Αντώνης Πανούτσος

And know when to run». Υπάρχει χρόνος να τα δεις, υπάρχει χρόνος να τα κλείσεις και υπάρχει χρόνος για να το βάλεις στα πόδια. Οπως θα έπρεπε να είχε κάνει ο Αλέξης Τσίπρας το μοιραίο βράδυ της 16ης Ιουλίου όταν στη διαπραγμάτευση των 17 ωρών οι Γερμανοί δεν μάσησαν και ο Σόιμπλε πρότεινε να χρηματοδοτήσει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη. Η μπλόφα για το ελληνικό Κούγκι δεν είχε περάσει. Τα υπόλοιπα είναι κατηφόρα.

Η νίκη του Σεπτεμβρίου, χωρίς όμως τον ενθουσιασμό του Ιανουαρίου, σαν ο κόσμος να ξανάβγαζε τον ΣΥΡΙΖΑ στη λογική που κάποιος υπερασπίζεται το αυτοκίνητο που πριν από λίγο αγόρασε, του βγήκε μάπα αλλά δεν θέλει να τον πουν κορόιδο, και το αδιέξοδο. Το αδιέξοδο με τις δεσμεύσεις στους δανειστές και τις αντίστοιχες στους ψηφοφόρους, όπου η μόνη διέξοδος είναι φόροι και περισσότεροι φόροι. Μέχρι το σημείο της πλήρους απαξίωσης, με τον Σόιμπλε να λέει και να μη λέει τον Τσίπρα ανόητο και την εφημερίδα «Die Welt» να τον περιπαίζει ότι όταν μιλάει για αλληλεγγύη εννοεί λεφτά. Με τον χρόνο της κυβέρνησης να συμπληρώνεται, η μουσική που θα έπαιζε ο Αλέξης για να χορέψουν οι αγορές έχει σβήσει. Πριν, όμως, ακουστεί η μουσική του φινάλε, κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν.


Το πρώτο είναι ο Αλέξης Τσίπρας να σταματήσει να ταξιδεύει στο εξωτερικό. Στην Αμερική, στη συνέντευξη με τον Κλίντον, αντί να μιλάει σαν πρωθυπουργός έμοιαζε να κάνει practice στα αγγλικά. Στη συνάντηση του Νταβός είχε το ύφος του ανθρώπου που προσπαθεί να καταλάβει τι λένε αλλά δεν μπορεί. Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει να μιλάει με τον ξύλινο λόγο του καταληψία όταν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μιλάνε με αριθμούς και στοιχεία. Αντί για καλό, κάνει ζημιά και το ιδανικό θα είναι να το καταλάβει μόνος του. Διαφορετικά ας βρεθεί κάποιος δικός του να του το πει και το όνομα του ήρωα θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην Ιστορία. 


Το επόμενο που πρέπει να γίνει είναι η κυβέρνηση να μην αναλάβει καμία υποχρέωση που δεν προτίθεται να φέρει σε πέρας. Η μεγαλύτερη ζημιά έχει γίνει από την εντύπωση που έχει ότι μπορεί να λέει άλλα έξω και άλλα μέσα χωρίς οι έξω να τα μαθαίνουν. Τα μαθαίνουν και αν η κυβέρνηση πει έξω ότι θα κουρέψει τις συντάξεις 10% και στην Ελλάδα ότι δεν θα τις πειράξει, οι έξω δεν θα σκεφτούν «αν αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να παραμυθιάζουν τους δικούς τους, θα έχουν πρόβλημα να παραμυθιάσουν εμάς που είμαστε ξένοι;». Μετά και το φιάσκο του Νταβός όλα θα γίνουν συνοπτικά. Μέχρι να τελειώσει η παρτίδα, ο Αλέξης θα σηκωθεί από το τραπέζι ταπί και ψύχραιμος και κάποιος που θα ξέρει να παίζει θα κάτσει στην καρέκλα και θα σηκώσει τα φύλλα.