Βασίλης Στεφανακίδης

Αυτή τη φορά από το συνήθως φειδωλό και συντηρητικό σε αισιόδοξες εκτιμήσεις, το ΔΝΤ. Στην έκθεση του προβλέπει ανάπτυξη για την τρέχουσα χρονιά στο 2,1% που είναι σαφώς πολύ πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ, πληθωρισμό από το 4,2% το 2023 στο 2,8% το 2024 και μείωση του χρέους από το 167,4% στο 158% του ΑΕΠ. Κάνει επίσης θετικές αναφορές για το τραπεζικό μας σύστημα το οποίο χαρακτηρίζει πλέον ανθεκτικό μετά τις προσπάθειες εξυγίανσης των τελευταίων ετών τόσο στα κόκκινα δάνεια όσο και στους ισολογισμούς τους. Ωστόσο επισημαίνει τις δομικές ανισορροπίες που προκύπτουν από τις χαμηλές αποταμιεύσεις των νοικοκυριών αλλά και τις χαμηλές ακόμα επενδύσεις καθώς και τους κινδύνους για την ανάπτυξη που απορρέουν από την κλιματική κρίση.

Στην κατακλείδα φυσικά της έκθεσης , μας προτρέπει να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις για την ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης και την άρση των εμποδίων για να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός, τη βελτίωση των δεξιοτήτων των εργαζομένων αλλά κυρίως τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης που είναι ο τομέας εκείνος που έχει μείνει πολύ πίσω στην αποτελεσματικότητα του.

Ειδικά για την τελευταία επισήμανση, πρέπει να πούμε πως είναι το σταθερό μελανό σημείο σε όλες τις αξιολογήσεις των ξένων οίκων καθώς ο χρόνος τελεσίδικης απόφασης σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της αρνησιδικίας.

Το επισημαίνουμε κι εμείς από την παρούσα στήλη με κάθε ευκαιρία γιατί είναι το μεγάλο ζητούμενο όχι μόνο για τους πολίτες αλλά και την οικονομία της χώρας αφού σε πολλές περιπτώσεις είναι ανασταλτικός παράγοντας στην προσέλκυση επενδυτών.

Χθες παρουσιάστηκε στο υπουργικό Συμβούλιο το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου δικαιοσύνης που κινείται προς την κατεύθυνση της επιτάχυνσης της απονομής δικαιοσύνης. Ανάμεσα στις προβλέψεις του ν/σ είναι οι συγχωνεύσεις των Ειρηνοδικείων με τα Πρωτοδικεία, η κατάργηση κάποιων εφετείων, η εκπαίδευση δικαστών σε συγκεκριμένα Δίκαια, η καλύτερη κατανομή των υποθέσεων στους δικαστές κλπ.

Εκ πρώτης όψεως το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο φαίνεται πως κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και ελπίζουμε να αποδώσει τα σχεδιαζόμενα. Προφανώς όμως δεν αρκεί από μόνο του για να μειωθεί δραστικά ο χρόνος έκδοσης μιας τελεσίδικης απόφασης. Υπάρχουν και κάποια θέματα απλά και πρακτικά που αντικειμενικά είναι γελοία ακόμα και να τα συζητάμε πλην όμως αποτελούν ένα τεράστιο πρόβλημα. Για παράδειγμα ένα δικαστήριο δικάζει και παίρνει μια απόφαση που ανακοινώνεται στους διάδικους. Για να έχει όμως ισχύ πρέπει πρώτα ο δικαστής να γράψει το σκεπτικό της απόφασης και συνήθως αυτό γίνεται με την παρέλευση μεγάλου χρόνου και στις περισσότερες περιπτώσεις στο…χέρι! Στη συνέχεια αυτή η χειρόγραφη απόφαση στέλνεται στη γραμματεία του δικαστηρίου η οποία στις περισσότερες φορές κάνει 6-8 μήνες για να …καθαρογράψει την απόφαση!

Ε λοιπόν μια καλή αρχή (μεταρρύθμιση πάντως δεν τη λες) είναι να υποχρεώνονται οι δικαστές να γράφουν στο κομπιούτερ την απόφαση τους μέσα 1-2 εβδομάδες ανάλογα με το φόρτο άλλων υποθέσεων και να τελειώνουμε με αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση της …καθαρογραφής! Άλλωστε η υπηρεσία τους παρέχει laptop και όχι προφανώς για να σερφάρουν στο διαδίκτυο αλλά γιατί είναι εργαλεία της δουλειάς τους και υποχρεωτική η χρήση τους.

Πάντως, ο τομέας αυτός όσο κι αν θέλουμε να ελπίζουμε πως θα εκσυγχρονιστεί, θέλει πολλή δουλειά και συγκρούσεις με κατεστημένες απόψεις του προσωπικού. Πρέπει να σπάσουν πολλά αυγά και να ξεβολευτούν πολλοί από τη βολική αγκαλιά της γραφειοκρατίας δεκαετιών. Όποια κυβέρνηση καταφέρει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη που θα κατεβάσουν το μέσο χρόνο απόδοσης δικαιοσύνης στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο, αυτή δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για όποιες άλλες μεταρρυθμίσεις σκεφθεί σε όλους τους άλλους τομείς της δημόσιας διοίκησης.