έχουν θέσει από κοινού, ηγέτης και συνεργάτης, και δουλεύουν για να τον πετύχουν. Αν όλα πάνε καλά, η συνεργασία θα στεφτεί με επιτυχία. Αν όμως μετά τον «μήνα του μέλιτος» αποκαλυφθεί κάποια απιστία ή παρασπονδία, των οποίων οι συνέπειες ξεπερνούν τις συνηθισμένες επιπτώσεις, τότε ακολουθούν αισθήματα εκδίκησης. Σύνηθες δε είναι, αυτός που θεωρεί τον εαυτό του «ριγμένο» να μην λογαριάζει το κόστος της εκδίκησης.

Όταν ξεκινά η αποδόμηση μιας τέτοιας συνεργασίας, ακόμη και ο στόχος της επίτευξης μεγάλων επιτυχιών δεν αρκεί να την ματαιώσει. Τότε λοιπόν η λάμψη του προσώπου θαμπώνει και τίποτα δεν μπορεί να αντιστρέψει την φθορά. Ούτε η μεγαλύτερη επιτυχία !