Νίκος Φελέκης

Ρώτησαν κάποτε τον Φρανσουά Μιτεράν πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος δράσης να κάνει κάποιος κάτι. Και η απάντησή του ήταν: «Τώρα». Και συμπλήρωσε: «Πάντα είναι τώρα». Στα λεγόμενα του Γάλλου προέδρου ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει εντρυφήσει, ως αριστερός όμως γνωρίζει τη διάσημη ρήση του Λένιν: «Χθες ήταν νωρίς, αύριο είναι αργά, σήμερα είναι η ώρα».

Και καλύτερο τάιμινγκ για να περάσει στην επίθεση, καταθέτοντας πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να βρει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα όσα απαράδεκτα άμα και κωμικοτραγικά συνέβησαν με τον χιονιά στην Αττική -και ιδιαίτερα στην Αττική οδό- ήταν βούτυρο στο ψωμί του Αλέξη, αφού η ολιγωρία, τα λάθη και οι ανεπάρκειες των κυβερνητικών υπευθύνων και συνολικά του κρατικού μηχανισμού είναι πανθομολογούμενες -ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός το ομολόγησε, ζητώντας συγγνώμη από τους πολίτες.

Απώλειες από την πανδημία

Και δεν είναι μόνο η διαχειριστική ανεπάρκεια την οποία επέδειξε η κυβέρνηση στην κακοκαιρία, αλλά και το γεγονός ότι η πανδημία τραβάει την ανηφόρα. Οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τους 23.000 και μάλιστα την τελευταία εβδομάδα ο μέσος ημερήσιος όρος ήταν 102 νεκροί!

Την ίδια στιγμή, η ακρίβεια σε πέντε τομείς χτυπάει κόκκινο. Στην ενέργεια, στα ενοίκια, στις μεταφορές, στα τρόφιμα, στην ένδυση-υπόδηση οι αυξήσεις είναι 10%-20%, τρεις και τέσσερις φορές πάνω από το 5% του πληθωρισμού. Για τους πολίτες το πρόβλημα δεν είναι μόνο το χιόνι στην Κατεχάκη και τη Μεσογείων, αλλά και επειδή «χιονίζει» στους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού αερίου, όπως «χιονίζει» και στο «Σωτηρία», στον «Ευαγγελισμό» και σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας από τις εισαγωγές ασθενών με κορωνοϊό.

Σε όλα αυτά θα αναφερθεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ομιλία του στη Βουλή, για να καταδείξει τη σκοπιμότητα της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε, αλλά και επειδή θεωρεί πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι, κάτι που το παραδέχονται, όπως έλεγε προχθές σε συνομιλητές του, «όλοι, ακόμη και οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. Και όχι μόνο οι ψηφοφόροι, αλλά και βουλευτές και στελέχη της κυβερνητικής παράταξης».

Πρωτίστως, όμως, για να αιτιολογήσει την ορθότητα της πρότασής του να γίνουν εκλογές προκειμένου «να απαλλαγεί η χώρα από το καθεστώς (;) Μητσοτάκη». Η σύνδεση της κακοκαιρίας με την ακρίβεια και την πανδημία γίνεται πάντως επειδή πρόταση μομφής μόνο για τον χιονιά, όσο κι αν οι επιδόσεις της κυβέρνησης ήταν τραγικές, δεν θα μπορούσε να σταθεί ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν θάνατοι ή ανυπολόγιστες ζημιές.

Αυτό που επιδιώκει, με την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, να αναδείξει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ότι «η διαχειριστική ανεπάρκεια της κυβέρνησης είναι εφ’ όλης της ύλης. Δεν περιορίζεται στις φυσικές καταστροφές ή στη διάλυση του ΕΣΥ, αλλά με τον πληθωρισμό και την ακρίβεια επεκτείνεται και στην οικονομία και ως εκ τούτου συνιστά απειλή για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις».

