Φωτογραφίες: Η πόλη της Ινδίας με τις 20.000 χήρες

Η Τούλσι είναι 68 ετών και κατάγεται από ένα χωριό κοντά στην Καλκούτα. Πριν 12 χρόνια πέθανε ο σύζυγός της. Οι συγγενείς του άρπαξαν την περιουσία του και την έδιωξαν από το σπίτι μαζί με τα παιδιά της. Ένας από τους γιους της την πήρε και την πήγε στην πόλη Βρινταβάν, 100 χιλιόμετρα νότια από το Δελχί. Παρά την θέλησή της την εγκατέλειψε εκεί και δεν γύρισε ποτέ για να την πάρει.

Η 68χρονη είναι μία από τις 20.000 χήρες που έχουν βρει καταφύγιο στην πόλη, έναν τόπο προσκυνήματος για τους Ινδουιστές, αφού σύμφωνα με την παράδοση εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Κρίσνα, μια σημαντική ινδουιστική θεότητα. Στο Βρινταβάν οι χήρες ζουν στο άσραμ, ένα κτήριο αφιερωμένο στην θρησκεία, το οποίο υποστηρίζεται από την κυβέρνηση, ιδιωτικές επιχειρήσεις και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Για τις χήρες στην Ινδία η απομόνωση και η ζωή στο περιθώριο είναι μονόδρομος ενώ σε αρκετές κοινότητες τις παροτρύνουν να καούν στην πυρά με την σορό του συζύγου τους, αφού δεν υπάρχει λόγος για να ζουν. Οι γυναίκες αυτές βγάζουν τα κοσμήματά τους, δεν γίνονται δεκτές στην κοινωνική και θρησκευτική ζωή του τόπου τους και οι συγγενείς του νεκρού συζύγου τους, με τους οποίους, συνήθως, ζουν τις διώχνουν από το σπίτι.

Εκείνες, γυναίκες πια του περιθωρίου, είτε επιλέγουν να ταξιδέψουν και να χαθούν στην ανωνυμία μιας μεγάλης πόλης ή να αναζητήσουν μόνιμο καταφύγιο στην πόλη Βρινταβάν, μια πόλη στην οποία θα ζήσουν μέχρι τον θάνατό τους.

Στο άσραμ οι χήρες ξυπνούν στις πέντε το πρωί, πλένονται στον ποταμό Yamuna, επιστρέφουν στο θρησκευτικό κτήριο και τραγουδούν ύμνους στον Κρίσνα, στη συνέχεια μαγειρεύουν κατά ομάδες και τρώνε στα δωμάτιά τους ή στους διαδρόμους του κτηρίου.



Ντυμένες στα λευκά οι χήρες του Βρινταβάν ξέρουν καλά πως δεν έχουν δικαίωμα να ξαναπαντρευτούν και ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ στο σπίτι τους.