Βασίλης Στεφανακίδης

Πόσα παλούκια πια μπορεί να πηδήσει κάποιος!

Ετσι, ήρθε η ώρα με αφορμή τη βύθιση του «Αγία Ζώνη II» να αποκαλυφθεί ότι για την τεράστια οικολογική καταστροφή την κύρια ευθύνη τη φέρει η κυβέρνηση, η οποία διά της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας δεν έκανε εγκαίρως, και όπως προβλέπουν τα σχετικά πρωτόκολλα, ούτε μια σωστή κίνηση. Το κακό θα μπορούσε να περιοριστεί στο ελάχιστο και η πίσσα να μη φτάσει ποτέ στις ακτές αν αντιδρούσαν ακαριαία, αν ειδοποιούσαν αξημέρωτα την EMSA και αν αναλάμβανε το Λιμενικό την επιχείρηση μέσα σε λίγες ώρες και όχι ο ιδιοκτήτης του πλοίου, τον οποίο... απλώς συνέδραμαν οι κρατικές αρχές!

 Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και όλα τα άλλα φθηνές δικαιολογίες για ένα έγκλημα με τεράστιες και πολυετείς επιπτώσεις στο οικοσύστημα του Σαρωνικού κόλπου, που θα φέρει για πάντα το όνομα αυτών που δεν το απέτρεψαν με την ολιγωρία, την υποεκτίμηση και την ανικανότητά τους. Οι Κουρουμπλής, Σαντορινιός και Φάμελλος θα πρέπει να μάθουν εφεξής να ζουν με τις τύψεις και τους εφιάλτες αυτού του οικολογικού εγκλήματος στη χώρα που δεν της έφταναν όλα τα άλλα, ήρθαν και της φόρτωσαν και αυτό. Αλλά ποιες τύψεις; Εδώ οι άνθρωποι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποσείσουν τις ευθύνες τους και να τα αποδώσουν στην κακιά στιγμή, όταν ακόμα οι δεξαμενές του βυθισμένου πλοίου είναι γεμάτες μαζούτ και ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρξει κι άλλη διαρροή.

Και είναι για γέλια να ακούς για έρευνες σε βάθος, για απόδοση ευθυνών, για μαχαίρια που θα φτάσουν στο κόκαλο, για νομικά πλαίσια που θα αλλάξουν συθέμελα και διάφορα τέτοια που ακούμε πάντα όταν συμβαίνει το κακό και στη συνέχεια τα πάντα περνούν στη λήθη του χρόνου. 

Στο τέλος, και εδώ είμαστε να το δούμε, τη νύφη μπορεί να την πληρώσει κάποιος ναύτης του «Αγία Ζώνη II», κάποιος λιμενικός βάρδιας ή κάνας ψαράς που δεν ειδοποίησε εγκαίρως τις Αρχές!

Βέβαια, τέτοιο που ’ναι τ’ αμπέλι, τέτοιο κρασί θα βγάλει, λέει η λαϊκή σοφία. Λαϊκή σοφία μόνο για τέτοια αποφθέγματα γιατί, αν κρίνουμε από τις κατά καιρούς επιλογές και τη συμπεριφορά του λαού, μόνο σοφία δεν δείχνουν. Τι να πει κανείς που παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις των Αρχών και την απαγόρευση της κολύμβησης στις μολυσμένες παραλίες χρειάζονται λιμενικοί στις παραλίες για να αποτρέπουν τους κολυμβητές και όταν δεν τους προλαβαίνουν, να βγαίνουν από το νερό αλειμμένοι με πίσσα!

Πίσσα και πούπουλα με τα οποία θα έπρεπε να αλειφθούν οι υπεύθυνοι αυτής της οικολογικής τραγωδίας και να περιφέρονται στην παραλιακή ζώνη της Αττικής μέχρι να καθαρίσει ο Σαρωνικός.

Οπως είπαμε, όμως, και πιο πάνω, θέμα χρόνου ήταν να γίνει η στραβή και έγινε. Τη γλιτώσαμε με την άτακτη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ στο παρά ένα, τη γλιτώνουμε στο και ένα με κάθε αξιολόγηση, τη γλιτώνουμε κάθε τόσο με ελαφρά τραύματα από τις διάφορες αγκυλώσεις και ιδεοληψίες της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας και κοινωνικής ζωής, τουλάχιστον να τη γλιτώναμε και από κάποια έστω πρόσωπα που προκαλούν την κοινή λογική και γαντζωμένα στις καρέκλες της εξουσίας προσπαθούν να κάνουν το μαύρο άσπρο. Εις μάτην όμως. Γιατί μπορεί να έχουν Τσίπ(ρ)α, αλλά δυστυχώς δεν έχουν καθόλου τσίπα.