Μάλιστα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα σταθεί ιδιαίτερα στο γεγονός ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός γίνονται αντικείμενα χλευασμού μέσω χιουμοριστικών ακόμη και υβριστικών μηνυμάτων, που ανταλλάσσουν καθημερινά μεταξύ τους εκατομμύρια πολίτες ανεξάρτητα από κομματική και ιδεολογική προτίμηση. Σε κάθε περίπτωση, συνεργάτες του τονίζουν ότι το «γίνατε περίγελος στην κοινωνία» θα συμπληρώνει τις κατηγορίες για «ρουσφέτια, αναξιοκρατία, προκλητική επιβράβευση των “γαλάζιων” golden boys, διασπάθιση του δημόσιου χρήματος» που οδηγούν τη μεν κοινωνία «στην ανασφάλεια, στην οργή και την αποσάρθρωση», τη δε οικονομία «στον γκρεμό».

«Oρμπανοποίηση»

Το κερασάκι στην τούρτα της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα θα είναι η «ορμπανοποίηση», η «ερντογανοποίηση» και ο «φουρθιωτισμός» ως... ανώτατο στάδιο της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Σκέφτεται ακόμη να επιτεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη και για την αποζημίωση των 2.000 ευρώ σε όσους εγκλωβίστηκαν στην Αττική οδό, λέγοντας ότι «δεν έχει καμία ενσυναίσθηση. Νομίζει πως είναι αποικιοκράτης και οι πολίτες ιθαγενείς που, αντί για χάντρες και καθρεφτάκια, εξαγοράζονται με διχίλιαρα».

Τα ανωτέρω είναι ο πρώτος από τους τέσσερις λόγος που ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να καταθέσει πρόταση μομφής. Ο δεύτερος σαφέστατα συνδέεται με τις δημοσκοπήσεις. Μπορεί η Κουμουνδούρου να τις χαρακτηρίζει αναξιόπιστες, ακόμη και «στημένες» -και ειδικά την τελευταία από την πρωτοεμφανιζόμενη στις πολιτικές έρευνες εταιρεία Abacus-, η αλήθεια όμως είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν καρπούται κάτι από την κυβερνητική φθορά, αλλά χάνει και ο ίδιος ποσοστά. Δημοσκοπικά είναι καθηλωμένος στην περιοχή του 20%, ενώ μετά την εκλογή Ανδρουλάκη το ΚΙΝ.ΑΛ. εμφανίζεται να ανακάμπτει και να ανακατεύει την τράπουλα στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η καταγγελία των «διαπλεκόμενων» καλή είναι, αλλά θα πρέπει, έστω στις μετρήσεις των φιλικά διακείμενων εταιρειών, όπως η Prorata, να εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένη η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν συμβαίνει. Εκτός κι αν θεωρούν ότι οι 7 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ. απέχουν όσο η μέρα από τη νύχτα από τις 9-10 που δείχνουν οι άλλες εταιρείες. Επιπροσθέτως, τα ΜΜΕ του ομίλου Βαρδινογιάννη, καθ’ ομολογίαν και στελεχών της Κουμουνδούρου, μόνο εχθρικά δεν είναι προς τον Αλέξη Τσίπρα.

Προφανώς γι’ αυτό υπήρξε αναδίπλωση και τα πυρά επικεντρώθηκαν μόνο στην εταιρεία και όχι στο κανάλι (ALPHA) που φιλοξένησε τη δημοσκόπηση. Με την πρόταση μομφής ο Αλέξης επιδιώκει να στριμώξει τον Νίκο Ανδρουλάκη. Και σε έναν βαθμό το πέτυχε. Ο νέος επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη δήλωσε ότι το ΚΙΝ.ΑΛ. θα υπερψηφίσει την πρόταση μομφής, αλλά δεν συμφωνεί με τις πρόωρες εκλογές. Μα, το συνεπακόλουθο της πρότασης μομφής, εφόσον φυσικά υπερψηφιστεί από 151 βουλευτές, είναι η προσφυγή στις κάλπες. Είναι σαν να λες ότι από ένα γιουβαρλάκι θα φας το ρύζι και όχι τον κιμά.

Και ορθά το επισημαίνουν από την Κουμουνδούρου. Επιπροσθέτως, με την πρόταση μομφής ο Αλέξης θέλει να εκμεταλλευτεί την απουσία του Ανδρουλάκη από το Κοινοβούλιο και να πολώσει τη συζήτηση ανάμεσα στον ίδιο και τον Μητσοτάκη για να καταδείξει ότι οι δύο πόλοι (συντηρητικοί - προοδευτικοί) του συστήματος, ανάμεσα στους οποίους θα παιχτεί και η διακυβέρνηση της χώρας, είναι η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι το ΚΙΝ.ΑΛ.

