Γιάννης Μακρυγιάννης

Έτσι κι αλλιώς κέρδισε τις εκλογές χρησιμοποιώντας το φόβο, τις απειλές  και την κινδυνολογία. Ούτε επειδή έπειθε, ούτε επειδή απολάμβανε κάποια ιδιαίτερη αποδοχή – φάνηκε αυτό στις εκλογές του Μαΐου.

Όπως εξελέγη, έτσι και πολιτεύτηκε έως τώρα: Με αυταρχικές μεθόδους, με αντιδημοκρατικές πρακτικές, με πλήρη απουσία κάθε διαβούλευσης. Με το δόγμα «νόμος και τάξη» - το οποίο φυσικά το κάνει λάστιχο, ανάλογα με τις σκοπιμότητές της - επιχειρεί να επιβάλλει μία αδιέξοδη, άδικη και στην πραγματικότητα αντιδημοκρατική, χωρίς καμία λαϊκή έγκριση, πολιτική.  Ίσως και γι’ αυτό της είναι τόσο απαραίτητος ο αυταρχισμός.

Η υπόθεση της ΕΡΤ, από την πρώτη στιγμή που έλαβε η κυβέρνηση απόφαση να την κλείσει, με το μαύρο στις οθόνες, έως την πρωινή έφοδο στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής απλά επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.

Η ΕΡΤ και οι εργαζόμενοί της υπήρξαν θύματα της κυβερνητικής υποκρισίας στην αρχή, της κυβερνητικής ανικανότητας στη συνέχεια και τελικά του κυβερνητικού αυταρχισμού.

Στη αρχή ήταν η υποκρισία: Αντί να εξορθολογίσει την ΕΡΤ η κυβέρνηση, την αντιμετώπισε όπως πάντοτε όλες οι κυβερνήσεις, με πελατειακά κριτήρια και σκανδαλώδη διαχείριση – επέτεινε έτσι την κρίση και μεγάλωσε το πρόβλημα της ΕΡΤ.

Στη συνέχεια έδρασε η ανικανότητα: Αφού απέτυχε σε μία σειρά από θέματα η κυβέρνηση, είδε στην ΕΡΤ τον εύκολο στόχο για να πετύχει τον αριθμό των απολύσεων, που είχε υποσχεθεί στην τρόικα. Αυτό ήταν ουσιαστικά και το μοναδικό κριτήριο για το πώς αντιμετωπίστηκε τελικά η ΕΡΤ.

Και μετά ήλθε ο αυταρχισμός: Με μία παράνομη και αιφνιδιαστική απόφαση έριξε μαύρο στις οθόνες και έκλεισε έναν ιστορικό φορέα με πολύτιμο ενημερωτικό χαρακτήρα και χιλιάδες εργαζόμενους, καταφέρνοντας μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Την απόφαση αυτή αποδοκίμασαν αρχικά οι κυβερνητικοί εταίροι του ΣΑΜΑΡΑ – η ΔΗΜΑΡ έσπασε τη συνεργασία μάλιστα – ενώ και η δικαιοσύνη είπε καθαρά και όσο πιο κομψά μπορούσε ότι πρόκειται για μια παράνομη ενέργεια. Δεν ίδρωσε φυσικά το αυτί κανενός κυβερνώντα. Ούτε και υπήρξε και κανένας σοβαρός σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις. Τουναντίον ο αυταρχισμός ολοκληρώθηκε: Με την κοινωνία κουρασμένη και βουβά οργισμένη από τα μνημονιακά χτυπήματα, τους πρώην εργαζόμενους στην ΕΡΤ διχασμένους και όσους έμειναν να υπερασπίζουν τα δικαιώματά τους αποκαμωμένους, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να οργανώσει μία ακόμη έφοδο των ΜΑΤ.

Μία χώρα όμως δεν μπορεί να κυβερνιέται με τα ΜΑΤ. Όταν σπέρνεις τον αυταρχισμό, κακώς πιστεύεις ότι μπορείς να εισπράξεις μόνο φόβο και υποταγή. Θα εισπράξεις και οργή, θυμό, αντίδραση. Μία κοινωνία που εθίζεται στη βία, μαθαίνει στη βία και νιώθει τη βία στο πετσί της, – πολλές μορφές βίας, από την ανεργία, έως τα ΜΑΤ – ας μην βαυκαλίζεται η κυβέρνηση ότι δεν θα αντιδράσει τελικά και η ίδια με δυναμισμό και διάθεση τιμωρίας.

Μία κυβέρνηση που επιβάλλει τις επιλογές της με νυχτερινές αστυνομικές εφόδους, μάλλον ένας τρόπος της ταιριάζει να φύγει: νύχτα…