Μιχάλης Στούκας

Οι δολοφονίες γυναικών, με πιο πρόσφατη και τραγικότερη αυτή της 28χρονης Κυριακής μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, όχι μόνο συγκλόνισε την κοινή γνώμη αλλά φαίνεται ότι ξύπνησε από τον λήθαργο τους αρμόδιους, οι οποίοι κατάλαβαν ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και όριο και ανακοίνωσαν κάποια μέτρα, τα οποία βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση και ελπίζουμε ότι, έστω και τώρα, θα εφαρμοστούν.

Πού οφείλεται η έκρηξη της έμφυλης βίας; Ποιοι είναι οι λόγοι που κάθε πέντε λεπτά σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουμε κι ένα περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας; Συνέβαιναν πάντα αυτά ισχυρίζονται κάποιοι, απλώς τώρα με την κυριαρχία του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, βγαίνουν στην επιφάνεια. Η γενικότερη βία που κυριαρχεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι λογικό να παρουσιάζει έξαρση και μέσα στις οικογένειες. Ο εγκλεισμός λόγω κορονοϊού ανάμεσα στις άλλες συνέπειές του, οδήγησε σε έκρηξη της βίας ισχυρίζονται κάποιοι άλλοι. Το κίνημα «me too» τέλος, όπλισε με θάρρος πολλές γυναίκες, θύματα έμφυλης βίας που πλέον δεν διστάζουν να καταγγείλουν τους συντρόφους τους, όταν αυτοί προβαίνουν σε βίαιες πράξεις εναντίον τους. Αν έχει κάποια σημασία η άποψή μας, θεωρούμε ότι όλοι οι παραπάνω λόγοι, ο καθένας σε διαφορετικό ποσοστό, είχαν συμβολή στην έξαρση της έμφυλης βίας.

Ας ελπίσουμε ότι η αυστηροποίηση των ποινών, η δημοσιοποίηση γεγονότων κακοποίησης γυναικών και, βασικά, η συνειδητοποίηση απ’ όλους (κυρίως…) και όλες, ότι ζούμε στο 2024, και η χρήση βίας, κάθε μορφής, είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα, ίσως ελαττώσουν σιγά σιγά τα σχετικά περιστατικά τα οποία πιστεύουμε, μακάρι να κάνουμε λάθος, ότι πολύ δύσκολα θα εξαλειφθούν εντελώς, στο ορατό, τουλάχιστον, μέλλον… Είναι αυτονόητο ότι καταδικάζουμε την έμφυλη βία και θεωρούμε ότι θα πρέπει ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης να πέφτει βαρύς στους δράστες ανάλογων ενεργειών.

Όλη αυτή η δημοσιότητα όμως που έχει πάρει το θέμα της έμφυλης βίας εγκυμονεί κάποιους κινδύνους. Κάποια (ή κάποιος) μπορεί χωρίς να έχει συμβεί απολύτως τίποτα να κάνει καταγγελία σε βάρος του/της συντρόφου του/της ή να δώσει υπερβολικές διαστάσεις σε ένα φραστικό επεισόδιο. Πριν λίγες μέρες, στην Πάτρα μια 42χρονη κυρία πήδηξε από τον πρώτο όροφο του σπιτιού που διέμενε με τον σύντροφό της για τον οποίο κατήγγειλε ότι την κακοποιούσε.

Ο σύντροφός της ισχυρίστηκε με τη σειρά του ότι αυτός ήταν το θύμα της όλης υπόθεσης καθώς η γυναίκα τον ξυλοκοπούσε… Πάντως ο 47χρονος αφέθηκε ελεύθερος από το δικαστήριο με τον περιοριστικό όρο να μην πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των εκατό μέτρων (θα υπάρχει σχετικός έλεγχος με μεζούρα για την ακριβή απόσταση;) τη 42χρονη… Τι ακριβώς συνέβη μεταξύ των δύο, μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν πάντως…

Το γεγονός που μας προκάλεσε έντονο προβληματισμό και ελπίζουμε να αποτελεί εξαίρεση και όχι προάγγελο ακραίων καταστάσεων είναι αυτό που συνέβη πριν λίγες μέρες στον γνωστό ηθοποιό Αντίνοο Αλμπάνη. Σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα «Χ» στις 6 Απριλίου, ο Αλμπάνης έγραψε ότι: «… μια κυρία σήμερα αρνήθηκε να μπει στο ίδιο ασανσέρ με εμένα γιατί όπως μου δήλωσε φοβάται τους άντρες και αυτό εμένα θα μου φάει τουλάχιστον δύο συνεδρίες με τον ψυχίατρο…». Δεν θα σταθούμε ούτε στο αν είναι αναγνωρίσιμος ή όχι ο κύριος Αλμπάνης, ούτε αν θα χρειαστεί επιπλέον συνεδρίες με τον ψυχίατρο, ούτε με τα σχόλια που «συνόδευσαν» την ανάρτησή του, καθώς το διαδίκτυο αποτελεί καταφύγιο των πάντων…

