Δημήτρης Δανίκας

Ένα λοιπόν. Αραγε πόσοι είναι αυτοί που εργάζονται οκτώ ώρες κάθε ημέρα; Πόσοι τηρούν αυτές τις προυποθέσεις; Μια βόλτα από οποιοδήποτε νοσοκομείο του Δημοσίου θα σας αποκαλύψει την ισχύουσα πραγματικότητα. Όχι μόνο τι ακριβώς συμβαίνει τώρα με την πανδημία αλλά και πριν χωρίς Covid-19. Ε λοιπόν μου έλεγαν τα λεγόμενα «γιατρουδάκια» των χιλίων ευρώ-αν είναι δυνατόν να λαμβάνουν τέτοιο και τόσο εξευτελιστικό ποσό-ότι ζήτημα είναι αν προλαβαίνουν να δουν από κοντά τα παιδιά τους. Ποιο οκτάωρο; Δεν σηκώνουν κεφάλι. Ηρωες!

Δύο λοιπόν. Αλλά και εμείς, τότε στο ξεκίνημά μας με το κατώτερο δημοσιογραφικό μισθό, τότε που η Αριστερά όλων των αποχρώσεων έκανε κουμάντο σε όλα, μπας και δουλεύαμε μόνο οκτώ ώρες την ημέρα; Ονειρο απατηλό. Και πως είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; Δηλαδή τι θα πεις στις εξελίξεις και στα γεγονότα; Σταματήστε τώρα για να επανέλθετε με το αυριανό μου οκτάωρο; Τρίχες

Τρία λοιπόν. Και πόσες ομάδες εργαζομένων έχουν την δυνατότητα να τηρούν αυτό το οκτάωρο; Προφανώς εκείνοι της βιομηχανίας και οι άλλοι που εργάζονται σε μεγάλα εμπορικά καταστήματα και σε αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Οι άλλοι; Ας πούμε οι πρωτοεμφανιζόμενοι πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες των μεγάλων Γραφείων. Για ρωτήστε τους. Ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο. Οποιος φύγει στο τέλος της βάρδιας του την επομένη θα βρει την πόρτα κλειστή. Ετσι ακριβώς

Τέσσερα λοιπόν. Μπας και συμβαίνει σε όλες τις τουριστικές δραστηριότητες; Από ταβέρνες και ξενοδοχεία μέχρι τα εμπορικά καταστήματα σε εκείνες τις περιοχές υψηλής τουριστικής ζήτησης, όπως Μύκονος, Σαντορίνη και Πάρος; Καλά τώρα. Ολοι αυτοί έχουν ξεχάσει οκτάωρο, δεκάωρο, δωδεκάωρο. Ξεπατώνονται την τουριστική περίοδο με την ελπίδα πως με τα χρήματα που θα εισπράξουν από φιλοδωρήματα θα βγάλουν τον χειμώνα. Ετσι δεν είναι; Όχι τώρα αλλά παλαιόθεν. Μην κοροιδευόμαστε

Πέντε λοιπόν. Επομένως δύο κατηγορίες εργαζομένων με βάση το οκτάωρο. Εκ των πραγμάτων. Η πρώτη αφορά σε εργαζόμενους μεγάλων βιομηχανικών μονάδων και εμπορικών καταστημάτων. Φυσικά και στους υπαλλήλους του Δημοσίου. Και η δεύτερη όλους τους άλλους. Η πρώτη με το οκτάωρο. Η δεύτερη κατηγορία άνευ οκταώρου

Εξι λοιπόν. Να μην αναφερθώ και σε μια υποκατηγορία νέων εργαζομένων που προκειμένου να προωθηθούν και να αναδειχθούν δεν υπολογίζουν τίποτα. Ολοι αυτοί προσέρχονται χωρίς ρολόι και χωρίς οκτάωρο

Εφτά λοιπόν. Όμως με βάση τις σημερινές τροποποιήσεις θα συμβεί και αυτό. Σήμερα Παρασκευή, αύριο Σάββατο και μεθαύριο Κυριακή που τα καταστήματα είναι ανοικτά θα δουλέψεις από δέκα ώρες την ημέρα. Ελα Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη να συμπληρώσεις τις υπόλοιπες ώρες. Επομένως θα είσαι ελεύθερος την Δευτέρα έτσι ώστε να πάρεις την οικογένειά σου να κάνετε μπάνιο να ξεκουραστείτε. Αντε τυχεράκια σου έφεξε!

Οκτώ λοιπόν. Θα μου πείτε το αυτονόητο. Κάθε εργαζόμενος να καταγγείλει έναν τέτοιο δυνάστη εργοδότη. Και η απάντηση είναι μία: ποιος θα τολμήσει να το κάνει; Και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες ανεργίας;

Με απλά λόγια. Το οκτάωρο δεν υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια. Σε πολλές «ομάδες» εργαζομένων πολλών ειδικοτήτων. Όμως για να εφαρμοστεί και να τηρηθεί σε όσους εργάζονται ως απλοί υπάλληλοι και εργάτες, πρέπει να υπάρχει και να λειτουργεί συστηματικός έλεγχος. Πράγμα που δεν θα γίνει

Και κάτι ακόμα. Εκεί που θα εφαρμοστεί αυστηρώς θα είναι στο Δημόσιο. Το συλλαμβάνετε; Ηταν που ήταν οι «γέφυρες» τώρα με το ελαστικό ωράριο θα πέφτουν τα ρολά από την Πέμπτη. Μία η Ελλάδα, πολλές «ταχύτητες» και πλήθος κατηγοριών. Είσαι στον ιδιωτικό τομέα; Την έβαψες. Είσαι στο Δημόσιο; Προνομιούχος, τουρίστας και αραχτός!