Η ιστορία του σκανδάλου της Siemens

Νέα στοιχεία που προέκυψαν στη διερεύνηση του σκανδάλου Siemens καθυστέρησαν τους Γερμανούς  εισαγγελείς, οι οποίοι θα αποφασίσουν την επόμενη εβδομάδα για τη συνέχιση της προκαταρκτικής δικαστικής διαδικασίας εναντίον του πρώην επικεφαλής της εταιρείας Χάϊνριχ φον Πίρερ.

Οι Γερμανοί εισαγγελείς ερευνούν επίσης 270 υπόπτους που μπορεί να έχουν εμπλακεί στο σκάνδαλο με τις μίζες ύψους 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, για συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με τη Siemens σε πολλές χώρες του κόσμου, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

 Η Siemens ερευνάται, επίσης, από την American Securities and Exchange Commission (SEC) καθώς υπάγεται στους νόμους και στους κανόνες του Χρηματιστηρίου της Ν. Υόρκης και παράλληλα υποχρεώθηκε να τεθεί «υπό τον έλεγχο» της αμερικανικής νομικής εταιρείας Debevoise & Plimpton LLP με την συνεπικουρία της Deloitte & Touch και της KPMG. 

Η Debevoise & Plimpton εξετάζει λογαριασμούς της Siemens από το 1999 έως το  2006 ενώ στη Γερμανική εταιρεία έχει ήδη επιβληθεί πρόστιμο 201 εκατομμυρίων ευρώ για τις παράνομες συναλλαγές.

Εκτός της Γερμανίας το σκάνδαλο με τις μίζες της Siemens διερευνούν εισαγγελείς σε ΗΠΑ, Ελβετία, Ιταλία, Κίνα, Ουγγαρία, Αυστρία, Βέλγιο, Ισραήλ, Ρωσία, Νιγηρία, Νορβηγία, Ινδονησία και Ελλάδα.

Οι παράνομες πληρωμές έγιναν για να κερδηθούν συμβάσεις στους τομείς των επικοινωνιών, ηλεκτρικής ενέργειας, μεταφορών, βιομηχανικών εγκαταστάσεων, εξοπλισμών και ασφάλειας, νοσοκομειακού εξοπλισμού κλπ. 

                                                       ΟΤΕ

Στην Ελλάδα το μεγάλο φαγοπότι γινόταν κυρίως με τον ΟΤΕ, τόσο για τις εργασίες της ελληνικής τηλεφωνίας όσο και για τις εγκαταστάσεις σταθερής και κινητής τηλεφωνίας σε χώρες δραστηριοποίησης του ΟΤΕ (Αρμενία, Ρουμανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία).

Οι διοικήσεις του ΟΤΕ παραβίασαν αρχές και απεμπόλησαν δικαιώματα που προβλέπονταν από τις ρήτρες των συμβάσεων, όπως ο επαναπροσδιορισμός των εκπτώσεων σε αναλογία με τα κέρδη της Siemens.

Πέραν των στελεχών του ΟΤΕ προκύπτει από καταθέσεις και πολιτικό χρήμα από το 2% του ετήσιου τζίρου της Siemens Ελλάς, με μαύρους λογαριασμούς προς το πολιτικό σύστημα των ελληνικών κυβερνήσεων και της αντιπολίτευσης, για την προγραμματική συμφωνία με τον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδας αλλά και για τα συστήματα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. 

                                                         C4I

Δύο ήταν οι κοινοπραξίες που «διαγωνίστηκαν» για το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων C4I, με κορυφαίες εταιρείες σε κάθε μια τη SAIC και τη Raytheon.

Με τη SAIC συνέπραξε εκτός των άλλων  η Siemens ενώ με τη Raytheon συμπαρατάχθηκε η Thales.

Μετά από απίστευτα γεγονότα με επιτροπές που αξιολογούσαν διαρκώς εναλλασσόμενες προσφορές και αλληλοπαρακολουθήσεις και παρεμβάσεις, η κοινοπραξία TRS (Raytheon) κέρδισε στην αξιολόγηση και προς στιγμή και στην προσφορά, αλλά το ΚΥΣΕΑ έδωσε τη σύμβαση στην κοινοπραξία της SAIC (Siemens) που στο φίνις «οργανώθηκε» καλύτερα»!

Ήταν η περίοδος που ο Γάλλος Michel Josserand, πρώην στέλεχος της Thales και της EADS, δήλωσε στον Γαλλικό Τύπο ότι έγιναν «σημεία και τέρατα» και κατηγόρησε για χρησιμοποίηση «ανορθόδοξων μέσων» τις δύο κοινοπραξίες που διεκδίκησαν τη σύμβαση.

