Δημήτρης Δανίκας

Σχετικά με τον υποψήφιο και αντίπαλο του Ταγίπ Ερντογάν στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Τουρκία. Μερικές σκέψεις. Χωρίς κομματικό πρόσημο. Μόνο με ελληνικό. Οπως εγώ εκτιμώ. Μπορεί λάθος μου. Αλλά έτσι “διαβάζω” την ελεύθερη περιοδεία του Μουχαρέμ Ιντζέ στη Θράκη

Η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία. Μακάρι να της έμοιαζε. Εστω κατά το ένα τέταρτο. Η Γερμανία είναι μεγάλη χώρα. Η Γερμανία είναι υπερ-δύναμη. Η Γερμανία είναι η πρωταθλήτρια (νομίζω) στις εξαγωγές. Η Γερμανία είναι “εγκατεστημένη” μακριά, πολύ μακριά από την Τουρκία. Η Γερμανία είναι θωρακισμένη και άτρωτη

Η Ελλάδα είναι μικρή. Η Ελλάδα είναι ευάλωτη. Η Ελλάδα απέχει από την Τουρκία όσο τα Πατήσια από την Κυψέλη. Η Ελλάδα είχε δώσει μικρόφωνο στον Ερντογάν. Η Ελλάδα δίνει μικρόφωνο στον Μουχαρέμ Ιντζέ. Η Ελλάδα μπορεί να βρει αύριο, απέναντί της τον Ιντζέ. Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να “υποκρίνεται” διπλωματικά την φιλόξενη χώρα. Η Ελλάδα έχει επίσης κάθε λόγο να υπονομεύει, υπογείως, τον Ερντογάν. Και τούμπαλιν

Η άρνηση πυροδοτεί το μίσος. Το μίσος πυροδοτεί την αναμέτρηση. Η αναμέτρηση πυροδοτεί την καταστροφή. Για ποιο λόγο έπρεπε να αρνηθούμε αυτή την επίσκεψη; Επειδή ήμαστε εχθροί; Μα τότε πόλεμος, στάχτες και μπούρμπερη. Επειδή ο Μουχαρέμ Ιντζέ κάνει προπαγάνδα μουσουλμανική και τουρκική; Μα και ο Ερντογάν έκανε. Κι εμείς κάνουμε. Επειδή οι δύο δικοί μας στρατωτικοί “σαπίζουν” στη φυλακή; Ε τότε, σου λέει, κι εσείς έπρεπε να είχατε επιστρέψει τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που επιχείρησαν με πραξικόπημα να “εκθρονίσουν” μια μόνιμα εκλεγμένη κυβέρνηση σε μια χώρα “φιλική”

Κανένα επιχείρημα δεν στέκει. Η διπλωματία απαιτεί κομψότητα, λεπτότητα, πονηριά, ελιγμούς, δολιότητα. Ουδείς σοβαρός διπλωμάτης ασκεί διπλωματία με κραυγές και φανατισμό

Με απλά λόγια Οπως ο Ερντογάν, για καθαρά κομματική και εσωτερική εκμετάλλευση αμολάει πυροτεχνήματα για να μασήσουν χορτάρι τα “πρόβοτα” τα τουρκικά, έτσι κι εδώ. Η επίσκεψη του Μουχαρέμ Ιντζέ μεταβλήθηκε σε πεδίο κομματικών διαξιφισμών

Κόβω το σβέρκο μου. Και ο Κυριάκος ως πρωθυπουργός το ίδιο θα έκανε. Ολοι θα έκαναν το ίδιο

Η τακτική είναι γνωστή. Ψυχραιμία, ηρεμία, προσοχή, φιλία και προετοιμασία. Για κάθε ενδεχόμενο. Αλλωστε ποιος επιθυμεί και ποιος ο νικητής από ένα ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο; Εμείς;

Και κάτι ακόμα. Δεν αντέχω όσους Ελληναράδες από τη μια ωρύονται πατριωτικά. Και από την άλλη προσεύχονται να μην ταραχθούν, να μην καταστραφούν τουριστικά

Με απλά λόγια ιδού η Τουρκία ιδού και το σάλτο μορτάλε. Αν πλειοψηφικά γουστάρουμε αναμέτρηση με την Τουρκιά τότε να βγούμε στους δρόμους όπως κάνουμε και θα κάνουμε με συλλαλητήρια Σκοπιανά

Αν όμως τρέμουμε στην ιδέα ενός τέτοιου ενδεχόμενου και δεν θέλουμε να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά, ε τότε σκάσε και “κολύμπα” παρέα με τον Μουχαρέμ Ιντζέ. Αντε γιατί δεν αντέχω άλλο πια τόση μούρλια και τόση ανοησία αλά ελληνικά!