Αντώνης Πανούτσος

H φράση του Αλέξη Τσίπρα στην ομιλία του, την περασμένη Πέμπτη, στον ΟΟΣΑ: «Αγωνίζομαι ώστε η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα να δώσει μια νέα ώθηση στην Ευρώπη. Επειδή η Ελλάδα δεν είναι sui generis, αλλά αποτελεί σύμπτωμα μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής αδυναμίας» θα είχε νόημα αν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Αν δηλαδή η στάση της Ελλάδας δημιουργούσε μια γεωγραφική, πολιτιστική ή οικονομική συμμαχία χωρών που πίστευαν ότι η πολιτική μας είναι η λύση.

Αντίθετα σε ενάμιση μήνα η κυβέρνηση κατόρθωσε να φέρει την Ελλάδα σε θέση που να μην έχει ούτε έναν σύμμαχο στην Ευρώπη. Ακόμα και η Κύπρος, που στη Eurovision έχει δώσει 12άρια από το «Φεγγάρι καλοκαιρινό» του Γιάννη Δημητρά μέχρι το «Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα» της Μαριάννας Ευστρατίου, δεν άντεξε και με τον υπουργό της Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη διαχώρισε τη θέση της. «Το να μοιραζόμαστε μία γλώσσα είναι ένα πράγμα, αλλά το να είμαστε η ίδια οικονομία είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί, αλλά αυτό είναι όλο. Ακολουθούμε τη δική μας πορεία», είπε ο Κύπριος υπουργός στην προσπάθειά του να δείξει στην Ευρώπη ότι η Κύπρος ακολουθεί ανεξάρτητη οικονομική πολιτική από την Ελλάδα, σε περίπτωση που η τελευταία φύγει από το ευρώ.

Ανεξάρτητα απ’ όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας, η πολιτική της Ελλάδας δεν είναι ελκυστική σε καμία ευρωπαϊκή χώρα. Είτε λοιπόν περιμένει αλλαγές κυβερνήσεων στις ευρωπαϊκές χώρες ώστε να δημιουργηθεί η περίφημη συμμαχία, είτε πιστεύει με μεγάλη δόση μεσσιανισμού ότι μόνη της η Ελλάδα θα μπορέσει να δώσει την ώθηση στην Ευρώπη. Το ότι είναι sui generis, που θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος αντί για «δικό μου λάθος» είχε πει «mea culpa», το δείχνει η αδυναμία να βρούμε συμμάχους. Η Ελλάδα ήρθε στη θέση που πολλοί Ελληνες γουστάρουν. Το μικρό γαλατικό χωριό που ανθίσταται όχι όμως στους Ρωμαίους, αλλά στη Γαλατία.

Το πρόβλημα πια είναι να διακρίνεις ανάμεσα στην ανικανότητα και το προσχεδιασμένο. Παράδειγμα, η ιστορία με τις δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην τηλεόραση, όπου υποτίθεται ότι είχε αποκαλέσει τον Γιάνη Βαρουφάκη «ανόητα αφελή». Τελικά η μετάφραση που είχε παίξει με υπότιτλους στο MEGA ήταν λάθος και ο Σόιμπλε είχε πει «ξαφνικά αφελής». Στο μεταξύ το υπουργείο Εξωτερικών είχε καταθέσει διαμαρτυρία για τη «δήλωση» του Γερμανού υπουργού. Αργότερα το υπουργείο είπε ότι η διαμαρτυρία δεν ήταν για τη συγκεκριμένη φράση, αλλά για το σύνολο των δηλώσεων. Χωρίς όμως να πείθει ότι δεν στηρίχτηκε στη μετάφραση ενός καναλιού για να καταθέσει τη διαμαρτυρία.

Το πρώτο ερώτημα λοιπόν είναι αν αναγκαζόμαστε να τσακωνόμαστε με τους Γερμανούς ή ψάχνουμε αιτία για να τσακωθούμε. Και αν ισχύει το δεύτερο, το κάνουμε από υπερβολική ευθιξία ή για να δημιουργούμε κρίσεις μέχρι που να αλλάξουμε συμμαχίες και να πάμε προς Ρωσία μεριά. Είναι από τα θέματα που δεν σηκώνουν κρυφές ατζέντες, ούτε προσωπικές επιλογές. Οποια κίνηση στο μέλλον δεν μπορεί να αφήνει υπόνοιες.

Απροετοίμαστοι

Η σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών Ελενα Παναρίτη δήλωσε ότι διακρίνει απαξιωτική συμπεριφορά εκ μέρους των εκπροσώπων των θεσμών, η οποία πιθανόν να οφείλεται στο ότι από το 2010 στις συναντήσεις πηγαίναμε απροετοίμαστοι. Κάτι που συνεχίζεται και σήμερα. Από τα επτά μέτρα που κατατέθηκαν στο Eurogroup στις 6 Μαρτίου, το μόνο κοστολογημένο ήταν αυτό για την ανθρωπιστική κρίση - τα ποσά ήταν αυτά που η Ελλάδα σκοπεύει να ξοδέψει...

Λάθος κι αυτά

Ακόμα όμως και σε αυτά είχε γίνει λάθος. Στο κείμενο είχε γίνει λάθος στον πολλαπλασιασμό και τα 100 ευρώ για 9 μήνες σε 300.000 νοικοκυριά, σύμφωνα με την επιστολή Βαρουφάκη, που θα στοίχιζαν 137,7 εκατ. ευρώ θα κάλυπταν μόνο 155.000 νοικοκυριά. Οπότε ή έπρεπε να δώσουν 270 εκατ. ή να μειωθεί ο αριθμός των δικαιούχων, ή οι δικαιούχοι να μείνουν οι ίδιοι αλλά να παίρνουν σχεδόν τα μισά. Ετσι, για να μην υπάρχει ανησυχία ότι στην προετοιμασία των κυβερνήσεων υπάρχει ιστορική συνέχεια.