Δημήτρης Δανίκας

Το πρώτο σχετικά με την διαιτησία και με την προσχηματική-κατά τη γνώμη μου-μεταφορά ευθυνών από τον ίδιο και την ομάδα του στην διαιτησία. Που υποτίθεται ό, τι ευνόησε την ΑΕΚ. Πράγματι σε μερικές και μάλιστα κραυγαλέες περιπτώσεις η διαιτησία έκλεισε τα μάτια σε ολισθήματα ποδοσφαιριστών της κιτρινόμαυρης ομάδας. Είναι γεγονός. Όμως όλες οι μεγάλες ομάδες στο παρελθόν είχαν ευνοηθεί από τα σφυρίγματα των διαιτητών. Και ο Παναθηναικός. Να μην αναφερθώ τώρα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί

Το δεύτερο, επακόλουθο του πρώτου. Θα συνιστούσα σε κάθε πρόεδρο, πριν αναφερθεί σε διαιτητικές προτιμήσεις, να ασχοληθεί με την βελτίωση της ομάδας του. Ας πούμε να αφήσουν τους προπονητές απερίσπαστους στο έργο τους. Ας πούμε να αναδείξουν νέους, χαρισματικούς, Ελληνες από τις Ακαδημίες τους

Το τρίτο, σχετικά με Covid-19 από το οποίο μολύνθηκαν και μάλιστα μαζικά, όλοι σχεδόν οι παίκτες του Παναθηναικού, καθώς και άλλα στελέχη της ομάδας. Εδώ λοιπόν συνέβη κάτι το εντελώς παράδοξο και εξωφρενικό. Αντί ο αγώνας ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναικό να γίνει την Κυριακή, τελικά μαγαιώθηκε λόγω Covid και στη συνέχεια μεταφέρθηκε μία ημέρα αργότερα. Εντελώς αστείο

Μέσα σε ένα 24ωρο ήταν αδύνατον να είχαν θεραπευτεί οι παίκτες της ομάδας. Όμως ο πρόεδρος του Παναθηναικού όχι μόνο δεν αντέδρασε. Όχι μόνο δεν προειδοποίησε για τον κίνδυνο μετάδοσης της ασθένειας. Που αν συνέβαινε τότε η μόλυνση μπορεί να είχε αποβεί θανατηφόρα ακόμα και για τους γονείς των συγκεκριμένων, παθόντων ποδοσφαιριστών. Τίποτα δεν έκανε. Αντιθέτως κατέβασε την ομάδα του να παίξει σε μια τόσο δύσκολη και τόσο κρίσιμη αναμέτρηση, από την οποία θα κρινόταν και το όνομα του πρωταθλητή. Ετσι κι έγινε. Με τη νίκη του Ολυμπιακού, η ΑΕΚ σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση και στη συνέχεια αναδείχτηκε πρωταθλήτρια

Το τέταρτο, τεράστιες οι ευθύνες τόσο του Προέδρου όσο και του προπονητή Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Μάλιστα ο τελευταίος, ο οποίος αγωνιστικά αποδείχτηκε πολύτιμος για την πράσινη ομάδα καταφέρνοντας να αποσπάσει το μάξιμουμ από μέτριους αλλά φιλότιμους παίκτες, σε μια κρίση ενοχικής συνείδησης ομολόγησε ότι σιχαίνεται τον εαυτό του επειδή προτίμησε το όνειρο (εννοεί του πρωταθλητισμού) από την υγεία των παικτών. Μεγάλο, ανεξίτηλο στίγμα στο βιογραφικό του

Το πέμπτο, με απλά λόγια, πάντα εκ των υστέρων και πάντα, όπως εν Ελλάδι συμβαίνει για όλα φταίει κάποιος άλλος. Μωρέ παίξε εσύ μπάλα, κάνε τη δουλειά σου και άσε τους διαιτητές να σφυρίζουν όπως εκείνοι ξέρουν. Αλλωστε άνθρωποι είναι και αυτοί, κάνουν λάθη. Ουδείς αλάνθαστος

Και έκτο, το επίσης ακατανόητο και επίσης εξωφρενικό, είναι η ανάδειξη του Τάκη Μπαλτάκου σε ρόλο αφεντικού της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Ο συνομιλητής του κατάδικου, φυλακισμένου και Χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη. Αυτή η ντροπή δεν ξεπλένεται ούτε με όλα τα «πλυντήρια» που λειτουργούν εν Ελλάδι. Τέτοια κατάντια ούτε σε ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες κρατιδίων της Υποσαχάριας Αφρικής

Και για να τελειώνω αναφερόμενος στις εκ των υστέρων δικαιολογίες του προέδρου του Παναθηναικού. Όταν κάποιος επιχειρεί να δικαιολογηθεί επικαλούμενος διάφορες προφάσεις για κάτι που δεν έπρεπε να κάνει, χρησιμοποιούμε τον όρο «προφάσεις εν αμαρτίαις». Μνημειώδης φράση. Την οποία συναντάμε στους Ψαλμούς του Δαυίδ. Κύριε Αλαφούζο ρίξτε μια ματιά, καιρός για μια κάποια αυτοκριτική. Κακό δεν κάνει!