Κωστής Πλάντζος

Να θυμηθούμε ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κομισιόν ήθελε να βάλει λουκέτο στην επιχείρηση; Ότι αν διασωζόνταν τα ΕΑΣ για λόγους εθνικής ασφαλείας, δεν θα είχαν δικαίωμα να παίρνουν δουλειές από το εξωτερικό; Ότι παιζόταν μέχρι το τελευταίο λεπτό η δόση του 1 δισ. ευρώ για τη χώρα μας;

Για να κρατηθούν τελικά όμως ανοικτά τα τρία εργοστάσια και ειδικά εκείνο στον Υμηττό, υπήρξε ένα πλούσιο παρασκήνιο που κράτησε μήνες. Οι πληροφορίες λένε πως η αναπληρωτής υπουργός Άμυνας κυρία Φώφη Γεννηματά έπαιξε «στα ίσα» και ξεπέρασε τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών (που είχαν «πάνω από το κεφάλι τους» κυρίως τους γάλλους και γερμανούς παραγωγούς οπλικών συστημάτων που θα καλόβλεπαν να φύγει από τη μέση κάθε ανταγωνιστής τους).

Όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά ειδικά το βράδυ της Κυριακής που η κ.Γεννηματά και το επιτελείο της μπήκαν στο γραφείο του Γιάννη Στουρνάρα για το τελικό «παζάρι» με την ομάδα Τόμσεν, λειτούργησαν σαν πραγματικοί «μάνατζερ»: με σχέδιο και επιχειρήματα.

«Ετοίμασαν σχέδιο σαν να ήταν Επενδυτική Τράπεζα. Είχαν σωστά στοιχεία, μιλούσαν πειστικά με οικονομικούς όρους, χωρίς πολικαντισμούς, απέδειξαν ότι είχαν δίκαιο σε κάθε τι που ζητούσαν, δεν άφησαν τίποτα στην τύχη ή αναπάνητο» ανέφερε στέλεχος που μετείχε στη σύσκεψη, αλλά δεν ανήκει ούτε στο υπουργείο Άμυνας ούτε στο υπουργείο Οικονομικών. «Διέσωσαν τον Υμηττό εξηγώντας ότι η ΕΑΣ συμμετέχει σε πρόγραμμα παραγωγής βλημάτων αέρος-αέρος πολύ υψηλής τεχνολογίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και πως τα μέρη που κατασκευάζει το εργοστάσιο δεν μπορούν να φτιαχτούν οπουδήποτε αλλού» ανέφεραν οι ίδιες πληροφορίες.

Δεν είναι η κυρία Γεννηματά ο τύπος του πολιτικού που θυμίζει «τεχνοκράτη». Άλλο είναι το προφίλ της, ενώ φέρει και το βάρος ενός μεγάλου ονόματος που σε άλλες εποχές μπορεί να ήταν πλεονέκτημα, αλλά στις εποχές μας ίσως γυρίζει «μπούμερανγκ».

Η κυβέρνηση όμως δεν διαθέτει «ομάδα» με τέτοιους πολιτικούς και εκεί χάνει τη μάχη με την Τρόικα. Οι περισσότεροι αναλώνονται σε πολιτικούς λεονταρισμούς που, στο τέλος, οδηγούν σε άτακτη υποχώρηση και «τυφλές» κινήσεις πανικού.

Είτε προασπίζονται (υποτίθεται) τις μεταρρυθμίσεις, είτε τις κάνουν «ξινά» και με το ζόρι, οι περισσότεροι υπουργοί των «μνημονιακών» κυβερνήσεων αποδεικνύονται ανίκανοι ως μάνατζερ και έτσι, στο τέλος, καταλήγουν να γκρεμίζουν τα πάντα αλλά να μην ξέρουν πώς να κτίσουν κάτι στη θέση τους. Κάνουν ολέθρια λάθη και εγκληματικά σφάλματα που βυθίζουν τον κόσμο σε απελπισία.

«Τυφλά» κτυπήματα υπήρξαν στο δημόσιο όταν «δια νόμου» καταργήθηκαν κλάδοι ολόκληροι εργαζομένων, και η ίδια η έννοια της «αξιολόγησης» όμως ταυτόχρονα (bingo)! Ταπεινά το παραδέχτηκε σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επικαλούμενος την… πίεσης της ανάγκης, επειδή είχαν καθυστερήσει οι προκάτοχοί του! Και, το χειρότερο ίσως, ο ίδιος φέρεται να επιμένει στο αποτυχημένο μοντέλο αξιολόγησης «από πάνω προς τα κάτω» (δηλαδή πάλι οι κλίκες να κάνουν κουμάντο) και όχι «από κάτω προς τα πάνω» ή και «οριζόντια» όπως ισχύει στις πολιτισμένες χώρες του κόσμου.