Ακολούθησαν οι παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων από μηχανισμούς που στήθηκαν με το πρόσχημα της «Ολυμπιακής Ασφάλειας» από λογισμικά εταιρειών σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες και από επιχειρηματίες που έχουν συμφέρον να γνωρίζουν πολιτικούς σχεδιασμούς για εξοπλιστικά προγράμματα και κρατικές συμβάσεις…

Άραγε οι ειδικοί της Debevoise & Plimpton LLP θα πάρουν καταθέσεις και από τους  ανθρώπους της αμερικανικής Science Applications International Corporation (SAIC) που κέρδισε τη σύμβαση για το αμαρτωλό C4I και της οποίας διευθυντικά στελέχη είναι πρώην αναπληρωτές υπουργοί Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ, πρώην διευθυντές Έρευνας του Πενταγώνου και στελέχη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών;

Τα ίχνη για μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ προς Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους είναι ιδιαιτέρως ορατά, ενώ εντοπίζονται και οι μίζες που δόθηκαν για το σύστημα C4I το καλοκαίρι 2004 μέσω δύο εικονικών συμβάσεων. 

                                           Πολύδωρας: υποδορίως

Στον ορυμαγδό του σκανδάλου Siemens ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Βύρων Πολύδωρας σε συνέντευξή του στις 11/12/2006 :

«…αυτά είναι τα νεότερα τα οποία εγώ χειρίζομαι γιατί η SAIC θέλει να φύγει απ’ τη μέση και βάζει τη Siemens…βεβαίως πληροφορούμαι και ενημερώνομαι, θα τους το θέσω και γραπτώς, ότι: κοιτάξτε, κύριοι αντισυμβαλλόμενοι της SAIC και εν δυνάμει της Siemens, δεν θέλουμε να μπλέξουμε εμείς ως Ελληνικό Δημόσιο ή ως Υπουργείο με την εικόνα των δεδομένων που έρχονται από την Γερμανία και των κονδυλίων του παράνομου χρήματος…» ( ο Β. Πολύδωρας και η κυβέρνηση γνώριζαν το τσουνάμι που ερχόταν από την εισαγγελία του Μονάχου και είχαν από 10/8/2006 μεταφέρει τη σύμβαση 020^Α/03 για το C4I και τη σύμβαση 16/03 για τα αντισταθμιστικά ωφελήματα από το ΥΠΕΘΑ στο υπουργείο Δημ Τάξης προς οριστική τακτοποίηση κάθε εκκρεμότητας.

Τώρα να δούμε και τι είπε όταν υπέγραψε την Τροποποιητική Συμφωνία με τη SAIC  για το C4I (29/3/2007)

ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ:

«…χαιρόμαστε που συνεργαστήκαμε σε αυτή την τροποποίηση με πνεύμα καλής θελήσεως, προστατεύοντας ή υπηρετώντας τα κοινά μας συμφέροντα-το κάθε μέρος τα δικά του συμφέροντα-αλλά αυτός είναι ο κύριος ορισμός, ο βασικός της κάθε Συμφωνίας…»

ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ:

«…η ικανοποίηση και των δύο συμβαλλομένων μερών είναι ο πυρήνας του Εμπορικού Νόμου, είναι ο πυρήνας του νόμου των Συμβάσεων…»

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ:

«…ειδική αναφορά οφείλεται στους προκατόχους μου, ονομαστικά στον υπουργό Βουλγαράκη και ειδικά στον υφυπουργό Μαρκογιαννάκη, οι οποίοι εργάστηκαν στα προκαταρκτικά στάδια αυτής της Συμφωνίας…»

ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

«…αναφέρω τη συνεισφορά σε αυτή τη Συμφωνία, σε αυτή τη δουλειά…» τους:

«στρατηγό Δημ. Τριγάζη…στρατηγό Γρ. Δουμεντζιάνο…στρατηγό Γρ. Αναγνώστου…Αστυν. Υποδιευθυντή Ν. Σουπιώνη, πρεσβευτή Κ. Αιλιανό Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου…»

Μετά τον κ. Πολύδωρα έλαβε τον λόγο ο Grant L. Clark (αντιπρόεδρος και νομικός σύμβουλος της SAIC)

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ:

«…είναι προφανώς μια πολύ σημαντική ημέρα για την SAIC και ελπίζουμε και για το Ελληνικό κράτος…η SAIC και οι συμβαλλόμενοι, οι Έλληνες συνεργάτες μας “SIEMENS A.E.” και «ΠΑΝΟΥ Α.Ε.» όλοι μας ανυπομονούμε…»

Η ΟΜΑΔΑ

«…θα ήθελα να επαναλάβω τις ευχαριστίες μου σε όλο τον κόσμο, στον οποίο αναφέρθηκε ο Υπουργός, οι οποίοι εργάστηκαν τόσο σκληρά μέσα στην εταιρεία και είμαι χαρούμενος για τη SAIC και όλη την ομάδα…»

Στη δευτερολογία του ο Βύρων Πολύδωρας αναφέρθηκε και σε κάτι που θυμίζει…ένεση, πλην όμως ούτε «ενδομυϊκή» ούτε «ενδοφλέβια».

ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΕΠΙΔΙΩΞΗ:

«…πρέπει να πούμε ότι -θα το πω για να το αφιερώσω στον πρέσβη τον κύριο Ries, τον Αμερικανό πρεσβευτή- μια υποδόρια επιδίωξη ήταν να προαχθούν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις με αυτή τη Σύμβαση και όχι να διαταραχθούν». 

                                                  Τα πρόσωπα

Τα βασικά πρόσωπα της Siemens που χειρίστηκαν τις ελληνικές πλευρές του σκανδάλου από τα οποία μόνον το ένα παραμένει προς το παρόν στη θέση του.

Σύμφωνα με την κατάθεση του εμπορικού στελέχους Ράϊνχαρντ Χέρμπερτ Σίκατσεκ ο προϊστάμενος του πρώην διευθυντή Π. Μαυρίδη (κωδικό όνομα “Oswald”, αποχώρησε τον Απρίλιο 2006) που φέρεται ότι μοίραζε τις μίζες στην Ελλάδα, ο κ. Μιχάλης Χριστοφοράκος, διευθύνων σύμβουλος της Siemens Ελλάς από το 1997 μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου 2007, αποπέμφθηκε ως προς τη διαχείριση του μαύρου πολιτικού χρήματος.

Ο Ρ. Χ. Σίκατσεκ παρέδωσε στις εισαγγελικές αρχές παραστατικά για τη “Placid Blue Corporation” (ποσά από Λιχτενστάιν προς Ελλάδα μέσω της ABN Amrobank στο Μονακό ) που διαχειριζόταν ο Μ. Χριστοφοράκος για «να δωροδοκεί κόμματα και υψηλά πρόσωπα και εμφάνισε εικονικές συμβάσεις και πονηρά εμβάσματα για το C4I».

Επίσης αναφέρεται το όνομα του Διονύση Δενδρινού που παραμένει στη θέση του διευθυντή της Siemens One.

Ο κ. Δ. Δενδρινός είναι μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, γεννήθηκε το 1948 και κατοικεί στην Παλλήνη.

 Είναι ο άνθρωπος που χειρίστηκε αποκλειστικά το C4I, συμμετείχε σε συσκέψεις με κυβερνητικά στελέχη, με στελέχη της Ελλ. Αστυνομίας, με παράγοντες του «Αθήνα 2004» και της ΔΟΕ, ενώ εκπροσωπούσε την Siemens στην κοινοπραξία της SAIC.

Άλλο πρόσωπο είναι ο Γερμανός Φόλκερ Γιουνγκ που αποτελούσε κατά τον εμπορικό διευθυντή της Siemens Κουτσενρόιτερ, τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη Siemens και στην Ιντρακόμ (αναφέρεται ως ο «άνθρωπος του Κόκκαλη στη Siemens»).

Ο κ. Γιουνγκ που είναι και συνομήλικος του Σωκράτη Κόκκαλη (1939) αποχώρησε από το Δ.Σ. της  Γερμανικής εταιρείας τον Σεπτέμβριο 2003 και λίγους μήνες αργότερα (στις 8 Δεκεμβρίου 2003) τοποθετήθηκε στο Δ. Σ. της Ιντρακόμ (είναι ιδιοκτήτης σπιτιού σε ελληνικό νησί).

Χρ. Καραβέλας, οικονομικός διευθυντής

Η. Γεωργίου, γενικός διευθυντής (κωδικό όνομα «Σάμος»)

Εμμ. Σταυριανού, τεχνικός διευθυντής (κωδικό όνομα «Νίκος») 

Ο κύκλος των υπόπτων θα διευρυνθεί με στελέχη του ΟΤΕ που αναφέρονται σε καταθέσεις και εξετάζονται από την εισαγγελία μέχρι να απαγγελθούν κατηγορίες.

Τα πρόσωπα αυτά είναι οι:

Γ. Σκαρπέλης, γενικός διευθυντής τηλεπικοινωνιακού συστήματος ΟΤΕ και εισηγητής προγραμματικών (σύμφωνα με τη δικογραφία ο “Franz” των 7,5 εκατ. μάρκων)

Γ. Χρυσολούρης, μέλος Δ.Σ. του ΟΤΕ και μετά διευθύνων σύμβουλος

Χρ. Καζαντζής, γενικός διευθυντής Χρηματοοικονομικών ΟΤΕ

Γ. Ορφανός, αιρετό μέλος Δ.Σ. του ΟΤΕ, εκπρόσωπος εργαζομένων (ΠΑΣΚΕ)

Ε. Κυριαζής, υποδιευθυντής Προγραμματισμού

Ως αποδέκτες ή διανομείς μαύρου χρήματος αναζητούνται άτομα με τα «ονόματα»:

Α. Μάρκου, Jean MacPhee, Μ. Βόγια, Ι.Α. Πιταούλη και Gerard Rodriguez, πρόσωπα των οποίων η ταυτότητα θα αποκαλυφθεί. 

