Γρ. Νικολόπουλος

Οπως και αν εξελιχθεί η κατάσταση από εδώ και πέρα, το μόνο βέβαιο είναι οι δυσβάσταχτοι φόροι. Είτε υπάρξει συμφωνία είτε δεν υπάρξει, είτε γίνουν εκλογές είτε δεν γίνουν, το μόνο που μπορούμε να θεωρούμε βέβαιο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση ή οποιαδήποτε άλλη προκύψει από εκλογές ή συνεργασίες θα επιβάλει τρομερούς φόρους σε όλους για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Δημοσίου. Ανάγκες οι οποίες όχι μόνο δεν μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν τους τελευταίους μήνες και προβλέπεται ότι θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο με την κρατικιστική λογική που διέπει και αυτή την κυβέρνηση αλλά και όλα τα άλλα ελληνικά κόμματα.

Με το υπάρχον μέγεθος του δημοσίου τομέα και το υπέρογκο χρέος το κράτος είναι αναγκασμένο να απορροφά κάθε ευρώ που υπάρχει στην επικράτεια για να καλύψει τις μηνιαίες ανάγκες του.

Οι φόροι που θα επιβληθούν θα έχουν τη μορφή κατάσχεσης και όλα τα εισοδηματικά στρώματα θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα που έχουν για να τροφοδοτούν το παμφάγο κράτος. Οχι το παμφάγο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το παμφάγο κράτος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, το οποίο κατόρθωσε τα έξι πλέον χρόνια της κρίσης να διαλύσει ολοσχερώς τον ιδιωτικό τομέα για να προστατεύσει (επιτυχώς) το Δημόσιο. Και αυτό θα συνεχίσει να κάνει αυτή και κάθε άλλη κυβέρνηση, προκαλώντας διαρκώς πτωχεύσεις και φτώχεια στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να διατηρηθεί ακέραιο το μεγάλο Δημόσιο.

Η διαδικασία που ακολουθείται τώρα είναι αυτή της μετατροπής του δημοσίου χρέους σε ιδιωτικό. Ο,τι χρωστάει το Δημόσιο το μεταφέρει ως χρέος στους πολίτες. Το δημόσιο χρέος το χρωστάμε όλοι μας, όχι μόνο το Δημόσιο. Τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις τις πληρώνουμε όλοι μας. Τους άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου και τις άχρηστες υπηρεσίες που είτε υπολειτουργούν είτε δεν λειτουργούν καθόλου τις πληρώνουμε όλοι μας. Ολα τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων, τα λεγόμενα «κεκτημένα», τα πληρώνουμε όλοι μας. Ο ιδιωτικός τομέας, όμως, δεν έχει κεκτημένα, δεν έχει προνόμια, είναι παρίας στην αυτοκρατορία του Δημοσίου, που διοικείται από γραφειοκράτες και πολιτικούς, άρρηκτα δεμένους σε μια ανίερη συμμαχία κατά των ιδιωτών.

Οι μόνες υποχρεώσεις του Δημοσίου που πληρώνονται είναι οι συντάξεις και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Ολες οι άλλες πληρωμές έχουν παγώσει. Είτε είναι προς ιδιώτες, είτε προς επιχειρήσεις. Ο,τι λεφτά υπήρχαν στα ταμεία του Δημοσίου, ανεξάρτητα από τη χρήση για την οποία αρχικώς προορίζονταν, ξοδεύτηκαν. Το Δημόσιο ξέμεινε και τώρα σκέπτεται πώς θα αρπάξει και όλα τα ιδιωτικά λεφτά.

