Νεφέλη Λυγερού

Η αξιωματική αντιπολίτευση, μάλιστα, πρωταγωνίστησε στην αποδόμηση της ελληνικής αποστολής, φτάνοντας στο σημείο να την χαρακτηρίσει «πρωτοφανές φιάσκο». Καταφέρθηκε με αιχμηρές επισημάνσεις τόσο για την εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη από το εσωτερικό του Λευκού Οίκου όσο και για το περιεχόμενο των δηλώσεων του Έλληνα πρωθυπουργού και του Αμερικανού προέδρου. Δεν είναι η πρώτη φορά, όμως, που βάζουμε τρικλοποδιά στα πόδια μας, προτάσσοντας το κομματικό και όχι το εθνικό συμφέρον. Το ίδιο, άλλωστε, είχε κάνει και η σημερινή κυβέρνηση όταν ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στον Λευκό Οίκο το 2017. Τότε ήταν που η Νέα Δημοκρατία στοχοποίησε τη συμφωνία για τα μαχητικά F-16. Είναι σαφές λοιπόν ότι δεν έχουμε εκπαιδευτεί να στηρίζουμε την εθνική Ελλάδος σε τόσο κρίσιμες συγκυρίες.

Ίσως θα ήταν φρόνιμο να πάρουμε ένα πολύτιμο μάθημα από την ελληνική ομογένεια. Παρά τις όποιες κομματικές προτιμήσεις της ανέκαθεν συστρατεύοταν με κάθε Έλληνα πρωθυπουργό, επιχειρώντας με κάθε μέσο να τον διευκολύνει όταν εκείνος επισκεπτόταν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτός αν πιστέψουμε ότι το 2017 οι ομογενείς έπαθαν μαζική Τσιπρίαση… Όχι φυσικά! Έβαλαν, όμως, στην άκρη τις διαφωνίες τους, στηρίζοντας τον Έλληνα πρωθυπουργό, όποιος και αν ήταν αυτός.

Για να μην βαυκαλιζόμαστε, λοιπόν, θα ήταν σημαντικό να κατανοήσουμε ότι από τη στιγμή που ένας Έλληνας πρωθυπουργός περνάει το κατώφλι του Λευκού Οίκου, αυτό από μόνο του είναι θετικό. Μόνο θετικό για την χώρα, διότι έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει κατ’ ιδίαν με τον Αμερικανό πρόεδρο. Να αναπτύξει προσωπικές σχέσεις. Nα παρουσιάσει τα φλέγοντα ζητήματα, όπως και έκανε ο τωρινός πρωθυπουργός, αναλύοντας στον Αμερικανό Πρόεδρο την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και αναπτύσσοντας τις θέσεις της χώρας μας για τις παράνομες και προκλητικές τουρκικές ενέργειες. Σε αυτές περιλαμβάνονται και τα μνημόνια που έχει υπογράψει η Τουρκία με τη Λιβύη, τα οποία αποσταθεροποιούν ολόκληρη την περιοχή. Ακόμα και αν στην προκειμένη περίπτωση αυτός ο Αμερικανός πρόεδρος παρέμενε εστιασμένος στα δικά του εσωτερικά προβλήματα, ενώ το κεφάλι του έκλινε προς τας Ανατολάς, εξαιτίας της πρόσφατης εξόντωσης του Σουλειμανί. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατονόμασε την Τουρκία ως τον επίδοξο επιδρομέα που επιδιώκει να ηγεμονεύσει στην περιοχή.

Στην ερώτηση, λοιπόν, τί ακριβώς αποκομίσαμε από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, η απάντηση είναι: «μένει να δούμε». Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι ποτέ δύο ηγέτες δεν λύνουν τα πάντα εντός μίας ώρας. Αφότου θέσουν στο τραπέζι τα ζητήματά και ανταλλάξουν τις απαραίτητες φιλοφρονήσεις, άλλοι είναι που πιάνουν το νήμα. Οι διπλωμάτες και οι αντιπροσωπίες αναλαμβάνουν έτσι ώστε να εμβαθύνουν και να καταλήξουν σε συμπεράσματα. Αυτή η διαδικασία απαιτεί όχι μόνο χρόνο, αλλά και έθνική σύμπνοια από πλευράς μας.

Ως προς την συνάντηση Τραμπ-Μητσοτάκη καθαυτή, αρκεί το μήνυμα του Έλληνα πρωθυπουργού να είναι αξιόπιστο. Εξάλλου, αυτό θα μεταφερθεί σε σχετικά “χρόνο μηδέν” και στους Τούρκους. Οι τελευταίοι θα απαιτήσουν, ως είθισται, να ενημερωθούν επίσημα για την επίσκεψη. Αλλά θα “ενεργοποιήσουν” και τις δικές τους πηγές και λόμπι, ώστε να έχουν πλήρη ενημέρωση. Και θα μάθουν. Ας επιδείξουμε, όμως, επιτέλους την αρετή της υπομονής και ας στηρίξουμε Εθνική Ελλάδος, ειδικά όταν η εξωγενής απειλή είναι προ των πυλών.