Φώφη Γιωτάκη

Ναι, η εικόνα αξιοπιστίας της χώρας είναι καλύτερη στην Ευρώπη και διεθνώς- η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε άλλωστε καθήκοντα με “σημαία” την “επιστροφή στην ανάπτυξη” και χωρίς το Oruc Reis να έχει αρχίσει τις βόλτες κοντά στο Καστελόριζο.

Ναι, η δημοφιλία της κυβέρνησης διατηρείται σε υψηλά επίπεδα και η κοινωνία δείχνει ότι την εμπιστεύεται να διαχειριστεί τα κορυφαία “απρόοπτα”, εδώ και στο παγκόσμιο χωριό, όπως είναι η επέλαση της πανδημίας.

Ναι, ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να μετράει οδυνηρές δημοσκοπικές απώλειες και το κόμμα του αδυνατεί να ξεπεράσει το βέρτιγκο από αιφνιδιασμούς τύπου Κοντονή.

Ναι, η κοινωνία ανησυχεί αλλά πιστεύει ότι η κυβέρνηση χειρίζεται σωστά την κρίση στα ελληνοτουρκικά και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να πείσει το “υπερωκεάνιο”, όπως χαρακτήρισε την Ευρώπη, να αντιδράσει πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά απέναντι στην προκλητική Τουρκία.

Ναι, αλλά στην πολιτική η κάθε επόμενη μέρα είναι μια διαφορετική μέρα. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί τελεσίδικο. Τα πράγματα είναι δυναμικά και οι απαιτήσεις της κοινωνίας αυξάνονται με ρυθμούς που ενίοτε οι κυβερνητικοί δυσκολεύονται να προβλέψουν. Και τα “μπράβο” της κοινωνίας στην κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του πρώτου κύματος κορονοϊού δεν φτάνουν για τον άγνωστο ακόμη ορίζοντα του δεύτερου...

Και μέσα σε όλα αυτά, αρκετοί υπουργοί παραμένουν “στάσιμοι”, κρύβονται πίσω από την “επικαιρότητα” του κορονοϊού και βάζουν κάτω από το χαλί όλα όσα μπορούσαν να αλλάξουν, απαλλάσσοντας από τα δεκάδες προβλήματα την καθημερινότητα των πολιτών. Σα να πιστεύουν ότι είναι αναντικατάστατοι κι ότι ο επόμενος ανασχηματισμός θα είναι και πάλι απλώς “διορθωτικός”...