Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτα οι μεγάλες καταστροφές από τις φωτιές και τις πλημμύρες που απομάκρυναν από κοντά της τους πληγέντες πολίτες αυτών των περιοχών και άφησαν ανοιχτούς λογαριασμούς που δύσκολα θα κλείσουν. Παρότι η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας και οι επιδόσεις της οικονομίας δημιούργησαν μια καλή προίκα για αναδιανομή του αναπτυξιακού μερίσματος στην κοινωνία, οι έκτακτες καταστάσεις το περιορίζουν πλέον, αφού τα δημοσιονομικά περιθώρια στενεύουν και το περίσσευμα δεν αρκεί για όλους.

Κι αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα για τις προσδοκίες της κοινωνίας, το οποίο καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, τη στιγμή μάλιστα που η αντιπολίτευση όχι μόνο δεν κερδίζει, τουναντίον χάνει σε αξιοπιστία και εμπιστοσύνη. Στη συνέχεια ήρθε το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Η κυβέρνηση το τόλμησε και πέρασε πανηγυρικά παρά τις σημαντικές απώλειες ψήφων από κυβερνητικούς βουλευτές.

Εσπευσε όμως να το πανηγυρίσει, γυρνώντας την πλάτη στους διαφωνούντες οι οποίοι δεν ήταν μόνο στη Βουλή. Φαίνεται δεν έλαβε υπόψη τον διχασμό της κοινωνίας που ήταν μοιρασμένη σχεδόν στη μέση. Και τώρα οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την ψήφιση δείχνουν ξεκάθαρα απώλειες για την κυβέρνηση από αυτή την κίνηση εκσυγχρονισμού, που προφανώς ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας λόγω συντηρητισμού δεν αποδέχεται.

Ανάμεσά τους φανατικοί και διαχρονικοί υποστηρικτές του κόμματος της Ν.Δ., οι οποίοι τώρα κουνούν μαντίλι. Αν θα το ξεχάσουν και θα επιστρέψουν κάποια στιγμή ελλείψει εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, δεν το γνωρίζει κανείς. Αλλά, ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται το κενό.

Στα προβλήματα αυτά έρχεται να προστεθεί και το θέμα των Τεμπών και μια κοινωνία που εμφανίζεται οργισμένη γι’ αυτό το έγκλημα και απαιτεί απόδοση δικαιοσύνης και όχι συγκάλυψη.

Και ανεξάρτητα από το τι κάνει η Δικαιοσύνη, η οποία φαίνεται να το έχει πάρει ζεστά και να προχωρά την έρευνα με ταχείς ρυθμούς, εντούτοις είναι πρόδηλο ότι η κοινή γνώμη είναι έξαλλη με τον τρόπο που λειτούργησε και λειτουργεί η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και τις καταγγελίες (βάσιμες ή όχι δεν το γνωρίζουμε ακόμη) πως έκλεισε το θέμα άρον άρον με εντολή άνωθεν, προσπαθώντας να συγκαλύψει διαχρονικές ευθύνες των πολιτικών που επόπτευαν τους σιδηροδρόμους.

Οχι πως βγήκε ποτέ κανένα σοβαρό πόρισμα από τις διάφορες εξεταστικές που έχουν συσταθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά να, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για ένα εθνικό δράμα με 57 νεκρούς. Νέα παιδιά στην πλειονότητά τους, που οι ιστορίες τους ραγίζουν καρδιές και στρέφουν το θυμικό και την οργή σε κάθε είδους εξουσία που αποποιείται τις ευθύνες της. Κι ας το ’χουν υπόψη πως δύσκολα θα γίνει αποδεκτό αν στο τέλος προσπαθήσουν να τα φορτώσουν όλα σε έναν ανεύθυνο και ανίκανο σταθμάρχη. Αν θέλουμε να λεγόμαστε σοβαρό ευρωπαϊκό κράτος, οφείλουμε να αποδώσουμε επιτέλους τα του καίσαρος τω καίσαρι. Να πληρώσουν όλοι οι ανευθυνο-υπεύθυνοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.

Ωστόσο, ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος αντίπαλος της κυβέρνησης, που της αφαιρεί καθημερινά πολιτικό κεφάλαιο, είναι η ακρίβεια. Μια γάγγραινα για το εισόδημα των νοικοκυριών που δεν αναγνωρίζει τις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης να ελέγξει την αισχροκέρδεια με πρόστιμα, γιατί απλά όταν φτάνει στην ταμειακή παθαίνει σοκ κάθε φορά με τον συνεχώς αυξανόμενο λογαριασμό.

Δικαιολογίες για τις εξωφρενικές αυξήσεις στο λάδι, στα τυροκομικά και τα κρέατα υπάρχουν πολλές - άλλες πειστικές άλλες όχι. Αυτό που μετρά στην τελική, όμως, είναι το αποτέλεσμα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η κρίση ακρίβειας πλήττει βάναυσα όλα τα νοικοκυριά που ζητούν από την κυβέρνηση να κάνει περισσότερα, από τη στιγμή που η ελεύθερη αγορά δεν αυτορρυθμίζεται μέσω του ανταγωνισμού. Αυτή οφείλει να βρει λύσεις για να ξεφύγουμε από τις πρώτες θέσεις ακρίβειας στα τρόφιμα που κατατάσσεται η Ελλάδα ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. Διαφορετικά, στις επικείμενες ευρωεκλογές θα τρίβουμε τα μάτια μας.