Νίκος Φελέκης

«Fata obstant». Η φράση είναι από την «Αινειάδα» του Βιργιλίου και σημαίνει «Οι Μοίρες είναι αντίθετες». Το Fatum είναι ο θεός του πεπρωμένου. Αρχικά η λέξη προσδιόριζε μια αμετάκλητη θεϊκή απόφαση, αργότερα όμως υπό την επίδραση της ελληνικής θρησκείας προσδιόρισε τις θεότητες του πεπρωμένου, εκ των οποίων ήταν και οι Μοίρες. Είμαι σίγουρος ότι ο Stefanos Kasselakis δεν συμφωνεί με το «fata obstant» όχι επειδή δεν γνωρίζει Λατινικά, αλλά γιατί είναι πεπεισμένος πως στην περίπτωσή του δεν ισχύει.

Πιστεύει, όπως άλλωστε το είπε και δημοσίως, ότι είναι θέλημα Θεού να διαπρέψει, ήγουν να γίνει πρωθυπουργός, αφού η ανώτερη διάκριση στην πολιτική, με την οποίαν ασχολείται, είναι να κυβερνήσεις τη χώρα. Μέχρι πρότινος το «θα γίνω πρωθυπουργός» που έλεγε συνεχώς και αδιαλείπτως οι συνομιλητές του το εκλάμβαναν ως δήλωση βουλήσεως, ως περιφλεγή του επιθυμία.

Τώρα το παιχνίδι άλλαξε. Πήγε σε άλλη πίστα. Δεν είναι προσωπική του επιθυμία, ούτε διακαής πόθος του συζύγου του, είναι θεϊκή απόφαση και οι Μοίρες... ας κόψουν τον λαιμό τους. Αφού το προφήτεψαν ο άγιος Τσαλίκης και ο πατήρ Κύριλλος δεν μπορούν η Κλωθώ και η Λάχεσις να πουν κάτι διαφορετικό για το μέλλον του Κασσελάκη.

Ποια Αριστερά, ποιοι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες, ποιοι συσχετισμοί δύναμης, ποιες συμμαχίες, ποιες δημοσκοπήσεις και ποια εκλογικά ποσοστά; Αυτά δεν υπάρχουν. Είναι ξεπερασμένα. Κατάλοιπα της πολιτικής προηγούμενων αιώνων. Στην εποχή του Stefanos την εξουσία τη δίνουν οι άγιοι και αφού προηγουμένως γνωμοδοτήσουν ο παπάς, ο ψάλτης και ο νεωκόρος τι σημαίνει για τον εμβαπτιζόμενο το αντικείμενο που σχηματίζεται στην κολυμβήθρα.

Χερουβειμ

Ας λένε ό,τι θέλουν ο Μητσοτάκης, ο Ανδρουλάκης, ο Χαρίτσης, οι δημοσκόποι, οι δημοσιογράφοι, οι επιχειρηματίες. Το ποιος θα πάρει το γκουβέρνο θα το αποφασίσουν τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και όχι οι ψηφοφόροι. Βεβαίως, οι γνωρίζοντες τον Stefanos διατείνονται ότι η προσφυγή στη Μεταφυσική είναι άλλος ένας μεταμορφισμός του. «Καταφεύγει στους σταυρούς και στα πετραχήλια επειδή νομίζει πως έτσι οι πιστοί χριστιανοί θα τιμωρήσουν μόνο τον Μητσοτάκη -και όχι και τον ίδιο- για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών», μας λέει παλαιός κοινοβουλευτικός.

Και προσθέτει: «Είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Από την αρχή που εμφανίστηκε τη μία μέρα λέει το ένα και την επομένη το αντίθετο. Ξεκίνησε με την Κύπρο, μετά με τον ΣΕΒ και τα Εργασιακά, μετά με τα κομματικά, μετά με τα εξωτερικά και αμυντικά θέματα, με την ιερή συμμαχία του ΝΑΤΟ, με τη Γάζα και το αμερικανο-εβραϊκό συμβούλιο. Κάθε φορά, άλλα ντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα». Και πράγματι, ο Stefanos δεν είναι πολιτικός, είναι σιδηρουργός. Τη μια χτυπάει στο καρφί και την άλλη στο πέταλο. Αλλα θα πει στους Δελφούς κι άλλα στο Γαλαξείδι.

