Γρ. Νικολόπουλος

Δημοσιεύτηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα η κατάταξη των χωρών με κριτήριο τη φιλικότητά τους προς τις επενδύσεις. Η Ελλάδα εννοείται ότι βρίσκεται κάτω από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και κάτω από όλες τις βαλκανικές- και πολύ χαμηλά γενικότερα σε όλα τα επιμέρους κριτήρια. Και δεν είναι η μόνη λίστα που μας αποδεικνύει ότι είμαστε σε πάρα πολύ κακή κατάσταση σε σχέση με όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, ακόμη και τις πολύ λιγότερο ανεπτυγμένες.

Πριν από λίγες εβδομάδες είχε βγει η αντίστοιχη λίστα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, ενώ μέσα στη χρονιά δημοσιεύονται πολλές τέτοιες λίστες για όλες τις οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Σε όλες, χωρίς καμία εξαίρεση, βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις. Δεν χωράει λοιπόν αμφιβολία ότι αυτές οι λίστες δείχνουν την πραγματική κατάσταση της χώρας ανεξάρτητα του τι υποστηρίζει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση που διαφημίζει τα δικά της success stories και ο κάθε πολιτικός που θεωρεί ότι πέτυχε κάποιο έργο.

Ενας τρόπος για να συνέλθει αυτή η χώρα, να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής μας και να αποκτήσουμε θετικές προοπτικές είναι να βελτιώσουμε τη θέση μας σε αυτές τις λίστες. Και αυτό είναι αν όχι εύκολο -προσωπικά βέβαια πιστεύω ότι είναι εύκολο-, τουλάχιστον εφικτό. Αρκεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός, ακόμη και ο Τσίπρας, να χωνέψει ότι αυτό πρέπει να κάνει και να το απαιτήσει από τους υπουργούς τους. Να καταλάβει δηλαδή ότι το μόνο αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης του ίδίιου και της κυβέρνησής του είναι το κατά πόσες θέσεις βελτίωσε την κατάταξη της χώρας σε αυτές τις λίστες. Με βάση αυτό το κριτήριο θα πρέπει ο ίδιος να κρίνει τους υπουργούς του και να ζητήσει από τους ψηφοφόρους να κριθεί η κυβέρνησή του.

Πρακτικά, λοιπόν, πώς μπορεί να γίνει αυτό; Κάθε υπουργείο πρέπει να μελετήσει πολύ προσεκτικά και να αναλύσει ένα προς ένα όλα τα κριτήρια με τα οποία κατατάσσονται οι χώρες σε αυτές τις λίστες. Και αφού τα μελετήσει, να βρει γιατί η χώρα μας βρίσκεται τόσο χαμηλά. Πόσα χαρτιά, για παράδειγμα, χρειάζεται να προσκομίσει ένας επενδυτής για να ανοίξει μια επιχείρηση στην Ελλάδα, πόσα στη Γερμανία, πόσα στην Ιρλανδία, πόσα στην Ουγκάντα, πόσο χρόνο χρειάζεται στην Ελλάδα και πόσο στις άλλες χώρες για να εγκριθεί μια επένδυση, πόσο κόστος πληρώνει στο Δημόσιο και στη γραφειοκρατία κ.λπ.

Και αφού τα μετρήσει, να δει πόσα από αυτά που ζητάμε εδώ μπορούν να καταργηθούν, με ποια άλλα πιο περιεκτικά μπορούν να αντικατασταθούν, πόσο μπορεί να περιοριστεί ο χρόνος έγκρισης και το κόστος και ό,τι άλλο χρειάζεται να γίνει ώστε με βάση τα διεθνή κριτήρια, αυτά της λίστας, και όχι με βάση τις ιδεοληψίες της ελληνικής γραφειοκρατίας, να καταφέρουμε να ανέβουμε κάποιες αρκετές θέσεις στη διεθνή κατάταξη. Αυτό πρέπει να γίνει σε όλα τα υπουργεία και σε όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου. Μέσω αυτής της διαδικασίας θα γίνει αντιληπτό από τους πολιτικούς και από τους πολίτες ποιες είναι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Και μόνο έτσι οι μεταρρυθμίσεις θα γίνουν αποδεκτές από την κοινωνία, διότι θα φανεί ξεκάθαρα η αναγκαιότητά τους και το όφελος που θα προκύψει από αυτές. 

Δυστυχώς, ο πολιτικός κόσμος και η ελληνική κοινωνία δεν λειτουργούν με αυτή τη λογική. Και οι μεν και οι δε επενδύουν στη δική τους αντίληψη περί καλού και κακού, στη δική τους ψευδαίσθηση υπεροχής της φυλής, στη δική τους ιδεολογία, της πλάκας, για να κρίνουν την πραγματικότητα. Αποτέλεσμα είναι η ψευδαίσθηση του μεγαλείου και η καθήλωση σε χαμηλό επίπεδο σε όλα. 

Αντί να υιοθετήσουν οι πολιτικοί μας τα διεθνή κριτήρια αξιολόγησης, τα αγνοούν ή τα χαρακτηρίζουν πλαστά, αναπτύσσουν θεωρίες συνωμοσίας των ξένων εις βάρος μας και όλα αυτά τα δέχονται άκριτα και τα παπαγαλίζουν πολλοί πολίτες. Και αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως κυβερνήσεως και κομμάτων. Και όταν κυβερνούσαν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ βρισκόμασταν χαμηλά στις λίστες κατάταξης και κανείς πρωθυπουργός δεν απαιτούσε να ανέβουμε.

Η δε αντιπολίτευση σήμερα -που δεν μπορεί να αρθρώσει σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο και λέει απλώς «φύγετε εσείς να έρθουμε εμείς»- είτε ασχολείται με ήσσονος σημασίας αλλά μεγάλου εντυπωσιασμού καφενειακά ζητήματα είτε ομφαλοσκοπεί, όπως η Κεντροαριστερά, αλλά καλά θα έκανε να ασχολιόταν με αυτές ακριβώς τις λίστες και να προετοιμαζόταν ώστε, αν ποτέ έρθει στην κυβέρνηση, να είναι έτοιμη να κάνει τις αλλαγές που χρειάζονται με βάση τα διεθνή κριτήρια. Δυστυχώς, όμως, ουδείς ασχολείται.