Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στον κατάλογο που εστάλη στους δανειστές υποδηλώνουν σημαντικές παρεμβάσεις, ενώ ορισμένες προσφέρονται και για διπλή ανάγνωση. Υπάρχει για παράδειγμα πρόβλεψη για ένα πρόγραμμα προσωρινής απασχόλησης των ανέργων εφόσον το επιτρέπει ο προϋπολογισμός, όπως και για τα μέτρα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, εφόσον δεν έχουν «αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο».

Τι σημαίνουν αυτές οι διατυπώσεις; Ότι για να γίνει οτιδήποτε θα πρέπει να έχουν εξασφαλιστεί τα έσοδα.

Το κλειδί, επομένως, είναι κατά πόσον η κυβέρνηση θα καταφέρει να δώσει δείγματα γραφής για γενναία μέτρα που μπορούν να φέρουν αποτελέσματα στους κρίσιμους τομείς της πάταξης της φοροδιαφυγής, την αναδιοργάνωση της φορολογίας με στόχο την αναδιανομή των βαρών και της διευθέτησης των οφειλών με τρόπο που να αυξηθούν τα έσοδα του Κράτους.

Ασφαλώς ο χρόνος είναι ελάχιστος για να αποδώσουν οι παρεμβάσεις, αλλά επαρκεί για να δοθεί ένα στίγμα. Πολύ περισσότερο που ο βασικός σχεδιασμός έχει ήδη γίνει τα τελευταία δύο χρόνια, όπως λένε στην κυβέρνηση.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλη διέξοδος: Οι επιτυχημένες παρεμβάσεις στο φορολογικό τομέα είναι η βάση για να αποκτήσει η κυβέρνηση επιχειρήματα έναντι των δανειστών στη διαπραγμάτευση που θα διεξαχθεί το επόμενο διάστημα, αλλά και μια άνεση για να μην συνομιλεί υπό τη διαρκή απειλή της ασφυξίας στα δημόσια οικονομικά.

Κυρίως, όμως, εάν η κυβέρνηση καταφέρει να κάνει πράξη τα όσα με συνέπεια υποστηρίζει η Αριστερά τις τελευταίες δεκαετίες για στοχευμένη μεταφορά των φορολογικών βαρών σε υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα που δεν δηλώνουν την πραγματική εικόνα στην εφορία, θα έχει επιτύχει τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών.
Χρειάζεται πολιτική βούληση και προσεκτικός τεχνικός σχεδιασμός για να γίνει κάτι τέτοιο.

Η κυβέρνηση διακηρύσει ότι διαθέτει και τα δύο. Εάν πετύχει, θα έχει εξασφαλίσει τη στήριξη τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.