Δημήτρης Δανίκας

Αναφέρομαι φυσικά σε εκείνους  τους «εκλεκτούς» αρσενικούς, μέλη φυσικά της ελληνικής κοινωνίας, που εκτονώνουν  προσωρινά τις ψυχοπαθολογικές και  αθεράπευτες βλάβες τους σκοτώνοντας τις γυναίκες τους η τις συντρόφους τους. Τότε το δεύτερο σύμπτωμα, ομαδικής παράνοιας και απύθμενης, απροσμέτρητης ανοησίας και βλακείας είναι απείρως πιο επικίνδυνο, βλαβερό και θανατηφόρο

Αναφέρομαι σε αυτό το γιγαντιαίο «κύμα», κάτι σαν αόρατο τσουνάμι, προερχόμενο απ όλους εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι με τα εμβόλια είτε κάποια στιγμή θα βγάλουν ουρά όπως συμβαίνει στις χολιγουντιανές επινοήσεις εξωγήινων τεράτων. Είτε, στην πιο ήπια εκδοχή, κατά τη διαδικασία εμβολιασμού τοποθετείται, δολίως και πλαγίως, μικρός, λιλιπούτειος μηχανισμός, κάτι σαν τσιπάκι, ώστε ο μεγάλος αδερφός να παρακολουθεί κάθε βήμα τους, ακόμα και την ώρα που κάνουν το «χοντρό» τους στην τουαλέτα τους

Εκ πρώτης όψεως αυτή η τελευταία κατηγορία, η πιο αθεράπευτη και η πλέον θανατηφόρα, προκαλεί γέλια και ατελείωτα χαχανητά. Κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν με το καλό θα έχουμε ξεμπερδέψει με την πανδημία Covid-19, θα τα λέμε στα εγγόνια μας και εκείνα είτε θα χάσκουν από αυτό τον απερίγραπτο παραλογισμό. Είτε θα το εκλαμβάνουν ως ανέκδοτο κρύο και αμερικανικό

Φανταστείτε λοιπόν, όπως μου έχει αφηγηθεί, εκ προσωπικής πείρας, ένας εξαίρετος γιατρός στην Αμαλιάδα του Ν. Ηλείας (το όνομά του στη διάθεση κάθε καχύποπτου) έπεσε στην εξής σουρεαλιστική περίπτωση. Που μόνο οι Monty Python θα μπορούσαν να είχαν επινοήσει. Κάποιος τον επισκέφθηκε στο ιατρείο του και του είπε, σοβαρά φυσικά, ότι δεν θα εμβολιαστεί επειδή έτσι, άκουσε, ότι θα μείνει στείρος. Και ο γιατρός του απάντησε «μα εσείς αγαπητέ μου είστε εβδομήντα πέντε ετών»!

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα. Όταν καθημερινά πέφτουμε πάνω σε μια ειδησεογραφία απόλυτου τρόμου και πρωτοφανούς φρίκης. Όταν με την έλευση του χειμώνα τα κρούσματα θα καταρρίψουν κάθε άλλο ρεκόρ και τα γραφεία τελετών δεν θα προλαβαίνουν να υποδέχονται πτώματα, δηλαδή θύματα του θανάσιμου ιού. Τότε τρεις επιλογές μπροστά μας

Η πρώτη, η οποία αφορά σε όλους όσους διαθέτουν κάποιο πορτοφόλι, να πάρουν των ομματιών τους κατά μεριά Πορτογαλίας, Ισπανίας, Μάλτας, Ισλανδίας. Αντε και Δανίας

Η δεύτερη, όλοι εμείς οι εμβολιασμένοι και σχετικά λογικοί, να εγκλωβιστούμε εντός της οικίας μας και να αφήσουμε τους άλλους με την ουρά και το τσιπάκι να αλωνίζουν ελεύθερα και ασύδοτα παντού

Και η τρίτη, η πλέον απίθανη, όλα τα κόμματα να ομονοήσουν και όλοι μαζί να επιβάλουν υποχρεωτικότητα παντού. Ας πούμε στους δημοσίους υπαλλήλους που μισθοδοτούνται από τους φορολογούμενους. Ανάμεσά τους όλοι οι παπάδες και όλοι των Σωμάτων Ασφαλείας

Και τέλος, για να συλλάβετε το ύψος της μούρλιας, μέρος της «πανδημίας παράνοιας», χτες το μεσημέρι όταν επισκέφθηκα αστυνομικό τμήμα για «υπεύθυνη δήλωση» που χρειαζόμουν, ο αρμόδιος μου ζήτησε πιστοποιητικό εμβολιασμού. Του το έδειξα και τον ρώτησα «εσείς είστε εμβολιασμένος;» Και εκείνος μου απάντησε ως εξής: «εγώ ναι, αλλά πολλοί απ αυτό το Τμήμα όχι»

Τ ακούτε σύντροφε Θεοδωρικάκο; Δηλαδή η πανδημία παράνοιας έσπασε κάθε φραγμό, αφού ανεμβολίαστοι αστυνομικοί είναι εντεταλμένοι να ελέγχουν τα πιστοποιητικά εμβολιασμένων. Και μάλιστα σε κάθε παραβάτη να ρίχνουν μεγαλοπρεπείς καμπάνες. Πως το λένε αυτό; Σωρρακώσταινα και άγιος ο θεός!

Όπως έλεγε και ο αείμνηστος Αλμπερτ Αινστάιν το σύμπαν κάπου μπορεί να τελειώνει, η ανθρώπινη βλακεία πουθενά!

Α και κάτι ακόμα. Εμείς τους πληρώνουμε και εκείνοι παριστάνουν τους ταχαντάρτες!