Δημήτρης Δανίκας

Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά όπως το Πάσχα. Αντί για γαλοπούλα και χοιρινό να σουβλίσουμε αμνοερίφια, να καταβροχθίσουμε κανένα κοψίδι.

Η εκδίκηση της Φύσης είναι γεγονός. Όπως και ο καθηγητής Γεωλογίας και διαχείρισης φυσικών καταστροφών Ευθύμιος Λέκκας που προφητικά προειδοποίησε: «Ακόμα δεν έχουμε μπει σε πλήρη αποσταθεροποίηση». Και μάλιστα προχώρησε ακόμα ένα βήμα πιο πέρα:

«Βλέπουμε γεγονότα τα οποία αφορούν το παγκόσμιο γίγνεσθαι και επίπεδο και φαινόμενα τα οποία αφορούν περιοχές, ολόκληρες ηπείρους, ακόμα και κράτη. Αυτά είναι πρωτοφανή και έχουν να εμφανιστούν τουλάχιστον εκατό χρόνια. Θεωρούμε ότι είναι το έναυσμα ουσιαστικά της κλιματικής κρίσης».

Αν αυτό που συμβαίνει, επί των ημερών μας, είναι το «έναυσμα», τότε φανταστείτε ποια θα είναι η κορύφωση αυτής της κλιματικής αλλαγής. Αυτής της «πλήρους αποσταθεροποίησης».

Ισως η βουλιμία, η απληστία και η αχόρταγη μανία του Ανθρώπου να καταλήξουν σε πλήρη μεταστροφή των σημερινών προτεραιοτήτων του. Ισως η καταστροφή να φέρει την ελπίδα. Από το τέλος μια νέα αρχή.

Κι όμως. Ενώ μέρος του ανθρώπινου πλανήτη λαχανιάζει τρέχοντας ιλιγγιωδώς αγκαλιά με την υπερπαραγωγή και την αλόγιστη, την εξωφρενική κατανάλωση, ένα άλλο μέρος του ίδιου ανθρώπινου πλανήτη βιώνει, υποφέρει και μαστιγώνεται από τις ίδιες συμφορές των ανθρώπων των σπηλαίων.

Παράδεισος και κόλαση μαζί. Ευμάρεια και δυστυχία. Απιαστο προσδόκιμο ζωής για τους ευνοούμενους. Χαμηλό, σχεδόν Μεσαιωνικό για τα πλήθη των «παιδιών ενός κατώτερου θεού». Αυτή η πραγματικότητα.

Και ενώ ο πλανήτης είναι ικανός να θρέψει τους πάντες. Και ενώ όλοι θα μπορούσαν να έχουν τα στοιχειώδη και τα απαραίτητα. Και ενώ η Φύση έχει φροντίσει για όλους, εμείς οι ευνοούμενοι με απέραντη απληστία. Με ασυγχώρητη αγνωμοσύνη. Και με απεριόριστη και ασυγκράτητη επεκτατική μανία.

Αυτή και η διακόρευση της Φύσης. Αυτό το συλλογικό έγκλημα. Αυτή η αιτία μιας επερχόμενης κορύφωσης της κλιματικής αλλαγής. Ο Ανθρωπος όπως τα νήπια. Όπως το κάθε παιδί. Αν δεν καεί δεν θα μάθει. Τα λόγια είναι περιττά. Οι συμβουλές από το ένα αυτί μπαίνουν από το άλλο βγαίνουν. Το σύστημα που στηρίζουμε και υποστηρίζουμε είναι το εφαλτήριο για τον αφανισμό του είδους.

Και στο βάθος ούτε καν σκεπτόμαστε, ούτε το υπολογίζουμε. Μια μεγάλη αλήθεια. Πόσα υλικά «πράγματα» θέλεις κανείς για να ζήσει αξιοπρεπώς; Πόσες αλλαξιές ρούχων; Πόσα ζευγάρια παπούτσια; Πόσα πιάτα και πόσα άλλα υλικά αντικείμενα;

Τα απαραίτητα εκλαμβάνονται ως φτώχεια. Τα στοιχειώδη ως κατάπτωση και κοινωνική απαξίωση. Τα λίγα αλλά ποιοτικά ως μιζέρια. Ο Δυτικός Ανθρωπος περπατάει με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά. Αυτό που λέμε «βελτίωση» είναι η βασική αιτία συστηματικού βιασμού της Φύσης. Και του Ανθρώπου και της «νεκρής» Φύσης.

Ηρθε η ώρα να πληρώσουμε. Το τίμημα ακριβό. Τα θύματα πολλά. Οι συνέπειες ανυπολόγιστες. Και μην ξεχνάτε ένα πράγμα: η Φύση δεν έχει ηθική. Στο διάβα της και στην οργή της σαρώνει και αφανίζει ό, τι βρει. Η εκδίκηση είναι δική της. Και τότε θα είναι πολύ αργά. Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Τότε ούτε ο θεός θα μας συγχωρέσει!