Δημήτρης Δανίκας

Τι είπες; Πολίτες; Γράψε λάθος. Η πλειοψηφία όπως πελατεία. Το τρίπτυχο της Νεοελληνικής Σουλτανίας: Ρουσφέτ-Μπαχτσίς-Ταμάμ.Γιατί, ας πούμε, τόσο ανελέητη γραφειοκρατία; Μα φυσικά για να προσέλθει γονυπετής ο πελάτης στην κομματική μαφία. Οπως το εκμυστηρεύθηκε μία από τις πελάτισσες σε κάποιο παραθαλάσσιο χωριό της Πελοποννήσου: «Τηλεφωνούσα στη ΔΕΗ, τίποτα η ΔΕΗ. Ετσι αναγκάστηκα να χτυπήσω την πόρτα του ιδιαιτέρου βουλευτή της περιοχής: Σε παρακαλώ, γίνεται από το οικόπεδό μου να μετακινηθεί η κολόνα της ΔΕΗ;». «Γίνεται», της απάντησε. Και πράγματι. Την επομένη έγινε. Αποτέλεσμα; Απαντα τα μέλη της οικογένειας, παρέα με τις επιρροές τους, μεταλλάχθηκαν σε ψηφοκουκιά του βουλευτή!

Γιατί, ας πούμε, η πλειοψηφία του προσωπικού του Δημοσίου αποτελείται από άτομα με ελάχιστες έως μηδενικές ικανότητες; Μα επειδή δεν έβρισκαν και δεν βρίσκουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Οπως το εκμυστηρεύθηκε φίλος από προσωπική του εμπειρία, με τα δικά του λόγια: «Ολοι οι “γκαβοί” συμμαθητές μου κατέληξαν δημόσιοι υπάλληλοι. Μπαίνω στο δημαρχείο και -τσουπ!- πέφτω πάνω στην Κωστούλα. Αλλεπάλληλες φορές μετεξεταστέα στο σχολείο η Κωστούλα. Πώς από δω, Κωστούλα; “Ξέρεις”, λέει, “ο πατέρας μου έτυχε να είναι κολλητός του τάδε βουλευτή”. Μπαίνω στην Εθνική Τράπεζα και -τσουπ!- πέφτω πάνω στη Γιωργίτσα. Ανάθεμα αν κατάφερε να πάρει απολυτήριο Λυκείου η Γιωργίτσα. Πώς από δω, Γεωργίτσα; “Ξέρεις”, λέει, “ο μπάρμπας μου είναι κολλητός του δείνα βουλευτή”. Μπαίνω στην Εφορία και πέφτω πάνω στον Μητσάρα. Ξύλο απελέκητο ο Μητσάρας. Πώς από δω, Μητσάρα; “Ξέρεις”, λέει, “η μάνα του τρίτου ξαδέλφου μου είναι παραδουλεύτρα του τάδε υφυπουργού”!».

Ετσι, με τους κολλητούς, τα τριτοξάδελφα, τις παραδουλεύτρες και τα κομματόσκυλα φορτώθηκε ο κρατικός κορβανάς Κωστούλες, Γιωργίτσες, Μητσάρες, Λάκηδες, Θανάσηδες, Μαρίτσες. Φορτώθηκαν και οι καρέκλες με ξύλα απελέκητα. Φορτώθηκαν τα γραφεία με συνταγές μαγειρικής. Φορτώθηκαν οι καφετέριες με κοπανατζήδες. Και πάνω απ’ όλους, φορτώθηκαν τα υποζύγια όλους αυτούς. Πληρώνει το κορόιδο το ρουσφέτ και το μπαχτσίς για να κάνει παιχνίδι ο κομματάρχης με τον πελάτη!

Ενδιαμέσως αυτής της τουρκοαλβανικής συναλλαγής, να σου και οι εργατοπατέρες της πέτσινης ανταρσίας της εργατικής. Πελάτες κι αυτοί. Μικρή εξουσία η συνδικαλιστική. Μεγαλύτερη η πολιτική. Εγγόνια, δισέγγονα και ανιψούδια του ίδιου κομματικού μαντριού. Ψήφους ψάχνουν κι αυτοί. Γι’ αυτό εκ του ασφαλούς οι απεργίες. Αφού, σου λέει, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, το μεροκάματο πέφτει, ε, τότε ας κάνουμε μια γέφυρα απεργιακή να πάμε στο χωριό μας να πάρουμε το λάδι από τις ελιές που μάζεψε εκείνος ο άθλιος ο Πακιστανός. Ασε που από τη μια τον κακοπληρώνουν και από την άλλη τον μουντζώνουν, και στη συνέχεια υμνολογούν τη Χρυσή Αυγή ως εθνική σανίδα μοναδική.

Από κοντά και ο σύντροφος Δημήτρης Κουτσούμπας. Μπουλντόζα κι αυτός. Ισοπεδώνει το βιομηχανικό προλεταριάτο και τους εργατοϋπαλλήλους που για μερικά φραγκοδίφραγκα τους βγαίνει η ψυχή, με όλους αυτούς τους υποβιβασμένους, εκμαυλισμένους και αραχτούς. Ετσι στην ψηφοθηρία και οι κομμουνιστές. Και έτσι, εργατοπατέρες, πελάτες και αριστεροί καταλήγουν στο τέλος οι πιο σταθεροί σύμμαχοι ενός παλαιολιθικού, σάπιου συστήματος. Που ενώ στα λόγια το καταγγέλλουν, στην πράξη το στηρίζουν. Οπως ο Παναθηναϊκός έχει καταντήσει καλύτερος πελάτης του Ολυμπιακού, το ίδιο κι αυτοί. Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο μαζί το ίδιο πρόσωπο.

Τρεις οι λόγοι αυτής της ιλαροτραγικής και παρά φύσιν συμμαχίας. Ο πρώτος, η μονιμότητα. Κληρονομιά τουρκοαλβανικής καταγωγής. Ο δεύτερος, τα προνόμια. Πάσης φύσεως προνόμια. Από τις συνδικαλιστικές παροχές μέχρι τις μετακινήσεις τις εκλεκτικές. Ο τρίτος, η εξουσία. Από τη μεγαλύτερη ως τη μικρότερη. Ο βουλευτής και ο υπουργός «καβαλάνε» τους πελάτες τους. Οι εργατοπατέρες «καβαλάνε» τους δικούς τους πελάτες των υπηρεσιών. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι «καβαλάνε» όλους εμάς. Καθένας πληρώνει φόρο υποτέλειας στον άλλον. Σαν αυθαίρετο κατασκεύασμα. Στο ρετιρέ ο πολιτικός. Στον πρώτο, οροφοδιαμέρισμα ο Φωτόπουλος. Στο ισόγειο ο πελάτης. Στα τάρταρα ο εργαζόμενος λαός.

Καταλάβαμε τώρα γιατί παρά τα σκληρά μέτρα και τις επερχόμενες μαζικές απολύσεις η κοινωνία σφυρίζει αδιάφορα και ο Αντωνοβαγγέλης πορεύεται ατάραχος προς την αυριανή, μεθαυριανή, κάποια τέλος πάντων, σωτηρία εθνική; Μα επειδή, σου λέει, μαζί τα φάγανε, ε, τότε μαζί να καταστραφούνε. Τα τρία Αλφα δηλαδή. Αφερέγγυοι, Ανεπρόκοποι, Ανεκδιήγητοι!