Κατά κάποιον τρόπο θυμίζει τον κομσομόλο του 1970 που όταν τον ρωτούσαν «ποια είναι η κληρονομιά του Καρλ Μαρξ στη Γερμανία;», απαντούσε: «Στην Ανατολική το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” και στη Δυτική το “Κεφάλαιο”». Ετσι και ο Κασσελάκης με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κληρονομιά του Τσίπρα. Τη μια φορά πίνει νερό στο όνομα του προκατόχου του και την άλλη φτύνει στον κόρφο του μην ξαναβρεί το κόμμα και τη χώρα τέτοιο κακό. Αγιος ο Αλέξης, σατανάς ο Τσίπρας. Παράδεισος τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, Κόλαση η διακυβέρνηση 2015-2019. Η Κουμουνδούρου επί των ημερών Κασσελάκη επιχειρείται από Μόσχα της Αριστεράς να γίνει αν όχι η Ιερουσαλήμ του Κέντρου, τουλάχιστον η αιχμή της μνησιπήμονος αντιδεξιάς παρατάξεως. Προσώρας, έχει μετατραπεί σε Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για σελέμπριτι, Λιαγκόφρονες και διάφορους αλλόφρονες πρώην. Είτε της Δεξιάς, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της ξέμπαρκης λουμπιναρίας.

Πάντως, το κοινό στο οποίο ψαρεύει, και μάλιστα με επιτυχία, ο Κασσελάκης δεν είναι αμελητέο. Κάθε άλλο. Οπως φαίνεται, είναι αρκετό για να καλύψει τις απώλειες που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά και να προσπεράσει, δημοσκοπικά, το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ερευνών, το 55% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του Μαΐου 2023 έχει κουνήσει μαντίλι στο κόμμα του κ. Κασσελάκη. Η εκλογική βάση της Κουμουνδούρου, λοιπόν, τοποθετείται στο 9%-10%.

Οι επιπλέον 5-6 μονάδες που του δίνουν οι δημοσκόποι είναι οι καθαρόαιμοι Kasselistas, οι προσωπικοί οπαδοί του Stefanos. Αυτοί είναι και η μεγάλη προίκα που εισφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης, η οποία και του δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως μονάρχης. Η στρατηγική αποσυριζοποίησης αποδεικνύεται επιτυχής. Ακόμη κι αν στις ευρωεκλογές δεν φτάσει το 17,8%, ο Stefanos θα έχει ένα δικό του, προσωποπαγές, κόμμα. Αν μάλιστα εκτός από τη δεύτερη θέση ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ρίξει και τη διαφορά από την προπορευόμενη Ν.Δ. κάτω από τις 15 μονάδες, τότε στο κόμμα αντί για εξέγερση των εναπομεινάντων γρεναδιέρων της Αριστεράς και του Τσίπρα θα έχουμε εσπευσμένες αποχωρήσεις προκειμένου να αποφευχθούν η διαπόμπευση και οι εκκαθαρίσεις από τους Kasselistas.

Πρώτη γεύση

Σε κάθε περίπτωση, ο Stefanos κερδίζει. Ανάλογα με το αποτέλεσμα, θα έχει είτε ένα εντελώς προσωπικό κόμμα, όπως ο Βελόπουλος, είτε θα άρχει της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τα στελέχη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο υπηκόου. Κι αν μέχρι τώρα, λόγω συνεδρίου και ευρωεκλογών, έκανε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, από τη 10η Ιουνίου και μετά -εφόσον του πάνε όλα... δεξιά- αλί και τρισαλί για τον Σπίρτζη, τον Τεμπονέρα, τον Θεοχαρόπουλο, τη Γεροβασίλη και τους λοιπούς... κασσελοσκεπτικιστές. Τουλάχιστον αυτό μεταδίδουν ο Αντώναρος, ο Πέτρος Παππάς, η Τζάκρη, ο Μωραΐτης και όσοι άλλοι τοποθετούν τους εαυτούς τους στην κατηγορία των... Ηρακλειδών.

