Στους δύο χωρά και ένας τρίτος

Στην ουσία το ερώτημα είναι… μπορεί ο άλλος να μου ανήκει; Όταν είμαι με τον άλλον ζευγάρι τίποτα δεν μπορεί να μου εξασφαλίσει την ιδιοκτησία πάνω του. Μπορεί κατά τ’ άλλα να υπάρχει εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του, όμως, παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα ρίσκο.

Ο άλλος πάντα μου διαφεύγει, γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να βρίσκομαι στο κεφάλι του. Δεν μπορώ να έχω πρόσβαση στις μύχιες σκέψεις του, γι’ αυτό η επιθυμία του άλλου είναι αινιγματική για μένα. Και προκειμένου να λύσω αυτό το μυστήριο χρειάζομαι διαβεβαιώσεις: «Θα με αγαπάς και θα με θέλεις πάντα;», «Θα κουραστείς ποτέ μαζί μου;». Και επειδή ποτέ δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος, ρωτώ ξανά και ξανά. Στην ουσία η επιθυμία μου ο άλλος να είναι το αποκλειστικό μου κτήμα σημαίνει ότι αναγνωρίζω ότι είναι αδύνατον να μου ανήκει.

Αυτή η επιθυμία για την ερωτική αφοσίωση έχει τις ρίζες της στις πρωταρχικές σκηνές που βίωσα στη σχέση με τους γονείς μου. Αναζητώ στην ενήλικη αγάπη αυτή την αίσθηση ενότητας που είχα κάποτε με τη μαμά μου. Όμως και αυτή η οικειότητα που ψάχνω δεν είναι παρά μία φαντασίωση.

Γιατί μπορεί στις απαρχές της ζωής μου η μαμά μου να ήταν τα πάντα για εμένα, όμως εγώ δεν ήμουν αντίστοιχα τα πάντα για εκείνην. Μπορεί όλος μου ο κόσμος μου να περιστρεφόταν γύρω από αυτήν, όμως η μαμά μου μαζί με εμένα είχε και τόσο άλλα πράγματα να κάνει.

Ήταν αδύνατο για εμένα να ικανοποιήσω όλες τις επιθυμίες της. Πάντα εκείνη θα είχε γενικά επαφές και με άλλους ανθρώπους και ακόμη πιο στενές ειδικά με τον μπαμπά. Τελικά ούτε και η μαμά μου ήταν ποτέ απόλυτα πιστή, ούτε καν τότε. Στην ουσία η πρώτη ερωτική μου σχέση ήταν κάποτε με κάποιον «παντρεμένο».

Από την αρχή της ζωής μου…

μεγάλωσα σε μία σχέση υπό τη σκιά ενός τρίτου. Η μονογαμία στη σχέση με τη μαμά μου μπορεί να ήταν για μένα η επιθυμητή, όμως η πολυγαμία, καθώς εισέβαλε και ο μπαμπάς μου σε αυτήν, ήταν η πραγματική σχέση. Η προδοσία είναι για μένα ήδη υπαρκτή από τα γεννοφάσκια μου.

Παρόλο που «η απιστία είναι η πρώτη γνώση», αναζητώ τη μονογαμία ως το ιδανικό για τη σχέση μου στην ενήλικη ζωή. Θέλω πάνω από όλα να ξεχωρίζω για τον άλλον. Γιατί για να επιλέξει να είναι μαζί μου, αυτό σημαίνει ότι γύρισε την πλάτη σε άλλες αγκαλιές. Αυτή η προτίμηση του άλλου με κάνει μοναδικό.

«Και επειδή δεν θέλω καθόλου να πέσω από ένα τέτοιο ύψος, ζητώ από τον άλλον να με προφυλάξει από τη μανία των συγκρίσεων…»

Πρόκειται για μία προσπάθεια που κινείται με γνώμονα την ασφάλεια, που θα με ανακουφίσει από το αίσθημα της έλλειψης που πηγάζει από την αίσθηση ότι δεν είμαι τα πάντα για τον άλλον. Όμως αυτή η ασφάλεια δεν μπορεί να είναι παρά μία υπόσχεση. Και αν τυχαίνει να είμαι απόλυτα πεπεισμένος για αυτήν, τότε η σχέση μου ερημώνεται από την επιθυμία...

Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.com