Οι ταινίες της εβδομάδας

Η καλύτερη στιγμή τους / Their Finest 
Της Λόνε Σέρφινγκ. Με τους Τζέμα Αρτερτον, Μπιλ Νάι, Σαμ Κλάφλιν
Κομεντί, 2016, 
Ην. Βασίλειο, 117’. 

«Μια ταινία είναι η πραγματικότητα χωρίς τα βαρετά σημεία»: εκεί όπου το σινεμά συναντά την ιστορία, «Η καλύτερη στιγμή τους» αφηγείται τις προσπάθειες μιας ομάδας σεναριογράφων να δημιουργήσουν μια ταινία που θα τονώσει το ηθικό των αμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμπαθέστατο το αποτέλεσμα, βρετανικό ως το κόκαλο, και αν δεν το κούραζε στο τέλος θα γλίτωνε και τα περιττά βαρετά σημεία. 

Η μυστική γραφή / The Secret Scripture

Του Τζιμ Σέρινταν. Με τους Ρούνι Μάρα, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, 
Ερικ Μπάνα
Δραματική, 2016,
Ιρλανδία, 108’. 

 Αφόρητο δράμα για μια εσώκλειστη σε άσυλο γυναίκα, η οποία αφηγείται το παρελθόν της σε έναν ψυχολόγο. Με βαρύ και ασήκωτο σάουντρακ (πόσες φορές σε ταινία πια το «Moonlight Sonata»;) και ανεκμετάλλευτο το δυνατό καστ.






Αρχηγός από κούνια / The Boss Baby 

Του Τομ ΜακΓκραθ. 
Με τις φωνές των 
Αλεκ Μπόλντουιν, 
Στιβ Μπουσέμι
Κινούμενα σχέδια, 2017, ΗΠΑ, 97’. 

  Animation για ένα αγόρι που συνειδητοποιεί ότι το νέο του αδερφάκι δεν είναι ένα αθώο μωρό. Στα σπάργανά του, ο «Αρχηγός από κούνια» προσπαθεί υπερβολικά να γίνει αστείος παρόλο που προσφέρει μερικές ωραίες ιδέες. Ευτυχώς για όλους, σταδιακά βελτιώνεται και πετάει την πιπίλα.




Αδίστακτοι / Braqueurs 

Του Ζιλιέν Λεκλέρκ. Με τους Σαμί Μπουαζιλά, Γκιγιόμ Γκουί 
Δραματική, 2015, Γαλλία, 81’. 

  Στιβαρή δραματική περιπέτεια για μια ομάδα ληστών που μπλέκουν βαθύτερα απ’ όσο τους παίρνει. Αν είχαν σκάψει βαθύτερα και στους χαρακτήρες, θα μιλούσαμε για τη γαλλική «Ενταση». Αλλά όχι.







Πεθαίνοντας στο γέλιο 

Του Στέλιου Κούλογλου. 
Ντοκιμαντέρ, 2017, 
Ελλάδα, 92’.

Ντοκιμαντέρ για το πώς το χιούμορ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό όπλο, από το περιοδικό «Charlie Heb­do» ως την ακτιβιστική περφόρμανς των Yes Men.







Colossal

Του Νάτσο Βιγκαλόντο. Με τους 
Αν Χάθαγουεϊ, 
Τζέισον Σουντέικις, Νταν Στίβενς
Θρίλερ, 2016, Ισπανία/Καναδάς, 110’. 

 Ανεργη αλκοολική συνειδητοποιεί ότι ενώ εκείνη περπατά στο πάρκο της γειτονιάς, το alter ego της -ήτοι ένα τέρας τύπου Γκοτζίλα- τρομοκρατεί τη Σεούλ. Μια κουλή ιδέα που με αντίστοιχη κουλή εκτέλεση θα μπορούσε να απογειωθεί σε τιμημένο cult, αλλά αντ’ αυτού αρκείται σε εκνευριστικό υφάκι και μια αδύνατον-να-παίξει-την-άνετη Αν Χάθαγουεϊ.