Το θέμα είναι, γιατί η συγκεκριμένη κυρία δεν μπήκε στο ίδιο ασανσέρ με τον Αντίνοο Αλμπάνη. «Είπε ότι φοβάται τους άντρες», έγραψε ο γνωστός ηθοποιός. Προφανώς μπήκε στον ανελκυστήρα πριν ή μετά τον Αλμπάνη, μόνη της. Αν έλεγε ένας άντρας σε μια γυναίκα, «σας φοβάμαι, επειδή είστε γυναίκα» και δεν έμπαινε μαζί της στο ασανσέρ, θα ξεσπούσε θύελλα αντιδράσεων σε βάρος του ή όχι; Υπάρχει κάποιος νόμος που να επιτρέπει τη χρήση των ασανσέρ μόνο από άτομα του ίδιου φύλου; Υπάρχουν βέβαια πολλά κτίρια με περισσότερα από ένα ασανσέρ. Θα οδηγηθούμε σε ασανσέρ αρρένων και θηλέων; Και από την άλλη, αν υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες που φοβούνται τους άντρες, θα μετατρέψουν το ασανσέρ σε Ι.Χ.; Με την ίδια λογική, θα βρεθούν κάποιοι που θα ισχυρίζονται ότι «φοβούνται τις γυναίκες» και θα επικρατήσει ένα μπάχαλο…

Και τέλος η κυρία αυτή που φοβάται τους άντρες, μας θεωρεί όλους «εν δυνάμει» δολοφόνους, βιαστές, κακοποιητές κ.λπ.; Θα πει κάποιος «έλα ρε συ τώρα, γράφεις υπερβολές». Μπορεί. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι μια πυρκαγιά μπορεί να ξεκινήσει κι από μια σπίθα…

Στο μετρό για παράδειγμα, που όπως φαίνεται θα λειτουργήσει επιτέλους και στη Θεσσαλονίκη, σύντομα, υπάρχει αρκετές ώρες της ημέρας συνωστισμός. Με τη λογική κάποιων γυναικών «φοβόμαστε τους άντρες» θα δούμε βαγόνια για άντρες, γυναίκες, ζευγάρια, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας κ.λπ.; Μήπως θα γυρίσουμε ξανά στα σχολεία αρρένων και θηλέων στα οποία φοίτησαν σίγουρα κάποιες και κάποιοι που διαβάζουν το άρθρο αυτό; Δυστυχώς, η πολιτική ορθότητα όχι μόνο τείνει να επικρατήσει σχεδόν παντού, αλλά σχεδόν «εξαφανίζει» κάθε αντίθετη φωνή.

Όλα αυτά που προσπαθεί να περάσει μια μικρή μειοψηφία (δεν αναφερόμαστε στην έμφυλη βία) πολιτικών, παρατρεχάμενων, μεγαλοεπιχειρηματιών και άλλων, με σπουδές σε γνωστά διάσημα πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού, σίγουρα δεν είναι αθώα. Κανείς απ’ όλους αυτούς δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για τους απλούς ανθρώπους. Για όσο καιρό εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτής της «κλίκας των λίγων» οι λαϊκές μάζες είναι χρήσιμες. Ο ρόλος τους κάποια στιγμή τελειώνει και ρίχνονται στο περιθώριο…

Σαν κατακλείδα του άρθρου αυτού θα θέλαμε να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα περάσαμε από τη φάση της απόλυτης σιωπής, στο θέμα της έμφυλης βίας, στο άλλο άκρο, χωρίς κανένα ενδιάμεσο, μεταβατικό στάδιο.

Το να δεχόμαστε συλλήβδην και αβασάνιστα κάθε καταγγελία, απ’ όπου και αν προέρχεται μπορεί να αποδειχτεί λανθασμένο. Υπάρχουν οι αρμόδιες Αρχές που θα κρίνουν τη βασιμότητά τους. Και είμαστε κατηγορηματικοί: όσοι αποδεικνύεται ότι άσκησαν βία στις συντρόφους τους, να τιμωρούνται αυστηρότατα και να εκτίουν τις ποινές τους ως το τέλος.

Και καλό είναι να περιοριστούν οι υπερβολές από γυναικείες οργανώσεις ή και μεμονωμένες γυναίκες. Όχι κυρίες μου. Δεν είμαστε όλοι οι άντρες βιαστές, δολοφόνοι ή κακοποιητές. Το γράφει αυτό κάποιος που δεν έχει ασκήσει ποτέ κανενός είδους βία, ούτε καν λεκτική, σε γυναίκα. Αν φτάσουμε στο σημείο να μας βλέπουν οι γυναίκες και να αλλάζουν πεζοδρόμιο ή να δημιουργήσουμε «γυναικωνίτες» σε χώρους μαζικής εστίασης και διασκέδασης, τότε προφανώς δεν πηγαίνουμε μπροστά, αλλά εκατοντάδες χρόνια πίσω, σε σκοτεινές εποχές της ανθρωπότητας που μάλλον κι όσες/όσοι τις επιζητούν, δεν θα θέλουν να τις ζήσουν…