«Στα τυφλά» (ή από σκοπιμότητα) καταργήθηκαν τα τεχνικά μαθήματα στην Παιδεία. Σε εποχές όπου σε κάθε οικογένεια είναι ένας ή και οι δύο γονείς άνεργοι, αντί να είναι υποχρεωτικό να μάθει κάθε παιδί μια τέχνη, για να μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους του και να βγει αν χρειαστεί στη βιοπάλη «μάχιμος» για να πάρει τη ζωή τους στα χέρια του, έκαναν την τεχνική εκπαίδευση … «μεταλυκειακή», εκτρέφοντας μια ακόμη γενιά «ανειδίκευτων» αποφοίτων λυκείου, όπως συνέβαινε σε παλιούς «καλούς καιρούς».

«Στα τυφλά» έσβησε η ΕΡΤ και «στα τυφλά» συγχωνεύονται κρατικά νοσοκομεία ή κέντρα Υγείας . Και αν ακόμα «συγχωνεύσεις» επιβάλλονται στο όνομα μιας «ορθολογικής» διαχείρισης ή για «οικονομίες κλίμακος» στο δημόσιο, ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης δείχνει πλήρη άγνοια ή ξεχνά να αλλάξει (ή να καταργήσει) άχρηστους νόμους που (σε καιρούς απόλυτης ένδειας) κρατούν «κλειστό» το επάγγελμα των αποκλειστικών νοσοκόμων, δηλαδή εργαζομένων που δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι που τους πληρώνει το κράτος, αλλά μια «συντεχνία» ελευθέρων επαγγελματιών.

Ενώ λοιπόν το κράτος πληρώνει μόλις 20 ευρώ τη μέρα σε μια κανονική εργαζόμενη νοσοκόμα και θέλει να κάνει ακόμα μεγαλύτερη "εξοικονόμηση" ανέχεται να πληρώνει ο μεροκαματιάρης από την τσέπη του την «ταρίφα» των 62-150 ευρώ την ημέρα ακατέβατα (πάνω και από 2000 ευρώ το μήνα!) για ελεύθερους επαγγελματίες.

Ξέρει να τα εξηγήσει αυτά ο κύριος Γεωργιάδης;  Ο ίδιος "νόμος" απαγορεύει στον φουκαρά που πληρώνει από το υστέρημά του, να διαλέξει την αποκλειστική νοσοκόμα που θα φέρει στον άρρωστο που έχει σε ένα κρατικό νοσοκομείο, να επιλέξει ποιες ώρες έχει ανάγκη να την στείλει κοντά του (το ωράριο είναι 5 ώρες και 40 λεπτά αυστηρά!) και εν τέλει, ενώ ως τώρα η κυβέρνηση «πάγωνε» τις μετατάξεις για τους υπαλλήλους στο ΕΣΥ ή μετακινεί άλλους μαζικά από φορέα σε φορέα, δεν υποχρεώνει ελεύθερους επαγγελματίες που εργάζονται σε κάθε κρατικό νοσοκομείο σαν αποκλειστικές νοσοκόμες να πάνε από το ένα στο άλλο, όπου πχ υπάρχουν μόλις 3 όλες και όλες διαθέσιμες για 200 ασθενείς!

Μα τόσοι άνεργοι παρακαλούν να πάρουν τα λεφτά που δίνει ο συγγενής ενός ασθενούς -και που δεν του τα καλύπτει το κράτος- και ύστερα λένε πως "λυπούνται" για την έκρηξη της ανεργίας -αντί να ντρέπονται που την δημιουργούν απαγορεύοντας την εργασία;

Αν λοιπόν  βρίσκει «πεδίον δόξης λαμπρόν» η παραοικονομία, ο πόνος και η Χρυσή Αυγή στα κρατικά νοσοκομεία, αιτία δεν είναι απλώς η κρίση ή το Μνημόνιο, αλλά η αποτυχία των μνημονιακών υπουργών να «μανατζάρουν» μια κατάσταση, να βάλουν μία πέτρα πάνω σε μία άλλη, να συννενοηθούν μεταξύ τους ή με αυτούς που πρέπει. Αντιθέτως παρουσιάζουν σαν προσφορά αυτοθυσίας να … «εκτελούν» εντολές, ανθρώπους, αξίες και ιδέες, «για τη σωτηρία της χώρας». Από τέτοιους «σωτήρες» όμως, ποιος θα μας σώσει;…