Δημήτρης Δανίκας

Σ' εκείνη την ιστορία περιγράφεται η περιπέτεια του ποιητή Ρεινάλντο Αρένας, από την Κούβα του Κάστρο, όπου καταδιωκόμενος από τις αρχές παραλίγο να καταλήξει στα μπουντρούμια λόγω των σεξουαλικών «εκτροπών» του.

Ετσι το λέγανε. Ετσι τους «σφραγίζανε». Ετσι τους διαπομπεύανε. Επειδή ο Αρένας ήταν γκέι. Επειδή το σώμα του δεν συμμορφώνονταν με τις επιταγές του καθεστώτος. Επειδή αν και υποστηρικτής του Φιντέλ και του Τσε, δεν ακολουθούσε κατά γράμμα τις οδηγίες της επανάστασης. Τρία τα αντιφατικά και εκ πρώτης όψεως, σουρεαλιστικά στοιχεία αυτής της ιστορίας.

Το πρώτο ότι στην Κούβα της επανάστασης και του Κάστρο, η πορνεία ήταν και είναι το πιο κερδοφόρο «σπορ» των γυναικών. Ισως και των ζιγκολό. Το δεύτερο ότι η πορνεία αν και στα χαρτιά ήταν απαγορευμένη, στην πράξη ουδέποτε «εκτοπισμένη». Μάλιστα σε ένα μακροσκελέστατο ντοκιμαντέρ του Ολιβερ Στόουν, ο αρχηγός της επανάστασης Φιντέλ Κάστρο λέει υπογραμμίζοντας στον Αμερικανό σκηνοθέτη πως «ακόμα και οι πόρνες μας είναι μορφωμένες». Προφανώς για να υπογραμμίσει τις επιτυχίες της επανάστασης αναφορικά με την διάδοση της Παιδείας.

Το τρίτο, και εντελώς επίκαιρο έχει να κάνει με τις πρόσφατες τοποθετήσεις του Δημήτρη Κουτσούμπα, σχετικά με το νομοσχέδιο για τον γάμο και την υιοθεσία ομοφυλόφιλων ζευγαριών που προωθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και είναι εκ πρώτης όψεως, εξωφρενικό το γεγονός πως μ αυτές τις τοποθετήσεις ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ ταυτίζεται περίπου με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, με τους μητροπολίτες της Ιεράς Συνόδου, με τον Αντώνη Σαμαρά και με όλους τους άλλους συντηρητικούς γαλάζιους βουλευτές μιας παράταξης που το 1982 βρέθηκε απέναντι στην μεταρρύθμιση του Ανδρέα Παπανδρέου για την κατάργηση Προίκας, Μοιχείας και την στηλίτευση ενδοοικογενειακής βίας. Περίφημα.

Το ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι το γεγονός του συγχρονισμού όλων αυτών με την ακλόνητη στάση του Βλαντιμίρ Πούτιν. Που όχι μόνο δεν αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα, αλλά αν ήταν γενικός γραμματέας του ΚΚΣΕ θα μπαγλάρωνε όλους τους γκέι και θα τους σφράγιζε σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στα λεγόμενα Γκουλάγκ.

Με απλά λόγια οι χρωματικοί, ιδεολογικοί και κομματικοί προσδιορισμοί δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ρητορική. Κυρίως η απόδειξη περί «προόδου» και «συντήρησης» έχει να κάνει με τις θέσεις που έχει καθένας σχετικά με ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η ταύτιση ετερόκλητων και πολλές φορές συγκρουόμενων, εχθρικών μεταξύ τους «ομάδων» αποδεικνύει ένα πράγμα που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας και που εμείς, πάντα «μύωπες» και νοσταλγοί του παρελθόντος, αδυνατούμε να δούμε και να μελετήσουμε.

Δηλαδή για κάθε σύγχρονη κοινωνία οι ιδεολογικοί προσδιορισμοί έχουν υποχωρήσει, σχεδόν εξαφανιστεί. Και στη θέση τους μια ερώτηση έχει προταθεί. Κυρίως από τη Νέα Γενιά αλλά και από άλλα ευαίσθητα «στοιχεία» της κοινωνίας: πες μου ποια η θέση σου για τους ομοφυλόφιλους να σου πω ποιος είσαι. Πες μου ποια η θέση σου για τους μετανάστες να σου πω ποιος είσαι. Και πάει λέγοντας.

Και τέλος, είναι τουλάχιστον εξωφρενικό στα σπίτια τόσων ευυπόληπτων και άκρως χριστιανικών «οικογενειών» να συμβαίνουν τα μύρια όσα και την ίδια στιγμή, όλοι αυτοί να έχουν το θράσος και την φαρισαική υποκρισία να μιλάνε για διαστροφές, εκτροπές και παρακμή. Αλλωστε τους θυμίζω ότι ο Ιησούς ως γνωστόν με τους αμαρτωλούς και όχι με τους Φαρισαίους ήταν. Οι έσχατοι έσονται πρώτοι!