Ηδη έχουμε μια πρώτη γεύση των επερχομένων. Ο Βαγγέλης Αντώναρος «βάφτισε» τον Γιώργο Τσίπρα «νέο Κατρούγκαλο» επειδή δεν πίστεψε το θαύμα με την εμφάνιση του σταυρού στην κολυμβήθρα του αρχηγού. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι η επίθεση δικαιολογείται επειδή και οι δύο είναι υποψήφιοι για την Ευρωβουλη και είθισται να υπάρχουν συντροφικά μαχαιρώματα. Ομως είναι αρκετοί αυτοί που υποστηρίζουν πως τον Αντώναρο θα ακολουθήσουν και άλλοι εναντίον άλλων και η προεκλογική περίοδος μπορεί, εφόσον δεν υπάρξουν άνωθεν αυστηρές συστάσεις, να δώσει την εντύπωση ότι το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ προσομοιάζει σε «κλουβί με τις τρελές». Αλλωστε ο κίνδυνος αυτός επισημάνθηκε και στη συζήτηση που έγινε την Πέμπτη στο Εκτελεστικό Γραφείο της Κουμουνδούρου.

Οπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, θα πρέπει να τονιστεί στους υποψηφίους, και ιδιαίτερα τους «αδέσποτους», ότι ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο πήραν το χρίσμα, είναι μέλη κόμματος στο οποίο υπάρχουν καταστατικό, πειθαρχικά όργανα και κανόνες συμπεριφοράς που πρέπει να τηρούνται απ’ όλους, ανεξάρτητα αν λέγεσαι Παπαργυρόπουλος ή Κουρουμπλής.

Τη μεγαλύτερη ευθύνη πάντως για τα λεγόμενα και τη συμπεριφορά των υποψηφίων την έχει ο Κασσελάκης, ο οποίος κάνει τον σταυρό του και προσεύχεται στον άγιο Τσαλίκη να μην υπάρξει άλλος Παπανώτας, αφού την Παρασκευή έληξε η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων και πλέον δεν έχει τη δυνατότητα να αποπέμψει και να αντικαταστήσει κάποιον/α λόγω προβληματικών δηλώσεων ή ανοίκειας συμπεριφοράς. Ο επιπλέον λόγος που ο Stefanos δεν θέλει να υπάρξουν παρατράγουδα είναι ότι το επόμενο δεκαήμερο, και με πλοηγό τον ναύαρχο Αποστολάκη, θα κάνει... απόβαση σε 26 νησιά. Η περιοδεία στις Κυκλάδες, στα Δωδεκάνησα και το Βόρειο Αιγαίο θα ολοκληρωθεί τη Μεγάλη Δευτέρα.

Και φυσικά, δεν θα ήθελε τα (πιθανά) παρατράγουδα να εκμεταλλευθούν ο Μητσοτάκης, ο Ανδρουλάκης και ο Χαρίτσης. Ειδικά για τη Νέα Αριστερά ο φόβος βαίνει αυξανόμενος, αφού οι... πατάτες με το «ιερό» ΝΑΤΟ, το θαύμα της κολυμβήθρας, τον Παπανώτα και το Ισραήλ αδειάζουν από αριστερές ψήφους το σακούλι της Κουμουνδούρου και γεμίζουν αυτό της Πατησίων. Μάλιστα, την εβδομάδα που τα διέρρευσε η Νέα Αριστερά κατήγαγε δύο νίκες σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη ήταν η αποπομπή Παπανώτα. Αυτή έγινε μετά από μια αποκαλυπτική δήλωση της Εφης Αχτσιόγλου για τον κακοποιητικό λόγο του τηλεπαρουσιαστή σε βάρος των γυναικών και του Κινήματος #Metoo.

Και η δεύτερη αφορούσε την προγραμματισμένη συνάντηση του Κασσελάκη στην Ουάσινγκτον με εκπροσώπους του AIPAC (American Israeli Public Affairs Committee), της Αμερικανο-ισραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων, η οποία λέγεται ότι στηρίζει τον Τραμπ και τους ακροεθνικιστές στο Ισραήλ. Και αυτή ακυρώθηκε μετά από την ανακοίνωση-καταγγελία της Νέας Αριστεράς για μονόπλευρη στήριξη του Ισραήλ και αγνόηση των όσων συμβαίνουν στη Γάζα. Σημειώνουμε πως και για τα δύο επεισόδια υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Δώρα Τσαμπάζη και η Σοφία Μπεκατώρου ξεκαθάρισαν στην ηγεσία του κόμματος, η πρώτη δημόσια και η δεύτερη στο παρασκήνιο, ότι δεν μπορούν να βρίσκονται στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τον Παπανώτα. Περισσότερες ήταν οι αντιδράσεις -και στο παρασκήνιο- για την απροκάλυπτα φιλοϊσραηλινή στάση του Κασσελάκη στη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα και στο παλαιστινιακό ζήτημα. Κι όλα αυτά σε αντίθεση με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις δηλώσεις στελεχών του και τις τοποθετήσεις Τσίπρα, με πλέον πρόσφατη αυτή της Πέμπτης στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Οπως μας έλεγε ιστορικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, «κάποιος να πει στον Κασσελάκη ότι έχει ξεπεράσει και τον Μητσοτάκη σε στήριξη στον Νετανιάχου. Με όσα λέει φαίνεται να στηρίζει στις ΗΠΑ τον Τραμπ και όχι τον Μπάιντεν. Και στο Ισραήλ το Λικούντ και όχι τους Εργατικούς».

