Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Δύο μήνες μετά, ο Μάρτιν Σουλτς ετοιμάζεται να διαπραγματευτεί με την Άνγκελα Μέρκελ ττη συγκρότηση του «μεγάλου συνασπισμού» και ένα από τα βασικά ζητήματα που έσπευσε να θέσει, είναι ότι θεωρεί βασική προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης την «ενίσχυση της Ε.Ε.», δίνοντας έτσι το στίγμα ότι θα στηρίξει την ατζέντα Μακρόν για τις αλλαγές στην ευρωζώνη.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο κ. Σουλτς δέχτηκε πιέσεις από πολλές πλευρές για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση.  Από βουλευτές του κόμματός του που δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν την έδρα τους σε νέες εκλογές, από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και το σύνολο σχεδόν του οικονομικού και επιχειρηματικού κατεστημένου, ακόμα από την Ευρώπη.

Υπάρχουν πολλά ζητήματα που είναι ανοιχτά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και απαιτούν δράση, ενώ η γερμανική οικονομία διάγει μια από τις καλύτερες περιόδους της και ουδείς ήθελε μια παράταση της αβεβαιότητας και της πολιτικής απραξίας από το Βερολίνο.

Η καλύτερη λύση για το γερμανικό κατεστημένο θα ήταν βέβαια μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή των Φιλελευθέρων (FDP), οι οποίοι είχαν πολύ φιλοεπιχειρηματική ατζέντα, αλλά αφού κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν, ο μεγάλος συνασπισμός είναι η αμέσως προτιμότερη διέξοδος.

Αντιθέτως, για όσους προσβλέπουν στην υλοποίηση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων των ευρωπαϊκών θεσμών, η λύση του μεγάλου συνασπισμού είναι πολύ καλύτερη από μια κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους, οι οποίοι άλλωστε κατά τις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης χάραξαν πολλές κόκκινες γραμμές σε κομβικά ζητήματα, όπως η δημιουργία ευρωπαϊκού υπουργείου Οικονομικών και η αναβάθμιση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Τώρα, όμως, οι Φιλελεύθεροι έχουν φύγει από την εικόνα και από ότι δείχνουν τα πράγματα ο δρόμος για εφαρμογή της ατζέντας Μακρόν είναι ανοιχτός.

Άλλωστε και η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ είχε δηλώσει προεκλογικά διατεθειμένη να συζητήσει τους βασικούς άξονες των γαλλικών προτάσεων.

Με αυτά τα δεδομένα η θέση του Εμανουέλ Μακρόν φαίνεται να ενισχύεται, αν και δεν είναι πιθανόν ότι η γερμανική πολιτική θα αλλάξει άρδην, αφού η συγκεκριμένη χώρα διακρίνεται για τη σταθερότητα των επιλογών της και την επιμονή στην προώθηση των συμφερόντων της.

Ωστόσο, το πεδίο μοιάζει ευνοϊκότερο από ότι θα ήταν με μια κυβέρνηση όπου θα συμμετείχαν και οι Φιλελεύθεροι, γεγονός που δημιουργεί ένα πεδίο δράσης για τους Γάλλους και τον Μακρόν προκειμένου να προωθήσει το σχέδιο του για επαναφορά των ισορροπιών οι οποίες έχουν γείρει υπερβολικά προς τη μεριά της Γερμανίας κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Στο πλαίσιο αυτό είναι σαφές ότι υπάρχει και μια συναντίληψη μεταξύ της γαλλικής και της ελληνικής κυβέρνησης και είναι ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι έσπευσε να απευθύνει δημόσιο μήνυμα προς τον Μάρτιν Σουλτς παροτρύνοντάς τον να συνεργαστεί για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Πέραν του ότι οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες, είναι πιο δεκτικοί στο θέμα του ελληνικού χρέους, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχουν προσδοκίες για συνεργασία του ευρωπαϊκού Νότου μέσα στο μεγάλο παζάρι για αναμόρφωση της ευρωζώνης που θα διεξαχθεί τους επόμενους μήνες.a