Aντικυβερνητικό μέτωπο

Ο τρίτος λόγος σχετίζεται με τη συνεχιζόμενη προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να συγκροτηθεί αντικυβερνητικό μέτωπο. Ο στόχος, μέσω των τοποθετήσεων, είναι να εμφανιστούν κοινοβουλευτικά απομονωμένοι ο πρωθυπουργός και η Ν.Δ. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο τελείωσε και τώρα θέλει, όπως λένε οι συνεργάτες του, «να φέρει όλα τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης προ των ευθυνών τους». Στην πρόταση μομφής, όπως προσθέτουν, «δεν χωρούν ναι μεν αλλά, ούτε ίσες αποστάσεις». Και καταλήγουν: «Ολοι θα κληθούν να θέσουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Καλούνται να αποδείξουν αν θέλουν να φύγει η κυβέρνηση ή αρκούνται σε γενικόλογη κριτική και αόριστες ανακοινώσεις».

Εκ παραλλήλου, ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη γνώμη ότι η κριτική του ΚΙΝ.ΑΛ., του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25 για τα κυβερνητικά πεπραγμένα, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, θα τα φέρει πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ. Και κατά κάποιο τρόπο θα είναι και μια μικρή παράσταση από το μέλλον, όταν, μετά τις εκλογές με απλή αναλογική, θα πρέπει τα προοδευτικά κόμματα να διερευνήσουν την πιθανότητα σχηματισμού αντιδεξιάς κυβέρνησης. Εξυπακούεται πως ο κύριος στόχος είναι το ΚΙΝ.ΑΛ. Να αναγκαστεί να προσδεθεί στο αντικυβερνητικό άρμα και να εμφανιστεί ως αποδεχόμενο την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ στον ευρύτερο χώρο της Προοδευτικής Παράταξης.

Και πάμε στον last but not least λόγο, που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να καταθέσει τώρα πρόταση μομφής. Και αυτός είναι εξίσου σημαντικός. Και συνδέεται με τις εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων του Σαββατοκύριακου. Μετά από πέντε μέρες έντονης κριτικής στην κυβέρνηση για τον χιονιά, την Αττική οδό, τη διαχειριστική ανεπάρκεια κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών παραγόντων, το νέο και «αιματηρό» θέμα των μέσων ενημέρωσης θα ήταν τα όσα συμβαίνουν στην αξιωματική αντιπολίτευση, μετά την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα η ηγεσία του κόμματος (πρόεδρος και Κεντρική Επιτροπή) να εκλεγεί από το σύνολο των οργανωμένων μελών και όχι, όπως προβλέπει το Καταστατικό, από το συνέδριο.

Όλοι θα έγραφαν και θα έλεγαν για τις τρεις συνεδριάσεις της «Ομπρέλας», το κείμενο με τις διαφωνίες τους που θα κατέθεταν στο Πολιτικό Συμβούλιο και στις οργανώσεις του κόμματος και φυσικά για την πανελλαδική σύσκεψη στελεχών που είχαν ορίσει να γίνει αυτή την Κυριακή. Μετά τον Μητσοτάκη, τον Στυλιανίδη, τον Θεοδωρικάκο, τον Σκρέκα, την τιμητική τους θα είχαν ο Βούτσης, ο Σκουρλέτης, ο Τσακαλώτος, ο Φίλης και τα άλλα «απείθαρχα παιδιά» της Κουμουνδούρου. Την εικόνα ενός διχασμένου κόμματος ήθελε, μεταξύ άλλων, να αποφύγει ο Αλέξης Τσίπρας. Και μάλλον το πέτυχε. Τουλάχιστον για μία εβδομάδα.

Επίδειξη δύναμης

Οι της «Ομπρέλας», μετά την πρόταση μομφής -ως ήταν φυσικό και για να μην κατηγορηθούν από Πολακιστές για υπονόμευση της ηγεσίας- αποφάσισαν να μεταθέσουν για μία εβδομάδα τις αντιηγετικές τους κινήσεις εν όψει του συνεδρίου. Φυσικά, από την ερχόμενη εβδομάδα και εφόσον χρειαστεί, θα τους απαντήσει και ο Τσίπρας, επειδή θέλει να τους δείξει πως αυτός είναι το αφεντικό.
Εξάλλου, εκτός από τον Λένιν, σε περιόδους κρίσης συμβουλεύεται και τον Μακιαβέλι. Από αυτόν έμαθε ότι οι Ρωμαίοι δεν άφηναν ποτέ τα προβλήματα με τους εχθρούς να διαιωνίζονται μόνο και μόνο για να αποφύγουν τον πόλεμο. Ηξεραν ότι οι πολεμικές απειλές δεν εξαφανίζονται από μόνες τους, απλώς αναβάλλονται προς όφελος του άλλου.