Μετάλλαξη

Προφανώς, το περί ου ο λόγος στέλεχος αρνείται να κατανοήσει τη μετάλλαξη που έχει υποστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην εποχή Κασσελάκη η Αριστερά δεν έχει (και σίγουρα δεν θα έχει μετά τις ευρωεκλογές) δεσπόζουσα θέση στην Κουμουνδούρου. Επί Κασσελάκη η εκλογική βάση του κόμματος αλλάζει. Ο αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι να σταματήσει η Δεξιά να μονοπωλεί το τρίπτυχο Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια.

Τα περί αδελφοσύνης, αλληλεγγύης, αναδιανομής, κοινωνικής απελευθέρωσης και άλλα τέτοια... κομμουνιστικά είναι μαρξιστικά κατάλοιπα και ευδοκιμούσαν μέχρι και την εποχή Τσίπρα. Τώρα είναι τα «νέα κοινά» που πρέπει να προσεγγιστούν. Ο ψηφιακός κόσμος, οι followers στο Instagram και το TikTok, οι τηλεθεατές της Καινούργιου και του Λιάγκα, τα παιδιά με τα πλαστικά όνειρα, οι μειονότητες και πρωτίστως η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Αν ο Κασσελάκης καταφέρει στις επόμενες 50 ημέρες να δημιουργήσει και εκλογική κουλτούρα σε αυτά τα κοινά, σίγουρα το ποσοστό του Τσίπρα (17,8%) θα είναι η βάση και όχι το ταβάνι του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Αν όχι, τότε «μπλέξαμε και πώς θα ξεμπλέξουμε», όπως λένε όλοι της παλιάς φρουράς του ΣΥΡΙΖΑ - είτε παραμένουν στο κόμμα, είτε μετακόμισαν στη Νέα Αριστερά, είτε προτίμησαν -οι περισσότεροι- την ιδιώτευση.

Πάντως, καλού κακού, εκτός από τη λαμπάδα στον άγιο Τσαλίκη ας ανάψει ο Στέφανος και κάνα κερί στον Αλέξη Τσίπρα. Αν δεν συνέχιζε, έστω και από ανάγκη, να τον στηρίζει ο προκάτοχός του, τότε το 55% αυτών που κούνησαν μαντίλι στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει γίνει 70%, ενδεχομένως και 80%, αν κάποιοι, ιδιαίτερα στην επαρχία, δεν παρέμεναν μέχρι να δώσουν και τη μάχη των ευρωεκλογών στηρίζοντας συγκεκριμένα πρόσωπα.

Στην περίπτωση αυτή ο ναύαρχος Αποστολάκης, οδηγώντας το σκάφος στη διάρκεια της δεκαήμερης «κρουαζιέρας», θα τραγουδούσε στον Stefanos: «Στη Μύκονο, στη Σέριφο, στη Σίκινο, στη Μήλο, πετάς κυπαρισσόμηλο κι εγώ πετάω μήλο». Και ο Stefanos θα του απαντούσε: «Στην Αμοργό, στην Κίμωλο, στη Νιο, στη Σαντορίνη, μου στέλνεις κιτρολέμονο σου στέλνω μανταρίνι». Κι από κοντά θα σιγοντάριζε ο λοστρόμος Πολάκης: «Παράγγειλα της μάνας σου που πλένει στο σκαφίδι να μη σου λέει πικρόλογα τι θα τη φάει το φίδι»...