Δημήτρης Δανίκας

Οπως τότε επί ΕΡΕ με το σύνθημα «Αυτή η δραχμή είναι δική σου, μη αφήσεις τον Παπανδρέου να στην πάρει». Τελικά μας πήρε όλους και μας σήκωσε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος με όλη την σωτηροσυμμορία του!

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλοτε ως φάρσα, άλλοτε ως τραγωδία. Ας πούμε. Κινδυνολογεί, ασυστόλως, ο Αντώνης Σαμαράς. Αφύ λέει, όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ τότε κάθε euro θα εξαφανιστεί από τις ελληνικές τράπεζες. Αυτό το euro είναι δικός σου, μη αφήσεις τον Τσίπρα να στο πάρει»

Πάντως και μέχρι στιγμής τα euroυδάκια του μέσου έλληνα μετακινήθηκαν. Από τις τσέπες του στα χρηματοκιβώτια απατεώνων, λαμογιών, διαπλεκόμενων, κοτζαμπάσηδων, προεστών, μεσολαβητών, μεσιτών και πάσης φύσεως γνήσιων απογόνων σουλτάνων και τουρκαλβανών!

Ας πούμε ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτός στο ίδιο σπορ της κινδυνολογίας. Που με κάθε ευκαιρία επιδίδεται σε μαζική πλύση εγκεφάλων. Κι αυτός στο ίδιο μοτίβο. Περίπου Σαμαράς και Βενιζέλος το δίδυμο της απόλυτης καταστροφής. Περίπου η μετενσάρκωση του Σατανά επί ελληνικής γης. Περίπου οι μπουλντόζες που θα ξεχερσώσουν κάθε ίχνος κινητής και ακίνητης περιουσίας. Και περίπου, οι πράκτορες ξένων χρηματοπιστικών ιδρυμάτων και μεγαλοκαρχαριών

Το συμπέρασμα εντελώς σουρεαλιστικό. Ο «επικίνδυνος» (για τον Τσίπρα) Σαμαράς είναι ο μοναδικός αξιόπιστος και σοβαρός πολιτικός αρχηγός. Σωτήρας μοναδικός. Μετά απ αυτόν το χάος. Γαία πυρί μειχθήτω. Apres Moi Le Deluge. Μετά από εμένα ο κατακλυσμός. Οπως έλεγε και ο αείμνηστος Ντε Γκολ La France c’ est Moi. Η Γαλλία είμαι εγώ. Ως εκ τούτουLa Grece c’ est Moi. Η Ελλάδα είναι του Αντώνη Σαμαρά!

Το ίδιο ευαγγέλιο σωτηρολογίας και ο Αλέξης Τσίπρας. Επομένως κάθε αρχηγός κάθε μεγάλου κόμματος ταυτίζει τον εαυτό του με την χώρα. Επομένως φιλοτομαρισμός επικών διαστάσεων. Επομένως αντιπαλότητα στη νιοστή δύναμη. Επομένως συνεννόηση μηδενική!

Επομένως σωτήρας ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σωτήρας ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σωτήρας ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σωτήρας ο Κώστας Σημίτης. Σωτήρας ο Κωστάκης Καραμανλής. Σωτήρας ο Γιώργος, junior, Παπανδρέου. Σωτήρας και ο Αντώνης Σαμαράς!

 Και επομένως, αυτός ο δύσμοιρος τόπος, τα τελευταία σαράντα χρόνια, κυβερνήθηκε από εφτά σωτήρες. Και το ερώτημα εντελώς αυτονόητο και αποκαλυπτικό. Αφού και οι εφτά ήταν υπέροχοι σωτήρες πως διάολο και βρεθήκαμε στο χείλος της καταστροφής;

Δεν θέλουμε άλλη σωτηρία. Γιατί η κοροιδία θυμίζει τον κλέφτη που φωνάζει «κλέφτης» για να φοβηθεί ο νοικοκύρης

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αποδίδει το νόημα εξαιρετικά. Με ένα τραγούδι του 1982. Σε στίχους Αντώνη Πανταζή και μουσική Γιάννη Ζουγανέλη. Προφητικό και διαχρονικό: «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα»!