Νομοσχέδιο για τις θρησκευτικές κοινότητες φέρνει ο Λοβέρδος

Μια εκκρεμότητα που εξέθετε το ελληνικό κράτος διεθνώς από το 1946 κλείνει το νομοσχέδιο των θρησκευτικών κοινοτήτων, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε σήμερα, Πέμπτη, ο υπουργός Παιδείας, κ. Ανδρέας Λοβέρδος.

«Η Ελλάδα δεν ήταν πάντα κράτος δικαίου στο θέμα των θρησκευτικών ελευθεριών. Η Ελλάδα αυτή ανήκει πλέον στο παρελθόν» δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Παιδείας.

«Έχω ενημέρωση ότι η αντιπολίτευση θα στηρίξει αυτή την προσπάθεια και αυτό μας κάνει πιο περήφανους» τόνισε.

Ανέφερε επίσης ότι το νομοσχέδιο είναι προϊόν μακρών διαβουλεύσεων, ενώ ευχαρίστησε τους προκατόχους του, οι οποίοι έθεσαν τις βάσεις για την υλοποίησή του.

«Κλείνουμε μια εκκρεμότητα 68 ετών» είπε ο υπουργός, τονίζοντας ότι: «Από το 1946 υπάρχει εκκρεμότητα με τις διεκδικήσεις που έχουν πιστοί άλλων θρησκειών να κατοχυρωθούν ορισμένα δικαιώματά τους σε ό,τι αφορά την οργάνωσή τους. Η Ελλάδα, σε σχέση με τη θρησκευτική ελευθερία, δεν ήταν πάντα ένα κράτος δικαίου. Μετά τη μεταπολίτευση και με το Σύνταγμα του 1975 άρχισε να αποκτά διαστάσεις κράτους δικαίου, το οποίο 10ετία με τη 10ετία γινόταν και καλύτερο».

Επισήμανε, δε: «Έχω συνεργαστεί, έχω επισκεφθεί στις φυλακές, έχω γνωρίσει, μου έχουν διηγηθεί περιπέτειες Έλληνες πολίτες που ομολογούν άλλη πίστη, που πλήρωσαν την πίστη τους αυτή με 20ετή φυλάκιση, με ισόβια δεσμά, με βασανιστήρια τον παλιότερο καιρό. Η Ελλάδα αυτή ανήκει στο παρελθόν. Η Ελλάδα είναι πια ένα κράτος δικαίου. Ορισμένες ελλείψεις δικαιοκρατικού χαρακτήρα ήρθε η ώρα να καλυφθούν. Κατά τη γνώμη μου, η σημαντικότερη είναι αυτή που καλύπτουμε με το παρόν σχέδιο νόμου για την οργάνωση των θρησκευτικών κοινοτήτων σε νομικές προσωπικότητες».

Ο κ. Λοβέρδος υπογράμμισε: «Δεν ήταν απλό. Μια σειρά υπουργοί -και ο προκάτοχός μου, ο κ. Αρβανιτόπουλος, αλλά και παλαιότεροι- ασχολήθηκαν με το θέμα, ο ένας δε γκρέμιζε το έργο του άλλου, σεβάστηκα το έργο του κ. Αρβανιτόπουλου και είμαστε σήμερα εδώ. Αν δεν το είχα σεβαστεί, πάλι θ' αναβαλλόταν η επίλυση του θέματος».

Συνολικά, πάντως, το νομοσχέδιο «Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεών τους στην Ελλάδα», ρυθμίζει μετά από 68 χρόνια εκκρεμείς υποθέσεις που αφορούν τη σχέση των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα.

Το νομοσχέδιο αφορά πολλές Εκκλησίες, μεταξύ των οποίων τους ορθόδοξους Αρμενίους, τους Κόπτες, τους Αιθίοπες ορθόδοξους, τους Ασσύριους, τους Αγγλικανούς και την Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Ισραηλιτικές Κοινότητες είναι οργανωμένες ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Οι λόγοι είναι ιστορικού χαρακτήρα και καμία από τις δύο αυτές θρησκευτικές κοινότητες δεν επιθυμεί την αλλαγή του νομοθετικού της καθεστώτος. Οι Μουφτείες της Θράκης είναι οργανωμένες ως δημόσιες υπηρεσίες λόγω των δικαστικών αρμοδιοτήτων του Μουφτή.

Οι υπόλοιπες θρησκευτικές κοινότητες είτε είναι οργανωμένες ως σωματεία του αστικού κώδικα είτε έχουν νομική προσωπικότητα μόνο τα ιδρύματά τους, που λειτουργούσαν πριν την εισαγωγή του αστικού κώδικα.

Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου

Το νομοσχέδιο στοχεύει στο να επιλύσει όλα αυτά τα προβλήματα, δημιουργώντας ένα κοινό σύστημα για τη νομική οργάνωση όσων θρησκευτικών κοινοτήτων το επιθυμούν, εκτός από τις τρεις που έχουν ήδη συγκεκριμένο νομικό καθεστώς (Εκκλησία, Ισραηλιτικές Κοινότητες και Μουφτείες).

Ο τρόπος που το επιλύει είναι ο ακόλουθος: α) δημιουργία του θρησκευτικού νομικού προσώπου (δηλαδή ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου αποκλειστικά για θρησκευτικές κοινότητες), β) πλήρης αυτοδιοίκηση στο εσωτερικό του θρησκευτικού νομικού προσώπου υπό την προϋπόθεση ότι γίνονται σεβαστοί οι νόμοι και το Σύνταγμα, γ) απόδοση της νομικής
προσωπικότητας μέσω δικαστηρίου.

Για λόγους ιστορικούς, επιλέχθηκε συγκεκριμένες Εκκλησίες να τύχουν της απόδοσης αυτής της νομικής προσωπικότητας από τη Βουλή με την ψήφιση του νόμου. Πρόκειται για την Καθολική Εκκλησία, τους Ορθόδοξους Αρμενίους, τους Κόπτες, τους Αιθίοπες Ορθοδόξους, τους Ασσύριους, τους Αγγλικανούς και την Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία.

Το νομοσχέδιο επιλύει ένα χρονίζον πρόβλημα από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, δημιουργεί ένα σύστημα και όχι κατακερματισμένες ρυθμίσεις «ειδικού χαρακτήρα» και έχει συναντήσει ενθουσιώδη διεθνή υποδοχή (από τον Πάπα έως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, αλλά και από κράτη όπως η Μεγάλη Βρετανία) και θα ισχυροποιήσει πάρα πολύ τη διεθνή θέση της Ελλάδας σε θέματα θρησκευτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.