Αυτή είναι η κατάσταση στη χώρα και δεν πρόκειται να αλλάξει στο ορατό μέλλον. Είναι δε τόσο άσχημη και τόσο άδικος ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι πολίτες, που δυστυχώς δεν υπάρχει καμία προοπτική για όσους Ελληνες προσπαθούν να στήσουν μια δουλειά στη χώρα τους. Με εξαίρεση βέβαια όσες δουλειές σχετίζονται με τη φοροδιαφυγή. Οσοι φοροδιαφεύγουν ευημερούν. Τα μπαράκια και τα μαγαζάκια ανοίγουν και κλείνουν με ορίζοντα διετίας για να μην ελέγχονται. Η παραοικονομία στα κοσμικά νησιά οργιάζει. Λαθρεμπόριο και φοροδιαφυγή βασιλεύουν. Το μαύρο χρήμα λάμπει και είναι έτοιμο με τα νέα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση να ξεπλυθεί. Επιχείρηση που δεν φοροδιαφεύγει ή που δεν αναβάλλει τις πληρωμές της είναι καταδικασμένη στη χρεοκοπία, καθώς οι πληρωμές καθυστερούν ή δεν έρχονται ποτέ, ενώ οι υποχρεώσεις προς το Δημόσιο δεν αποφεύγονται.

Η «αστική» επιλογή τού να μείνει αυτή η χώρα στο ευρώ δυστυχώς θα συνοδευτεί (αν μείνουμε, διότι ούτε αυτό είναι βέβαιο) με μεγάλες θυσίες από την -ας πούμε- «αστική» τάξη των Ελλήνων. Η περιουσία κάθε μορφής έχει ήδη ποινικοποιηθεί από την κυβέρνηση, το ίδιο και οι αμοιβές, το ίδιο και η επιχειρηματικότητα. Ολα θα θυσιαστούν στον βωμό του μεγάλου κράτους που επιμένει να απορροφά τα πάντα, και μάλιστα επιδεικτικά, αγνοώντας τα εκατομμύρια των Ελλήνων που δεν εργάζονται στο Δημόσιο και τους περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους.

Ποια μέτρα πήρε αυτή η «για πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση για να μειωθεί η ανεργία του 25%; Είπε ότι θα προσλάβει μερικές καθαρίστριες στο υπουργείο Οικονομικών και μερικούς δημοσιογράφους στην ΕΡΤ. Εκεί αρχίζει κι εκεί τελειώνει η πολιτική απασχόλησης αυτής της κυβέρνησης. Αντί να φροντίσει για την άμεση αύξηση των επενδύσεων, έβαλε στο στόχαστρο τους πάντες, κατηγόρησε τους πάντες, έδιωξε τους πάντες. Ολες οι επενδύσεις, ελληνικές και ξένες, ακυρώθηκαν. Χωρίς επενδύσεις, όμως, δουλειές δεν γίνονται.

Γιατί ακυρώθηκαν οι επενδύσεις, γιατί έφυγαν τα λεφτά στο εξωτερικό και στα συρτάρια; Επειδή οι πολίτες μισούν τον ΣΥΡΙΖΑ; Επειδή οι πολίτες είναι φασίστες και θέλουν να γκρεμίσουν την αριστερή κυβέρνηση; Επειδή οι πολίτες είναι γερμανοτσολιάδες και συμμετέχουν σε μια παγκόσμια συνωμοσία κατά της Ελλάδας; Ασφαλώς όχι. Οι επενδύσεις ακυρώθηκαν και τα λεφτά έφυγαν επειδή η Ελλάδα δεν είναι χώρα για να κάνει κανείς δουλειές.

Eίναι εξαιρετικά επικίνδυνη χώρα διότι διοικείται -όχι τώρα, πάντα- από λαϊκιστές πολιτικούς, από πελατειακά κόμματα, από διεφθαρμένη γραφειοκρατία. Ολοι αυτοί μαζί είναι το λεγόμενο «Σύστημα». Δεν έχουμε δηλαδή ένα «σύστημα» σκοτεινών, ανώνυμων, πολυεθνικών επιχειρηματιών που κινούν τα νήματα, αλλά μια σοβιετικού τύπου πολιτική νομενκλατούρα όλων των πολιτικών αποχρώσεων η οποία ελέγχει τη χώρα.

Υπό αυτές τις συνθήκες και αν δεν υπάρξουν μεγάλες πολιτικές αλλαγές και γενναίες μεταρρυθμίσεις, καμία προοπτική ανάπτυξης δεν υπάρχει, είτε με συμφωνία, είτε χωρίς αυτή.