Τον πόλεμο για την αναδιοργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ θα τον συνεχίσει παρά τις ισχυρές αντιστάσεις της αριστερής μειοψηφίας, η οποία μπορεί να διαθέτει ένα καθόλου ευκαταφρόνητο πανελλαδικό δίκτυο στελεχών, όμως στο θέμα της εκλογής ηγεσίας έχασε τους συμμάχους της (της «Γέφυρας» και της ΡΕΝΕ), ενώ με τις προτάσεις Τσίπρα εμφανίζεται να συμφωνεί και ένας κύκλος εκσυγχρονιστικών στελεχών που έχουν αναφορά στον Γιάννη Δραγασάκη. Πάντως και παρά τις κορόνες, ένθεν κακείθεν, η εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση το πιθανότερο είναι να δείξει ότι και οι δύο πλευρές έχουν άδικο.

Ούτε πρόσωπα από το σταρ σύστεμ θα θελήσουν να γίνουν μέλη της Κ.Ε., όπως φοβάται ο Νίκος Φίλης, αυτά προτιμούν τη Βουλή ή την Eυρωβουλή και όχι τις κομματικές καρέκλες, ούτε κρυμμένα «μαργαριτάρια» υπάρχουν στη βάση του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ, όπως νομίζει ο Αλέξης Τσίπρας.

Το ποια θα είναι τα 250 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής δεν θα πρέπει να το αναζητήσουμε στα 60.000 κομματικά μέλη, αλλά στους 700 που απαρτίζουν την Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου και στην οποία, εκτός από τους «βαρόνους» του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται και τα «σελέμπριτι» της Προοδευτικής Συμμαχίας.

Από την ερχόμενη εβδομάδα, λοιπόν, «χιόνι» αναμένεται να πέσει και στην Κουμουνδούρου και τότε θα δούμε αν ήταν σωστή η επιλογή Τσίπρα να αναστατώσει και να διχάσει το κόμμα του με την εκλογή Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση. Γιατί αυτό είναι το «κουμπί της Αλέξαινας» για τους διαφωνούντες. Την εκλογή του αρχηγού από τη βάση, παρά τις κάποιες τσιριμόνιες, οι «ομπρελάδες» θα τη δέχονταν. Τώρα, η σφαίρα έφυγε και δεν μπορεί να ξαναμπεί στη θαλάμη.

Ο Τσίπρας θα περάσει τις προτάσεις του, το ερώτημα όμως είναι αν ήταν σωστό σε συνθήκες πολιτικοκοινωνικής ρευστότητας και απροσδιοριστίας να προκαλέσει εντάσεις στο κόμμα του. Αντί η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα ενωμένο και συμπαγές κόμμα, το οποίο οι πολίτες μπορούν να εμπιστευτούν ως εναλλακτική, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση αμφισβητείται και εμφανίζει ρηγματώσεις, βλέπουμε την αξιωματική αντιπολίτευση να τρώγεται με τα ρούχα της, πολλά από τα οποία είναι... κουρέλια.

Αυτή η εικόνα, όμως, εκ των πραγμάτων, δικαιολογεί και τα ευρήματα των δημοσκόπων, που σε σημαντικό ποσοστό θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ μειωμένης αξιοπιστίας. Γιατί κάποιος να εμπιστευτεί κάποιον που ομφαλοσκοπεί -και μάλιστα σε προεκλογικό έτος- όταν έπρεπε να επικεντρώνεται στα λαϊκά προβλήματα και να οργανώνει το κοινωνικό μέτωπο και τις πολιτικές συμμαχίες που θα διαδεχθούν την κυβέρνηση, «τη χειρότερη της Μεταπολίτευσης», όπως αρέσκεται να λέει ο Τσίπρας. Έλα μου, ντε...