Βασίλης Στεφανακίδης

Μια από αυτές, αφορούσε στη δυνατότητα των ιδιοκτητών, να εγκαθιστούν αυτόνομα συστήματα θέρμανσης του ακινήτου τους με φυσικό αέριο ,χωρίς να απαιτείται η έγκριση των υπολοίπων ιδιοκτητών. Η  τροπολογία γραμμένη προφανώς στο πόδι, θα αποτελέσει προσεχώς αντικείμενο πλείστων δικαστικών διενέξεων καθώς,    δεν τροποποιεί το νόμο περί οριζόντιας ιδιοκτησίας και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν  ούτε το σχετικό Π.Δ που καθορίζει αυτά τα θέματα.

Αυτά βέβαια οι ιδιοκτήτες θα τα δουν και θα αντιμετωπίσουν προσεχώς.
 Το ερώτημα είναι πως φθάσαμε  σε αυτή την ανάγκη μιας τέτοιας τροπολογίας, η οποία στη βάση της και λαμβανομένων υπόψιν των νέων συνθηκών διαβίωσης  μέσα σε μια πολύχρονη οικονομική κρίση, είναι λογική.

Κι αυτό γιατί, τα απλά κεκτημένα  δεκαετιών της ελληνικής κοινωνίας στη λεγόμενη ποιότητα ζωής έχουν αλλάξει άρδην. Από τη δεκαετία του '70 οπότε και το μεγάλο κύμα αστυφιλίας, παρά το γεγονός ότι δεν είμασταν δα πλουσιότεροι ούτε είχαμε το σημερινό απομειωμένο  από την κρίση ΑΕΠ , ούτε καν τους σημερινούς πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις, εν τούτοις υπήρχε φαγητό σχεδόν σε όλα τα τραπέζια και το χειμώνα άναβαν οι κεντρικές θερμάνσεις ακόμα και στις πολυκατοικίες στις πιο λαϊκές περιοχές.

Σήμερα, μετά από 7 χρόνια καταραμένης κρίσης, ελάχιστες πλέον είναι οι πολυκατοικίες στις οποίες δουλεύει η κεντρική θέρμανση, ενώ οι διαχειριστές των πολυκατοικιών είναι φεσωμένοι από τους ενοίκους, οι οποίοι  δεν ξέρουν που να πρωτοπληρώσουν και τι ακόμα να περικόψουν.
Σήμερα πολλοί συμπολίτες μας βάζουν σε δεύτερη μοίρα τη θέρμανση του σπιτικού και της οικογένειας τους ή καταφεύγουν σε λύσεις κάποιου ηλεκτρικού σώματος κι αυτό με φειδώ, εξ ου και το 1 εκατομμύριο  καταναλωτών που κυνηγούν τις ρυθμίσεις πληρωμής ή καίνε στα τζάκια και στις ξυλόσομπες ό,τι βρουν στους δρόμους ,με επακόλουθη επιβάρυνση στην ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν  όμως  ακόμα, κάποιοι στις πολυκατοικίες που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν θέρμανση στην οικογένεια τους, πλην όμως αφού δεν μπορούν οι υπόλοιποι και δεν συμφωνούν στην αυτονόμηση , παραμένουν δέσμιοι και ανήμποροι. 

Αυτή την κατάσταση ήρθε προφανώς να καλύψει αυτή η προχειρο-τροπολογία, η οποία όμως δεν προβλέπει τις υποχρεώσεις του αυτόνομου έναντι των άλλων ιδιοκτητών που παραμένουν στο καθεστώς της κεντρικής θέρμανσης έστω και για κάποιες περιορισμένες ώρες της ημέρας, από τη στιγμή που οι σωληνώσεις της κεντρικής περνούν μέσα από όλα τα διαμερίσματα και είναι  στην πράξη θερμαντικά σώματα. Κι αυτό είναι ένα μόνο από τα παρεμπίπτοντα ζητήματα που δεν αντιμετωπίζει η τροπολογία, αν δεν έρθει και νέα   πιο εμπεριστατωμένη.
Το μείζον όμως κατ΄ εμέ είναι ότι οι ζωές μας γύρισαν πολλές δεκαετίες πίσω και οι ανατροπές που έχουν επέλθει σε όλους τους τομείς της λεγόμενης αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.
 Ποιος να τόλεγε ,πως εν έτει 2017, θα υπήρχαν οικογένειες που θα τουρτουρίζουν από το κρύο και θα έμπαινε κρέας στο τραπέζι μια φορά την εβδομάδα όπως στη δεκαετία του '60 για να μην πάμε στις χειρότερες περιπτώσεις , αυτές των συσσιτίων, των ξεσπιτωμένων και των 3 εκατομμυρίων ανθρώπων που είναι δέσμιοι με χρέη σε εφορία, τράπεζες και οργανισμούς κοινής ωφέλειας.

Ποιος να τόλεγε πως τα νοσοκομεία θα λειτουργούσαν όπως λειτουργούν χάριν στις ηρωικές προσπάθειες κάποιων γιατρών και νοσηλευτών χωρίς τα στοιχειώδη υλικά.
Κι όμως συμβαίνουν, όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση, να εξωραΐσει την κατάσταση επιτιθέμενη σε όσους τολμούν να κάνουν περιγραφή των συνεπειών της κρίσης Λες και το πρόβλημα είναι η περιγραφή και όχι αυτή καθαυτή η  κατάσταση για την οποία είναι συνυπεύθυνοι αυτοί που μας κυβερνούν ,με τον τρόπο που μας κυβερνούν, οι οποίοι αντί να νοιάζονται πως θα είναι χρήσιμοι για τους πολίτες και τα προβλήματα τους , νοιάζονται μόνο πως θα καταφέρουν να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία.