Γιάννης Μακρυγιάννης

Είναι γενικά εντυπωσιακή η διάθεση που δείχνει η κυβερνηση, ειδικά τον τελευταίο καιρό να ικανοποιήσει οποιαδήποτε απαίτηση της τρόικας και του Βερολίνου.

Δεν είναι τυχαία αυτή η στάση. Η Μέρκελ έχει εκλογές και θελει να αποδείξει στους ψηφοφόρους της ότι η κατάσταση στην Ελλάδα ´´βαίνει καλώς´´, ότι δηλαδή η Αθήνα έχει πλήρως εναρμονιστεί με τη γραμμή του Βερολίνου. Γι' αυτό και η καγκελάριος έκανε πρόσφατα εκείνο το νεύμα, στον Αντώνη Σαμαρα - θυμίζοντας τον Ανδρέα με τη Δήμητρα, έστω κι από την ανάποδη! Για να δείξει ότι είναι "δικός" της και ότι τον στηρίζει.

Σε  "ανταπόδοση" η ελληνική κυβερνηση και ο πρωθυπουργός ευθυγραμμίζονται με την Μέρκελ. Οπως εκείνη άλλωστε βοήθησε τη ΝΔ και τις μνημονιακές δυνάμεις να κερδίσουν τις εκλογές, έτσι τώρα και η ελληνική κυβερνηση βοηθά τη Μέρκελ, να πετύχει θρίαμβο στις γερμανικές κάλπες τον Σεπτέμβριο.

Είναι προφανές ότι η κυβερνηση δεν βλέπει την όλη διαδικασία ως διαπραγμάτευση, αλλα ως συνεργασία με την τρόικα και τους δανειστές, απο θέση του εντελώς ανισχυρου και κατ´ επεταση προθυμου για καθε υποχωρηση, συνομιλητή.

Ουδέποτε είχαν οι "μνημονιακοί" την παραμικρή διάθεση να κάνουν σοβαρη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Απο τον Παπανδρέου, έως τον Παπαδημα και τώρα τον Σαμαρα και τον Στουρναρα -  εκ των συντακτών μάλιστα του μνημονίου - όλοι συμπεριφερθηκαν πειθήνια στην τρόικα. Θες απο ιδεολογική αντίληψη, θες από ταξική στράτευση, θες απο έλλειψη οποιασδήποτε αίσθησης εθνικού καθήκοντος, θες λόγω ηγετικής ανικανότητας, οι κυβερνήσεις αυτές συντάχθηκαν με τους δανειστές, με κύριο στόχο να γίνουν οι προνομιακοί τοποτηρητές τους και όχι οι εκφραστές των εθνικών και κοινωνικών αιτημάτων της χώρας.

Γι' αυτό, και δεν πρόκειται για "σωτηρία", αλλά για θυσία της χώρας στα σχέδια της Μέρκελ.
Πάρτε για παράδειγμα ακόμη και το θέμα των ημερών, τις απολύσεις. Κανένα δημοσιονομικό πρόβλημα δεν θα λυθεί με τις απολύσεις των 15.000 δημοσίων υπαλληλων έως το 2014. Ούτε φυσικά με περισσότερες απολύσεις. Γιατί εάν είναι να "λύσεις" το δημοσιονομικό πρόβλημα, καταργώντας το δημόσιο και ρίχνοντας στον Καιάδα τους μισούς έλληνες, τότε μιλάμε για άλλο πράγμα, όχι πάντως για "σωτηρία".  Διότι το δημοσιονομικό θα παραμένει όσο η ύφεση παρατείνεται, η ανεργία καλπάζει - βοηθούσης και των απολύσεων - η κοινωνία ζει στον τρόμο και οι μισθοί, άρα και η αγοραστική δύναμη - βυθίζονται.

Για το χατίρι της Μέρκελ...για ένα νεύμα, λοιπόν, ας ετοιμαστούμε να ζήσουμε και χειρότερα...