                                      Siemens: παράδοση στα σκάνδαλα

Τον Ιανουάριο 1914 η Ιαπωνία συγκλονίστηκε από ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο στο οποίο είχαν ανάμιξη το Ιαπωνικό Ναυτικό και η Γερμανική εταιρεία Siemens.

Εκείνη την εποχή το Ναυτικό της Ιαπωνίας είχε ξεκινήσει ένα τεράστιο πρόγραμμα αγοράς πολεμικών πλοίων και όπλων από την Ευρώπη και η Siemens είχε εξασφαλίσει μονοπώλιο στις συμβάσεις πληρώνοντας μίζες 15% επί των παραγγελιών στα στελέχη του Ιαπωνικού Ναυτικού.

Την αποκλειστική «συνεργασία» έσπασε η Βρετανική Vickers προσφέροντας μίζες 25% και απ’ ευθείας «δωράκι» 40.000 γιεν στον ναύαρχο Ματσουμότο που ρύθμισε την παραγγελία για το πολεμικό πλοίο «Κόνγκο».

Όταν οι Γερμανοί της Siemens πληροφορήθηκαν τη διείσδυση των Βρετανών έστειλαν επείγον τηλεγράφημα στα γραφεία τους στο Τόκυο απαιτώντας εξηγήσεις.

Ένας υπάλληλος της Siemens στο Τόκυο, ο Καρλ Ρίχτερ, υπεξαίρεσε τα έγγραφα με τις συμφωνίες για μίζες και μαζί με το επίμαχο τηλεγράφημα για τη Vickers τα πούλησε στο πρακτορείο Reuters και επέστρεψε στη Γερμανία.

Ακολούθησε όργιο δημοσιευμάτων από τις Γιαπωνέζικες εφημερίδες για το σκάνδαλο διαφθοράς και η κυβέρνηση Γιαμαμότο (που εκτός από πρωθυπουργός ήταν ναύαρχος και αρχηγός του Αυτοκρατορικού Στόλου) κλονίστηκε.

Οι έρευνες απέδειξαν ότι και ο ναύαρχος Φούτζι «τα έπιανε» από τη Vickers (είχε «λαδωθεί» με συνολικό ποσό 210.000 γιεν από το 1911) και επομένως, εκτός από τους Ιάπωνες διεφθαρμένους αξιωματούχους, οι εταιρείες Siemens και Vickers παραβίαζαν δωροδοκώντας και τους νόμους των χωρών τους.

Με τα δημοσιεύματα ξέσπασαν βίαιες ταραχές και διαδηλώσεις στους δρόμους του Τόκυο και ο πρωθυπουργός Γιαμαμότο (ο οποίος δεν ενέχονταν απ’ ευθείας στο σκάνδαλο) αναγκάστηκε αρχικά να απολύσει πολλούς στρατιωτικούς και να λογοδοτήσει στο Αυτοκρατορικό Συμβούλιο.

Με την απόρριψη του Προϋπολογισμού για τις δαπάνες του Ναυτικού η κυβέρνηση Γιαμαμότο έπεσε στις 24 Μαρτίου 1914 και με απόφαση δικαστηρίου οι εταιρείες Siemens και Vickers αποκλείστηκαν από μελλοντικές εμπορικές συμβάσεις με την Ιαπωνία.

Λίγες εβδομάδες μετά άρχισε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και όλα ξεχάστηκαν: η  Vickers ανέκτησε τη σύμβαση για το πολεμικό πλοίο «Κόνγκο», οι καταδικασθέντες αξιωματικοί του Ιαπωνικού Ναυτικού αμνηστεύτηκαν και μόνον ο Καρλ Ρίχτερ συνελήφθη στη Γερμανία για κλοπή εγγράφων και εκδικητικά καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο χρόνων!

 Ένα σχεδόν αιώνα αργότερα, η Siemens βρίσκεται στη δίνη του τελευταίου σκανδάλου (υπήρξαν δεκάδες σκανδάλων της Γερμανικής εταιρείας σε όλες τις περιόδους από την υπόθεση της Ιαπωνίας μέχρι σήμερα) και απασχολεί τη Δικαιοσύνη αρκετών χωρών.