Μπάμπης Κούτρας

Οποιος κερδίζει πάνω από 900 ευρώ τον μήνα και δεν θεωρεί αρκετό για την επιβίωσή του το επίδομα που μοιράζει μία φορά τον χρόνο η κυβέρνηση είναι ταξικός αντίπαλος και πρέπει να ισοπεδωθεί. Η κυβέρνηση επιχείρησε να το κάνει πράξη, χωρίς να το κρύβει, σε όλη τη διάρκεια της θητείας της μέχρι τις ευρωεκλογές, όταν έφαγε μαύρο και αναγκάστηκε να αναπροσαρμόσει ελαφρώς τη στάση της.

Μου είναι δύσκολο όμως να εξηγήσω για ποιον λόγο έβαλε στο στόχαστρο την Παιδεία, τους νέους και τις σπουδές τους. Με Μπαλτά και με Γαβρόγλου έκανε ό,τι μπορούσε για να διαλύσει ό,τι σωστό υπήρχε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ξεκίνησαν από την κατάργηση του μοναδικού νόμου για τα πανεπιστήμια που είχε μια κάποια διακομματική στήριξη, έφτασαν στην ενοχοποίηση της αριστείας και κατέληξαν προχθές στο απίστευτο φιάσκο με τις εξετάσεις στα πρότυπα σχολεία που δεν είχαν φωτοτυπίες για να μοιράσουν τα θέματα στους διαγωνιζόμενους μαθητές. Συνολικά πάνω από 3.000 μαθητές εκδήλωσαν ενδιαφέρον να δώσουν εξετάσεις και να διεκδικήσουν τις 448 θέσεις στα πρότυπα γυμνάσια, αλλά στο υπουργείο Παιδείας δεν τους ενδιαφέρουν ούτε τα παιδιά που μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία, ούτε οι γονείς τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα, λέμε τώρα, είχε στο πολιτικό του DNA το όνειρο μιας καλύτερης Παιδείας για όλους. Δεκάδες χρόνια πέρασαν με αυτό το αίτημα και χιλιάδες παπούτσια έλιωσαν στις διαδηλώσεις για την αναβάθμιση σχολείων και πανεπιστημίων. Μετά από 4,5 χρόνια στην εξουσία, δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τίποτα από το όνειρο του χθες. Το μόνο που πρόσθεσε η σημερινή κυβέρνηση είναι η εξίσωση, στα χαρτιά βεβαίως, των ΤΕΙ με τα ΑΕΙ και η μαζική είσοδος σε ορισμένες σχολές χωρίς βαθμολογικά κριτήρια. Με λίγα λόγια, υποβάθμιση των σπουδών και πληθωρισμός πτυχίων χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική. Στην εποχή που η εξειδίκευση είναι το μοναδικό διαβατήριο απασχόλησης, το μόνο που πέτυχε η κυβέρνηση είναι η «βιομηχανοποίηση» των πτυχίων απλώς για την κορνίζα.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα στο σύνολό της, οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι μαθητές και φυσικά οι γονείς φωνάζουν, αλλά κανείς δεν τους ακούει. Για τη «δωρεάν» παιδεία που εξακολουθεί να ματώνει στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, για τον χαμένο χρόνο των παιδιών, για το χάος με το -κάθε χρόνο και νέο- σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, για την υποτίμηση της γενικής μόρφωσης, για την απαξίωση των εκπαιδευτικών. Και η απάντηση ποια ήταν; Να αρχίζουν τα σχολεία στις 9 το πρωί για να ξενυχτούν περισσότερο οι μαθητές.

Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς τη στάση της απερχόμενης κυβέρνησης απέναντι στα θέματα μόρφωσης, παιδείας και επαγγελματικής κατάρτισης των νέων. Πολλοί τη συνδέουν με τα χαλαρά μαθητικά και φοιτητικά χρόνια του Αλέξη Τσίπρα. Από την άλλη, όμως, η θητεία του στην πολιτική και κυρίως η ανάδειξή του σε πρωθυπουργό κάτι τον έμαθαν. Η κακή χρήση της γλώσσας, η προφανής έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων, η ανάγκη να μάθει έστω και τώρα κάτι από αγγλικά δεν μπορεί να μην τον προβλημάτισαν. Υποθέτω γι’ αυτό έστειλε τα παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά τι θα γίνει με εκείνους που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα;

Η οικονομία, η ανάπτυξη, οι δουλειές θα είναι για τη νέα κυβέρνηση το πρόβλημα που χρειάζεται άμεση επίλυση. Το πιο ουσιώδες και το πιο διαχρονικό για μια κοινωνία όπως η ελληνική, όμως, είναι η Παιδεία. Οι βασικοί άξονες του προγράμματος της Ν.Δ. για την Παιδεία κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να μη μείνουν απλώς στα χαρτιά και μετά από τέσσερα χρόνια είμαστε ακόμη στο ίδιο σημείο.