Γιάννης Μακρυγιάννης

Είναι κατά 99% σίγουρο ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές εάν η κυβέρνηση φέρει στη βουλή την ευρωπαϊκή συμφωνία για το ελληνικό χρέος, που θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη, ζητώντας για την έγκρισή της, αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.

Η ΝΔ δεν πρόκειται να ψηφίσει υπέρ, το ίδιο και τα κόμματα της αριστεράς, ο δε Καρατζαφέρης και η Ντόρα θα μετρήσουν τον κίνδυνο να αποδοκιμαστούν από την κοινή γνώμη ότι θα είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Πρόθυμοι βουλευτές να αποσκιρτήσουν από τη ΝΔ υπάρχουν, αλλά είναι δύσκολο στις παρούσες συνθήκες να συμβεί. Εν ολίγοις το 180 είναι ένας αριθμός βουλευτών, που, εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου, δεν επιτυγχάνεται. Σημειωτέον ότι η επιστράτευση της διαδικασίας για έγκριση με 180 ψήφους από τη Βουλή, συνδέεται με διεθνείς συμφωνίες ή συνθήκες για παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας της χώρας (άρθρο 28 του Συντάγματος).

Άρα η κυβέρνηση πλασάρει την ιδέα – ενδεχόμενο - κίνδυνο – απειλή των πρόωρων εκλογών, επειδή θα κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία. Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν:

1.   Η συμφωνία θα περιλαμβάνει τέτοιες προσβλητικές ρήτρες για το κυρίαρχο ελληνικό κράτος, που η παρούσα κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σηκώσει μόνη της το βάρος, άρα σχεδιάζει την απόδρασή της και τη μετάθεση της ευθύνης σε μία νέα κυβέρνηση – είτε αυτοδύναμη της ΝΔ, είτε συνεργασίας, εφόσον οι εκλογές δεν δώσουν αυτοδυναμία στον Σαμαρά.

2.   Η κυβέρνηση εκβιάζει τους βουλευτές της, την αντιπολίτευση και τον ελληνικό λαό να αποδεχθούν επώδυνες ρυθμίσεις. Η επιλογή της λοιπόν στοχεύει είτε να γίνει αποδεκτή από ένα ευρύ μπλοκ δυνάμεων μία συμφωνία, που δεν θα περιέχει τελικά τόσο προσβλητικές παραχωρήσεις, είτε να πάμε σε εκλογές, έχοντας η ίδια ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, ότι δεν έβαλε την υπογραφή της σε μία σκληρή συμφωνία. Ο εκβιασμός μπορεί να απευθύνεται και στο διεθνή παράγοντα, έτσι ώστε να μην επιμείνει σε αδιανόητες απαιτήσεις, αλλά να βάλει νερό στο κρασί του, καθώς κατάρρευση της σημερινής κυβέρνησης θα ανακατέψει πολύ τα πράγματα στις σχέσεις της ΕΕ με την Ελλάδα.

3.   Η κυβέρνηση μπλοφάρει δημιουργώντας ένα κλίμα δραματικών διαπραγματεύσεων, σχετικά με τις εγγυήσεις, που μας ζητούν οι ξένοι, έτσι ώστε, εάν τελικά δεν υπάρχουν προβλέψεις στη συμφωνία, που να οδηγούν σε καταφανή παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, να εμφανιστεί ως θριαμβεύτρια, αφού θα έχει εξασφαλίσει παράλληλα τη λεγόμενη ελάφρυνση του χρέους. Και φυσικά, μέσα σε ένα κλίμα τεχνητής ευφορίας, να κάνει τη στροφή από το 180 στο 151, να ζητήσει δηλαδή στο τέλος απλή πλειοψηφία στη Βουλή, καθώς δεν θα συντρέχει ο συνταγματικός λόγος της αυξημένης έγκρισης της συμφωνίας και έτσι να ξεπεράσει και τον τελευταίο πολιτικό σκόπελο.

Δεν αμφισβητώ ότι οι περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνονται στην πρώτη εκδοχή, όμως μου προκαλεί απορίες να κάθονται 17 ή και οι 27 ευρωπαίοι ηγέτες, μαζί με τους κορυφαίους τραπεζίτες της Ευρώπης και άλλους ισχυρούς παράγοντες να συζητούν για μία λύση, να καταλήγουν μετά από μήνες ανεξέλεγκτης κρίσης, να την δίνουν στον Γιώργο Παπανδρέου και ο τελευταίος να τους λέει «μια στιγμή να ρωτήσω τον Σαμαρά και τον Σταϊκούρα εάν συμφωνούν με την πρότασή σας και σας απαντάω σε λίγες ημέρες»!!! Δεν είμαι στο μυαλό του Γιώργου ή του Βενιζέλου, αλλά φαντάζομαι ότι τύποι σαν την Μέρκελ και τον Σαρκοζί δεν ξημεροβραδιάζονται τις τελευταίες ημέρες για να διαμορφώσουν μία λύση, που να ταιριάζει στα γούστα του Γιάννη Παπαθανασίου και του Κώστα Τζαβάρα…
    











.