Δημήτρης Δανίκας

Υποσχέθηκε πολλά. Καθυστέρησε απελπιστικά. Και διαπραγματεύτηκε άγαρμπα και ερασιτεχνικά!

Βέβαια, από την άλλη. Αν δεν υποσχόταν πολλά ίσως να μην κέρδιζε την κυβερνητική εξουσία. Και αν δεν καθυστερούσε απελπιστικά δεν θα έπειθε την αριστερή του πτέρυγα και την κοινωνία ότι διαπραγματεύτηκε «σκληρά»!

Υπάρχουν όμως ακόμα δύο παράγοντες. Η κοινωνία. Και τα Media. Η κοινωνία τα θέλει όλα. Και να μην πληρώσει το τίμημα. Και να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ. Και να μην ψαλιδιστούν μισθοί και συντάξεις. Και οι συνήθεις ύποπτοι να φοροδιαφεύγουν ασυστόλως. Και να μην μετακινείται μεγάλο μέρος του πληθυσμού προς την παραγωγική διαδικασία. Και να αναδιαρθωθεί το χρέος. Και να μας χορηγήσουν μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη. Και να προστατεύει ο Ντράγκι το τραπεζικό μας σύστημα. Και να μην εξέλθει η χώρα από την ευρωζώνη!

Τουτέστιν η Ψωροκώσταινα βρυχάται. Επομένως οι δανειστές να κατεβάσουν τα σώβρακά τους και να κατουρηθούν από την τρόμο τους, Γελοιότητες!

Από κοντά και μπόλικοι συνάδελφοι. Ιδιαιτέρως των καναλιών. Των ιδιωτικών και καταχρεωμένων αλλά και πειρατικών καναλιών. Από τη μια με οξύτατες επιθέσεις στο ενδεχόμενο η χώρα να καταλήξει στα βράχια. Από την άλλη διαρκής χλευασμός και ανελέητη κριτική σε κάθε πιθανό μέτρο αύξησης του ΦΠΑ. Και απ εδώ και απ εκεί. Δεν πιάνονται πουθενά. Σαν copy paste των ανακοινώσεων της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά!

Και το χειρότερο; Μα είναι αυτονόητο. Από τη στιγμή που εφτά στους δέκα Ελληνες πολίτες επιθυμούν, πάση θυσία, παραμονή στην ευρωζώνη, ε τότε η κάθε διαπραγμάτευση καταντάει αστεία. Χωρίς το χαρτί εξόδου από κάθε σχέση, τότε είσαι ευάλωτος, τότε στα καναβάτσα, τότε μια χαψιά στο στόμα του λύκου!

Με απλά λόγια. Ο Τσίπρας με τις υποσχέσεις του χαιδεύει τ αυτιά των πολιτών, Κάπως έτσι άπαντες της αντιπολίτευσης καταλήγουν στο Μαξίμου. Κοντά σ αυτό το ακροατήριο το κοινωνικό. Ο ίδιος άνθρωπος που το πρωί σηκώνει τις καταθέσεις του από την τράπεζα. Που το μεσημέρι φοροδιαφεύγει. Και που το βράδυ με τις γροθιές υψωμένες παριστάνει τον αριστερό αγωνιστή και τον ανιδιοτελή πατριώτη!

Αν σ αυτό το σκηνικό προσθέσει κανείς το σπορ των πολιτικών ο ένας να κατασπαράξει τον άλλο. Και μαζί μ αυτό προσθέσεις και την τρομολαγνεία των καναλιών, συνοδευόμενη από αχαλίνωτο λαικισμό, τότε λαμβάνεις το μέσο επίπεδο μιας χώρας που μαιμουδίζει ευρωπαικά αλλά κατά βάση είναι εγκατεστημένη κάπου στην Αφρική!

Το συμπέρασμα γνωστό. Τα ρίχνουμε στον Τσίπρα και έτσι απενοχοποιούμε την αφεντιά μας. Ρε μπαγάσα από που θα προκύψουν τα μπικικίνια για να σωθεί εντός ευρωζώνης η Ελλάδα; Μα φυσικά από το ντουβάρι!

Για τα ντουβάρια δανειζόμασταν. Τα ντουβάρια λατρεύαμε. Τα ντουβάρια μας έμειναν. Τι είμαστε; Ντουβάρια κανονικά!