Χρ. Ι. Στεφανάδης

Η Μικρή Λουλού ήταν (και είναι ) μια ηρωίδα των κόμικς, που γεννήθηκε από την Αμερικανίδα σκιτσογράφομε το με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Marge. Πρωτοεμφανίσθηκε στις 23 Φεβρουαρίου1935, σε ένα εβδομαδιαίο περιοδικό  των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ήτανένα χαριτωμένο και πανέξυπνο κοριτσάκι, με κατσαρές μπούκλες, αρχηγός μιας μικρής παρέας κοριτσιών της γειτονιάς. Κάνει απίθανες γκάφες και προκαλείπαρεξηγήσεις, αλλά όλα  έχουν πάντα αίσιο τέλος. O πιο στενός φίλος της είναι ο Τάμπι, που ενώ συνεχώς την πιέζει, πάντα της συμπαραστέκεται  όταν τον χρειάζεται και έχει την ανάγκη του. 

Η Μικρή Λουλού έκανε την εμφάνισή της και στον κινηματογράφο το 1943 σε  ταινία κινουμένων σχεδίων. Αλλά καθιερώθηκε ως μία πολύ δημοφιλής φιγούρα στο κόσμο των κόμικς και των κινουμένων σχεδίων, το 1945, όταν οι περιπέτειές της άρχισαν να κυκλοφορούν σε βιβλία σε όλο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα, η Μικρή Λουλού έγινε γνωστή αρχικά μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων και στη συνέχεια από την τηλεόραση, όπου προβάλλονται μέχρι και σήμερα οι ταινίες της.
Μια εξήγηση για την διαχρονική επιτυχία της, που πολύ λίγο επηρεάσθηκε από την δημιουργία και προβολή νέων προτύπων στον χώρο των κόμικς , ίσως είναι το αθώο βλέμμα της , η εξυπνάδα της, το σκληρό παιδικό χιούμορ , οι γκάφες που πέφτει και οι παρεξηγήσεις που προκαλεί… Επίσης για την επιτυχία της, ίσως έπαιξε ρόλο το ότι ήταν κορίτσι , σε αντίθεση με τα ανδροκρατούμενα κόμικς της εποχής εκείνης…

Πριν λίγες ημέρες , άκουσα ένα κυβερνητικό στέλεχος σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό, να λέει το απίθανο, απαντώντας σε ερώτηση του δημοσιογράφου , γιατί ψήφισε στην Βουλή τα τελευταία επώδυνα οικονομικά μέτρα : «Λες να είμαι καμία λουλού που ο πατέρας μου και η μάνα μου με έκαναν πολιτικό. Σκοτώθηκαν για να σπουδάσω. Ξέρω την πιάτσα, του γιαπιού είμαι εγώ. Καμία ωραιοποίηση, καμία καταστροφολογία, υπάρχει σχέδιο να βγούμε από την κρίση» !...
Δηλαδή να υποθέσει κάποιος ακολουθώντας αυτή την άποψη, ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε … “λουλούδες” και παιδιά του λαού…

Οι “λουλούδες” είναι εκείνοι που είχαν την τύχη να προέρχονται από εύπορες οικογένειες, από οικογένειας πολιτικών και από οικογένειες που είχαν την δυνατότητα να προσφέρουν στα παιδιά τους ιδιαίτερη μόρφωση στο εσωτερικό ήστο εξωτερικό.. Και πολλά από αυτά τα παιδιά να ασχοληθούν με την πολιτική. Δηλαδή να θεωρήσουμε μειονέκτημα την παιδεία και την εκπαίδευση στα καλύτερα - αντικειμενικά-ελληνικά σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα πιο φημισμένα ακαδημαϊκά κέντρα του εξωτερικού!.. Δηλαδή να απαξιώσουμε , χαρακτηρίζοντας “λουλούδες”, μια ομάδα συμπολιτών μας που απόκτησαν το αγαθό της παιδείας προτού ασχοληθούν με την πολιτική.

Και παιδιά του λαού, είναι εκείνοι, που προερχόμενοι από άπορες οικογένειες, σπούδασαν με δυσκολίες , σε δημόσια σχολεία της πατρίδας μας , εργαζόμενοι παράλληλα σε πολλές περιπτώσεις και οι ίδιοι, για να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγγες…

Αλλά αυτή η ρατσιστική διάκριση , είτε πρόκειται για πολίτες, είτε για πολιτικούς , πιστεύω ότι είναι απαράδεκτη. Και τούτο, γιατί στο αστικό πολιτικό σύστημα που (ακόμα…) ζούμε , δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί, ούτε η οικονομική κατάσταση , ούτε η κοινωνική θέση , ούτε η ακαδημαϊκή βαθμίδα που κατέχει κάποιος, αρκεί βέβαια αυτά να έχουν προκύψει με νόμιμες διαδικασίες. Αλλά κάθε ένας και κάθε τι κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και κάποιος που σπούδασε στο κολλέγιο, ή στα φημισμένα Αμερικανικά  πανεπιστήμια,όπως το  Χάρβαρντ και άλλα,  σίγουρα έχει συσσωρεύσει περισσότερα προσόντα από κάποιον που φοίτησε το γυμνάσιο του χωριού του, ή το Λύκειο του Βύρωνα (όπως εγώ που γράφω αυτά και τα πιστεύω!) . 
Και αυτά τα  αντικειμενικά προσόντα, που αφορούν την παιδεία και την γνώση, δεν μπορεί κανείς να τα αφαιρέσει ή να τα αγνοήσει… Γιατί η παιδεία και η γνώση που έχει αποκτήσει κάποιος, είναι το μόνο αγαθό που δεν μπορεί να του αφαιρεθεί. Αντίθετα, η έλλειψη παιδείας και γνώσης που έχει κάποιος, μπορεί να αναπληρωθεί, έστω και δύσκολα, έστω και σε μεγαλύτερη ηλικία…

Αλλά αυτό απαιτεί προσπάθεια και αγώνα.

Ο εύκολος τρόπος είναι η υπεκφυγή ,ηοχύρωση στον λαϊκισμό και η διέγερση ενός κοινωνικού αυτοματισμού… “Αυτοί είναι οι λουλούδες.. .σαν την μικρή λουλού των κόμικς,  που είναι χαριτωμένη, έξυπνη αλλά που έχει ανάγκη από προστασία… και εγώ το παιδί του λαού…”

*Ο Χριστόδουλος  Ι. Στεφανάδης
Είναι καθηγητής Καρδιολογίας