Βασίλης Στεφανακίδης

Φτάνει όμως αυτό; Προφανώς όχι, αν και τα πρώτα δείγματα γραφής είναι θετικά και διακρίνονται από σοβαρότητα και καλή προετοιμασία. Ωστόσο από εδώ και πέρα, τώρα που τελειώνουν και οι μίνι διακοπές της κυβέρνησης και της Βουλής, μπαίνουμε ουσιαστικά στα βαθιά και στον σκληρό πυρήνα των προβλημάτων τα οποία κληροδοτήθηκαν από τη δεκαετή οικονομική και αξιακή κρίση αλλά και τις λάθος επιλογές όλων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Και από δω και στο εξής θα κριθεί η αποτελεσματικότητα των δεσμεύσεων και υποσχέσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη. Διότι το να φέρνεις νόμους για το άσυλο στα πανεπιστήμια και την οργάνωση του κράτους πάνω σε νέες βάσεις είναι μεν αξιοπρόσεκτες και συμβολικές κινήσεις, πλην όμως ελάχιστα έως καθόλου δεν αφορούν τους δανειστές, οι οποίοι μας έχουν διαρκώς κάτω από το μικροσκόπιό τους, μην τυχόν και ξεφύγουμε από τους στόχους που έχουν θέσει.

Κι αυτοί οι στόχοι είναι εν τέλει το μέγα ζητούμενο γιατί πάνω σε αυτούς έχει οικοδομήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης όλο το σχέδιό του για την Ελλάδα. Δεν είπε βέβαια ότι θα σκίσει κανένα μνημόνιο ή ότι θα γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τις δεσμεύσεις της χώρας, εξέφρασε όμως τη βεβαιότητά του ότι όταν οι εταίροι δουν τους μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης που θα πετύχει δεν θα έχουν κανέναν λόγο να μη συμφωνήσουν σε μείωση των πρωτογενών ελλειμμάτων από το δυσβάστακτο 3,5%.

Πάνω στην ανάπτυξη επομένως στηρίζεται όλο το οικονομικό αφήγημα της νέας κυβέρνησης. Μπορεί όμως η ανάπτυξη να έρθει με ευχές ή ακόμα και με διαταγές; Είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις ανεξάρτητες από το διεθνές οικονομικό περιβάλλον; Προφανώς όχι. Το ακριβώς αντίθετο, όπως λένε και οι οικονομολόγοι.

Κα ποιο είναι σήμερα το διεθνές οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα υποχρεωθεί να κινηθεί;

Πάντως όχι το ιδανικό. Τα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται τόσο στην Ευρώπη όσο και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν ως βεβαιότητα μια νέα παγκόσμια ύφεση. Ο εμπορικός πόλεμος που κήρυξε ο Τραμπ στην Κίνα δημιουργεί ήδη παλιρροϊκά κύματα στις αγορές και στις οικονομίες πολλών χωρών. Ο δασμολογικός πόλεμος ΗΠΑ - Ευρώπης είναι επίσης ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα και ήδη βλέπουμε τις επιπτώσεις στην ατμομηχανή της Ευρωζώνης, τη Γερμανία, η οποία για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο εμφανίζει ύφεση, γεγονός που θα την οδηγήσει να εγκαταλείψει την πολιτική των μηδενικών ελλειμμάτων που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια και να ρίξει κρατικό χρήμα στην αγορά για να γλιτώσει α χειρότερα. Η Γαλλία και η Ιταλία, οι άλλες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της Ευρώπης, αντιμετωπίζουν επίσης μεγάλα εσωτερικά προβλήματα και η γενική εικόνα της Ευρωζώνης στο επόμενο διάστημα το πιθανότερο είναι πως θα αλλάξει αρνητικά, καθώς η ύφεση τους χτυπάει την πόρτα.

Αν επιβεβαιωθούν επομένως αυτά τα δυσμενή σενάρια, υπάρχει έδαφος για αλματώδη ανάπτυξη και επενδύσεις στη χώρα μας, όταν οι άλλοι θα βιώνουν την ύφεση, ώστε να πάμε και να τους πούμε ορίστε τι καταφέραμε με τη σοβαρότητά μας, κάντε κι εσείς κάτι τώρα με τα πρωτογενή πλεονάσματα;

Κι αν δεν μας τα μειώσουν, υπάρχει plan b ή απλώς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταντήσει ένας διαχειριστής με βασική αποστολή να πετυχαίνει τους στόχους που έχουν βάλει οι δανειστές στον Τσίπρα;
Γιατί, κακά τα ψέματα, καλές η σοβαρότητα, η αποτελεσματικότητα και η ικανότητα των ανθρώπων που επέλεξε να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό, πλην όμως χωρίς δημοσιονομικό χώρο, κοινώς χωρίς λεφτά, όλα τα σχέδια και οι οραματικές λύσεις θα μείνουν στον αέρα. Σχέδια πρωτοποριακά και εκσυγχρονιστικά είχαν κι άλλοι πριν από τον Κυριάκο. Στην πράξη, όμως, απέτυχαν λόγω έλλειψης χρημάτων, και ελπίζουμε να μη μείνουμε ξανά στις καλές προθέσεις.