Γιάννης Μακρυγιάννης

Απλή, όσο ο ήλιος που ανατέλλει κάθε πρωί: πριν τρία χρόνια οι ευρωπαίοι εταίροι - τρομάρα τους -, ή για την ακρίβεια οι ηγεσίες των ισχυρότερων από αυτούς, μας απειλούσαν με... εκδίωξη απο το ευρώ. Το έλεγαν οι θρασύτατοι και δεν κοκκίνιζαν καν. Υποτίθεται δε ότι επειδή η Ελλάδα θα ήταν διαρκής κίνδυνος, θα προετοιμαζόντουσαν ώστε με την πάροδο του χρόνου να απομονώσουν με τέτοιο τροπο το "ελληνικό πρόβλημα", ώστε αν χρειαστεί να μας πετάξουν με τη μια εξω και ούτε γάτα, ούτε ζημιά για αυτούς! Κι όμως. Τρία ολόκληρα χρόνια μετά, αυτοί οι τόσο... "μεθοδικοί" και "οργανωμένοι" ευρωπαίοι δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως.

Εχουν εγκαταλείψει την καραμέλα του... grexit και οχι τυχαία, όπως δείχνει έρευνα της ΕΚΤ, με την οποια ομολογείται πόσο εκτεθειμένη είναι η ευρωζώνη με το ελληνικό θέμα και πόσο δεμένη είναι με την Ελλάδα. Παραθέτω σχετικό ρεπορτάζ απο το protothema.gr, που αξιοποιεί δημοσίευμα του Reuters:

"Μια αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να επιφέρει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ζημίες δισεκατομμυρίων, μια «τρύπα» που θα κληθούν να καλύψουν η Γερμανία και άλλα μέλη της ευρωζώνης, επισημαίνει ανάλυση του Reuters.

... Σύμφωνα με τον Μάριο Ντράγκι η συνολική έκθεση της ΕΚΤ στην Ελλάδα ανέρχεται στα 104 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό, στο οποίο περιλαμβάνονται τα 38 δισ. ευρώ που έχουν δανειστεί οι ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ και από τον ELA της ΤτΕ ΕΛΛ -2,14%, αυξάνεται διαρκώς.

...Ωστόσο το νούμερο αυτό δεν αντανακλά το πραγματικό μέγεθος της έκθεσης της ΕΚΤ στην Ελλάδα. Σε περίπτωση χρεοκοπίας θα υπάρξει ένα πλήγμα από την «υπερβολική έκθεση» (ovedraft) της Eλλάδας στο ευρωσύστημα μέσω του συστήματος πληρωμών «Target 2».
Αντέχουν; ΟΧΙ, δεν αντέχουν, ειναι το συμπέρασμα.

Μας τελείωσε λοιπον η μπλόφα με το... Grexit! Ναι, μπλόφα ήταν και πάει. Έλα όμως που εδώ και μερικές εβδομάδες άρχισε μια άλλη: θα πέσετε σε πιστωτικό γεγονός και θα εξαφανιστείτε, θα πέσει φωτιά να σας κάψει, κραυγάζουν ο Σόιμπλε και τα τσιράκια του σε Ευρώπη και Ελλάδα. Κι όμως, ξέρουν ότι ένα πιστωτικό γεγονός είναι οδυνηρό για όλους. Και για αυτούς.

Απλά μπλοφάρουν, όπως το 2012. Εάν ξέρουν ότι η ελληνικη κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να φτάσει μέχρις εκεί, -στο πιστωτικό γεγονός - δεν θα το διακινδυνεύσουν ποτέ. Διότι η μπλόφα ειναι καλή, αλλά υπαρχει ένας τρόπος να την αντιστρέψεις: κάνοντας τον αντίπαλο να πιστέψει ότι όντως μπορείς να φτάσεις ως το τέλος. Γιατί πολύ απλά δεν θέλεις, ούτε μπορείς να κάνεις πίσω, με βάση όσα πρεσβεύεις κοινωνικά και είσαι αποφασισμένος να ρισκάρεις πολιτικά. Για αυτο έχουν πολυ πλάκα οι ευρωπαιοι που συνεχίζουν να κραυγάζουν και να... απειλούν.

Διότι τα πράγματα, σε τούτη τη γερμανική Ευρώπη που φτιάχτηκε την τελευταία εικοσαετία τα πράγματα ειναι μάλλον περισσότερο απλά, απ´ όσο ίσως λένε κάποιοι:

Η μεγαλύτερη δύναμη των Γερμανών δεν είναι η οικονομική ισχύς που εχουν στη σημερινή Ευρώπη. Κολοκύθια με τη ρίγανη είναι όλος αυτός ο μύθος. Είναι οι νεοφιλελεύθερες, διεφθαρμένες, ανίκανες, παραδομένες πολιτικές ηγεσίες των περισσότερων κρατών μελών της ευρωζώνης. Δεν εχουν όλες όλα τα χαρακτηριστικα που ανέφερα, αλλά σχεδόν όλες έχουν αρκετά απο αυτά ώστε να καταντούν υποταγμένες ενός ποντικιού, που απλώς ξέρει να βρυχάται καλά και παραμένει ιστορικά αμετανόητο.

Η δύναμη που εχει το Βερολίνο είναι ο φόβος που προκαλεί στους λαούς, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις - άχυρα, τις ακραία συντηρητικές ηγεσίες που έχουν οι περισσότερες χώρες.
Και φτάνει μια διαφορετική για να ξηλωθεί το πουλόβερ. Η οποια έστω και με ελιγμούς, έστω με νερό στο κρασί της και λογικές υποχωρήσεις, αλλά πάντως με βασικές κόκκινες γραμμές και αποφασιστικότητα θα τραβήξει ένα δικό της δρόμο.

Κατανοητός λοιπόν ο φόβος του γέρο Σόιμπλε να μην θελει να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα λειτουργήσει, εάν παραμείνει σταθερός στα βασικά, ως παράδειγμα για όλη την Ευρώπη. Αλλά, δεν είναι πια στο χέρι του...