Δημήτρης Δανίκας

Και ουδείς, αυτής της πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής δεν είπε-ίσως και να μην το σκέφτηκε-πως και ο ψευτοσουλτάνος διαθέτει πυραύλους με στόχους Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λαμία, Ηράκλειο, Χανιά και πάει λέγοντας


Ουδείς είπε «ρε συ Πάνο πριν καν πατήσουμε το κουμπί, ίσως εκείνοι προλάβουν να  μετατρέψουν την Αθήνα σε κρανίου τόπο. Ασε που μπορεί να πιάσει ο πύραυλος και το γραφείο σου επί της Οδού Ακαδημίας». Και ουδείς, χαμογελώντας, σκέφτηκε να του προτείνει «ρε συ Πάνο αμέσως τώρα με πλήρη εξάρτηση είτε στον Εβρο είτε στο Καστελόριζο, αποφάσισε εδώ και τώρα»


Η εθνικοπατριωτική πλειοδοσία στην ημερησία διάταξη. Απ όλους. Αλλοι υπογείως. Αλλοι διακριτικώς. Αλλοι εντελώς πολεμικώς. Γιούρια στην  τάβλα με τα τούρκικα κουλούρια. Κάπως έτσι. Οποιος τολμήσει να αρθρώσει κάποιες ψιλο-ενστάσεις, καταλήγει στην χλεύη και μερικές φορές στην γενική καχυποψία. Μπας και είναι ενδοτικός; Μπας και είναι προδότης; Μπας και είναι εντεταλμένο όργανο του Ερτογάν


Εχουν αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται; Νομίζω ναι. Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν. Αλλά πάντα το γνωστό και τόσο συνηθισμένο. Εν Ελλάδι φυσικά. Όλα τα λέμε μόνο προς εσωτερική κατανάλωση. Μεθερμηνευόμενο «για τα χαιβάνια».  Μεθερμηνευόμενο «να πουλήσουμε νταηλίκι». Μεθερμηνευόμενο «προς άγρα πελατείας και ψήφων» 


Κόβω το σβέρκο μου. Στοιχηματίζω ότι έχω και δεν έχω. Πως έτσι και όλοι αυτοί καταλήγανε σε κάποιο ευρωπαικό διπλωματικό τραπέζι είτε θα έβαζαν την ουρά κάτω από τα σκέλια είτε οι ευρωπαίοι σύμμαχοι θα τους εκλαμβάνανε όπως είχαν κάνει τότε επί Γιάννη Μπαρουφάκη  που είχε βάλει στόχο να εκβιάσει τον Σόιμπλε ενώ στην πραγματικότητα αυτό που  παρά γουρουνότριχα  μπορούσε να καταφέρει ήταν  να μας στείλει όλους  αδιάβαστους στα βράχια της δραχμής


Ολοι αυτοί οι ασυμβίβαστοι πατριώτες  με αρχηγό τον Δρ. Ιωάννη Μάζη. Που ως Πάπας, σε κάθε τηλεοπτική του εμφάνιση μαλώνει την «διαλλακτικότητα» του Κυριάκου, υπέρμαχος της πυγμής και παντογνώστης κάθε ίχνους γεωπολιτικής Ιστορίας τόσο Ελλάδας όσο και Τουρκίας


Να κάνουμε τον σταυρό μας που ακόμα, ελπίζω και στο άμεσο μέλλον, η  διπλωματική αιχμή της Ελλάδας είναι τόσο ψύχραιμη και ταυτόχρονα  αποφασιστική. Να κάνουμε τον σταυρό μας που η πολιτική μας είναι στραμμένη στο στρατόπεδο των συμμάχων. Να κάνουμε τον σταυρό μας που αυτή η «τοπική διένεξη» έχει διεθνοποιηθεί. Και να κάνουμε τον σταυρό μας, όχι μόνο πύραυλος να μην πέσει σε Αγκυρα και Αθήνα, αλλά ούτε θερμό επεισόδιο να μην συμβεί


Γιατί κάθε τι «στιγμιαίο» μπορεί να επεκταθεί και επειδή «ουδέν  μονιμότερον του προσωρινού». Με κάθε κόστος; Ποτέ των ποτών. Ούτε μισή σπιθαμή ελληνικού εδάφους. Οσο για τα γιούρια στην τάβλα με τα τούρκικα κουλούρια, εγώ προτιμώ τα  πεντανόστιμα Θεσσαλονίκης!